ពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានឃើញឯកសារមួយស្តីអំពីវិធីផលិតព្យាណូរបស់លោកស្តេនវ៉េ ឯកសារនោះបង្ហាញថា គាត់គូសវាសយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ដើម្បីផលិតឧបករណ៍ដ៏ប្រណិតមួយឡើង។ តាំងពីកាត់ជ្រៀកឈើរហូតដល់ព្យាណូលេចរូបរាងឡើង ដាក់ក្នុងបន្ទប់តាំងបង្ហាញ ទាមទារជំនាញ និងការច្នៃប្រឌិតប៉ិនប្រសប់មិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។ ការចំណាយពេលមួយឆ្នាំផលិតចប់រួចរាល់ហើយ តន្ត្រីករក៏យកព្យាណូមកលេង នោះគេក៏លាន់មាត់សរសើរពីសម្លេងដ៏ពិរោះ ដែលកុំព្យូទ័រមិនអាចធ្វើបានឡើយ។ អាថ៌កំបាំងក្នុងការផលិតរបស់ឲ្យបានល្អ ទាមទារអ្នកផលិតមានស្នាដៃឯក។
ពេលគេសង់រោងឧបោសថ យើងឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់ក៏ឲ្យតម្លៃទៅលើស្នាដៃដែរ។ ទ្រង់បានរើសជាងមានស្នាដៃឈ្មោះបេតសាលាល ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ហើយអញបានបំពេញគាត់ដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ឲ្យមានគំនិតវាងវៃ មានយោបល់ មានចំណេះចេះធ្វើការគ្រប់មុខទាំងអស់ ឲ្យបានប្រសប់នឹងបង្កើតអស់ទាំងការ គឺឲ្យចេះការខាងគ្រឿងមាស ប្រាក់ ហើយនឹងលង្ហិន ចេះច្នៃត្បូងសម្រាប់ដាំ ចេះឆ្លាក់ឈើ និងការគ្រប់មុខទាំងអស់ផង» (និក្ខំមនំ ៣១:៣-៥)។
សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្នុងចិត្តអ្នកជឿគ្រប់រូប។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានឈប់ត្រាស់ហៅជាងមានស្នាដៃនោះទេ។ ឥឡូវនេះ អ្នកជឿម្នាក់ៗជា«ស្នាដៃដែលទ្រង់បង្កើតក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ» (អេភេសូរ ២:១០)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាមេជាងដ៏ចំណាន ដែលច្នៃអត្តចរិតរបស់យើង ឲ្យបានដូចជាព្រះយេស៊ូវ (រ៉ូម ៨:២៨-២៩)។ កាលណាស្នាដៃយើងលេចចេញជារូបរាងឡើង នោះយើងនឹងដឹងថា អាថ៌កំបាំងនៃការផលិតរបស់ល្អគឺចេញមកពីស្នាដៃឯក។-Dennis Fisher
