January 6, 2014

You are here:
ការប្រាថ្នាចង់ទៅផ្ទះ

ពេល​ដែល​កូន​របស់​យើង គឺ​ស្ទីហ្វិន នៅ​ក្មេង វា​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្ងាយ ទៅ​ចូល​រួម​កម្ម​វិធី​បោះ​ជំរុំ​រដូវ​ក្តៅ​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ។ ក្រោយ​មក នៅ​ក្នុង​សប្តាហ៍​នោះ យើង​ក៏​បាន​ទទួល​សំបុត្រ​មួយ​ច្បាប់​របស់​វា ដែល​សរសេរ​ថា “ជូន​ចំពោះ​អ្នក​ម៉ាក់ និង​លោក​ប៉ា ក្រោឌ័រ(Crowder)” ហើយ​វា​គ្រាន់​តែ​សរសេរ​យ៉ាង​ខ្លី​ថា “សូម​មក​ទទួល​យក​ខ្ញុំ​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ”។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ អ្វី​ដែល​ក្មេង​ម្នាក់​នេះ​មិន​បាន​គិត​ដល់​នោះ​ គឺ​សំបុត្រនេះ​ត្រូវ​បាន​ផ្ញើ​មក​អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ ទំរាំ​តែ​ធ្លាក់​មក​ដល់​យើង ហើយ​យើង​ក៏​ត្រូវ​ចំណា​យ​ពេល​ជា​ច្រើន​ទៀត ដើម្បី​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទទួល​វា។ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​វា​ដែល​នៅ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ គឺ​វា​ប្រាថ្នា​ចង់​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ និង​ច​ង់​នៅ​ជា​ម៉ាក់ និង​ប៉ាវា ហើយ​ការ​នោះ​អាច​ជា​ការ​លំបាក​សម្រាប់​ក្មេ​ង​ៗ​ទាំង​ឡាយ។ ជួន​កាល ពេល​យើង​ពិចារណា​អំពី​លោកិយ​នេះ យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​ស្ទីហ្វិន​ដែរ។ គឺ​យើង​ងាយ​នឹង​គិត​ប្រាថ្នា​ចង់​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​យេស៊ូវ ហើយ​ប្រាថ្នា​ចង់​ទៅ​នៅ​ផ្ទះ​ដ៏​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច​របស់​យើង ក្នុង​ពេល​ឥឡូវ​នេះ​(សាស្តា ១២:៥) ដែល​នៅ​ទីនោះ​ យើង​បាន​“នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​”​(ភីលីព ១:២៣)។ ក្នុង​នាម​ជា​កូន​ព្រះ​(យ៉ូហាន ១:២) យើង​ដឹង​ថា លោកិយ​នេះ​នឹង​មែន​ជា​ផ្ទះ​ពិត​ប្រាកដ​របស់​យើង​ទេ។ ជា​ពិសេស នៅ​ពេល​ការ​តស៊ូ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង​ មាន​ការ​ពិបាក យើង​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​បែប​នោះ​ដែរ គឺ​មិន​ខុស​ពី​សាវ័ក​ប៉ុល​ទេ។ ពេល​សាវ័​កប៉ុ​លកំពុង​រង់​ចាំ​ការ​កាត់​ទោស ​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម គាត់​បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​របស់​គាត់​ថា “ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​បណ្តាល​ទាំង​សង​ខាង ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​ចេញ​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះគ្រីស្ទ ដែល​ល្អ​ជា​ជាង​នោះ​ផង”(ភីលីព ១:២៣)។ គាត់​ស្រឡាញ់​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ ប៉ុន្តែ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​គាត់​មួយ​ផ្នែក​ទៀត…

Read article