លោកចន មួរ(John Muir, ១៨៣៨-១៩១៤) គឺជាជនជាតិស្កត់ សញ្ជាតិអាមេរិក ដែលត្រូវបានយកមកចិញ្ចឹម ដោយបុរសម្នាក់ ដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលឲ្យតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងទៅលើការចងចាំបទគម្ពីរ។ ពេលលោកចនទើបមានវ័យជំទង់ គេជឿថា គាត់អាចសូត្រខគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទាំងអស់ និងខគម្ពីរសញ្ញាចាស់មួយផ្នែកធំ តាមការចងចាំរបស់គាត់។
ក្នុងនាមជាយុវជនម្នាក់ លោកមួរបានមានសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះ ហើយបានយល់ថា ស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះ គឺជាប្រភពនៃការយល់ដឹងអំពីព្រះ។ ទស្សនវិទូ ដេននីស វីលាម(Dennis Williams) បានមានប្រសាសន៍ថា លោកមួរបានហៅ ស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះថា “សៀវភៅនៃធម្មជាតិ”។ ខណៈពេលដែលលោកកំពុងធ្វើការរុករក នៅក្នុងព្រៃភ្នំ គាត់ក៏មានលទ្ធភាពសិក្សាអំពីរុក្ខជាតិ និងសត្វ នៅក្នុងបរិស្ថានមួយ ដែល “កើតចេញពីព្រះហស្ថព្រះដោយផ្ទាល់ ហើយមិនទាន់មានភាពពុករលួយ ដោយសារអារ្យធម៌ និងការផ្សាំងរបស់មនុស្ស”។ លោកមួរបានបន្តដឹកនាំចលនាអភិរក្សព្រៃឈើ ហើយគាត់មានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ នៅក្នុងការបង្កើតសួនឧទ្យានជាច្រើននៅអាមេរិក ដែលរួមមាន ឧទ្យានយ៉ូសេម៉ាយត៍(Yosemite) សេក្វ័រអា(Sequoia) និងម៉ោន រេនា(Mount Rainier)ជាដើម។
ដើម្បីការពារផលប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណរបស់កុមារ និងយុវជន យើងគួរតែផ្តោតទៅលើព្រះគម្ពីរ ជាបឋម។ ប៉ុន្តែ យើងក៏អាចនាំពួកគេ ចេញក្រៅផ្ទះ ដើម្បីចូលថ្នាក់រៀនរបស់ព្រះ ដែលនៅទីនោះ យើងអាចធ្វើឲ្យពួកគេស្រឡាញ់ព្រះអទិករ ដោយបង្ហាញស្នាព្រះហស្ថដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ ដល់ពួកគេ គឺដូចដែលមានចែងថា “ដ្បិតអ្វីៗរបស់ទ្រង់ ដែលរកមើលមិនឃើញ តាំងពីកំណើតលោកីយ៍មក ទោះទាំងព្រះចេស្តាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងនិស្ស័យជាព្រះរបស់ទ្រង់ នោះឃើញច្បាស់វិញ ដោយពិចារណាយល់របស់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលទ្រង់បានបង្កើតមក”(រ៉ូម ១:២០)។-Dennis Fisher
