ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានសន្ទនាជាមួយស្ត្រីម្នាក់ ដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់ស្ថានភាពដ៏លំបាកលំបិន។ ភាពតប់ប្រមល់បានប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់គាត់ បានជាគាត់ត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យជាញឹកញាប់។ ប៉ុន្តែ គាត់បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំ ដោយស្នាមញញឹមនៅលើផ្ទៃមុខថា គាត់អាចប្រើកាលៈទេសៈដ៏ឈឺចាប់នេះ ជាឱកាសដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ ដល់គ្រូពេទ្យរបស់នាង។
ព្រះគម្ពីរភីលីពបានចែងអំពីរបៀប ដែលសាវ័កប៉ុលប្រើស្ថានភាពដ៏លំបាករបស់គាត់ នៅក្នុងគុក ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ។ អ្នកជឿព្រះនៅក្រុងភីលីពបានកើតទុក្ខ ពេលសាវ័កប៉ុលត្រូវគេចាប់ខ្លួន ដោយសារការផ្សាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែ គាត់បានប្រាប់ពួកគេថា ការជាប់ចំណងរបស់គាត់ “បានប្រែជាចម្រើនដល់ដំណឹងល្អវិញ”(១:១២)។ ពួកអ្នកយាមវាំងទាំងមូល និងអ្នកដទៃទៀតបានដឹងថា គាត់ជាប់គុក ដោយសារគាត់បានផ្សាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ។ អ្នកដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយសាវ័កប៉ុល ក៏បានឮអំពីព្រះយេស៊ូវ គឺមិនថាតែពួកទាហាន(ដែលយាមគាត់១ថ្ងៃ២៤ម៉ោង និង៧ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍) ឬអ្នកដទៃទៀតដែលនៅក្រៅគុកឡើយ។
ការជាប់គុករបស់សាវ័កប៉ុល អាចជាដំណឹងអាក្រក់សម្រាប់ពួកជំនុំ តែគាត់បានប្រើវាជាឱកាស ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ បានជាមានអ្នកយាមខ្លះបានក្លាយជាអ្នកជឿព្រះ(៤:២២)។ លោកសាវ័កប៉ុលបានជាប់ឃុំឃាំង តែដំណឹងល្អមិនត្រូវបានគេបង្ខាំទុកឡើយ។
ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ យើងអាចអនុញ្ញាតឲ្យការឈឺចាប់របស់យើង ក្លាយជាឱកាសសម្រាប់ផ្សាយដំណឹងល្អ។ ទុក្ខលំបាក គឺជាដំណឹងល្អដែលគេមិនចង់ឮ តែចូរយើងប្រើវាជាឱកាសដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ។—Marvin Williams
