February 4, 2015

You are here:
ឲ្យ​តែមានគ្រប់គ្រាន់

ខ្ញុំចូលចិ​ត្តនិព​ន្ធ​អត្ថ​ប​ទ​ក្នុង​សៀវភៅនំម៉ា​ណាប្រ​​ចាំថ្ងៃ ។ ទោះ​បីជា​យ៉ា​ង​ណាក៏​ដោ​​យ ​ជួន​កាល​ ខ្ញុំបាន​និ​យាយ​ប្រា​ប់មិ​ត្តភ័ក្រ​រ​ប​ស់ខ្ញុំ អំពីកា​រពិ​បា​ក ដែល​ខ្ញុំ​មាន នៅក្នុ​ង​កា​រ​និពន្ធ​ជា​សង្ខេ​ប អំពី​ប្រធាន​ប​ទណាមួយ ដែល​ខ្ញុំច​ង់​លើ​ក​ម​ក​និ​យាយ​ ក្នុង​ទំព័​រ​សៀវភៅ​​ដ៏​តូចនោះ សម្រាប់​ប្រកប​ជា​មួ​យ​ព្រះ​បន្ទូល​ប្រចាំ​​ថ្ងៃ។ ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​អាចសរសេរលើ​ស​​២២០ពា​ក្យ នៅ​ក្នុង​ទំព័​រ​សៀវ​ភៅដ៏​តូច​នោះ​​ នោះ​មិន​ដឹង​ជា​ប្រ​សើរ​យ៉ា​ងណា​ទេ​។ ឆ្នាំ​នេះ ពេល​ដែ​ល​ខ្ញុំ​អានក​ណ្ឌ​គម្ពី​រ​ម៉ាថា​យ តាម​កាល​​វិភា​គ​នៃកា​រ​អា​នព្រះ​គ​ម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ​ ខ្ញុំ​បា​ន​កត់​សំ​គា​ល់ចំ​ណុច​ដ៏​សំខា​ន់មួ​យ​ ជា​លើក​ទីមួយ​។ ពេលដែ​ល​ខ្ញុំអា​ន​អំ​ពីបទគម្ពីរដែ​លចែ​ង អំ​ពីការ​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​ជួប​កា​រល្បួ​ង​(ម៉ាថាយ ៤:១-១១) ខ្ញុំ​សង្កេត​ឃើញ​ថា សាច់រឿង​នេះ​ខ្លី​ទេ តែ​មាន​ន័យ​ណាស់​​។​ លោ​ក​​ម៉ាថាយបា​ន​ប្រើ​ពាក្យ​តិ​​ច​ជាង​២​៥០ពា​ក្យ ក្នុងកា​រក​ត់​ត្រា​អំ​ពីព្រឹត្តិការណ៍​មួយ​នេះ​ ដែលស្ថិត​ក្នុង​ចំណោ​ម​​ព្រឹត្តិការណ៍​ដ៏សំខាន់បំ​ផុ​ត ដែល​មាន​ក​ត់​ទុ​ក​ក្នុ​ង​ព្រះគម្ពីរ​បរិ​សុទ្ធ។ បន្ទាប់​មក ខ្ញុំក៏​បា​នគិ​ត​ អំពីប​ទគ​ម្ពីរ​ខ្លី​ៗ​ផ្សេងទៀ​ត ដែល​មាន​អំណាច​ផ​ងដែរ គឺ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក២៣ (ដែលមាន១១៧ពាក្យ) និង​បទ​គម្ពី​រ​ដែ​ល​និយា​យ​អំ​ពី​សេចក្តី​អធិស្ឋា​ន​នៃព្រះ​អម្ចា​ស់ ក្នុង​បទ​គ​ម្ពី​រ​ម៉ាថាយ ៦:៩-១៣(ដែល​មាន​៦៦​ពាក្យ)។ ការនេះបាន​បង្ហាញ​​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង​ច្បា​ស់ថា​ ​ខ្ញុំមិនត្រូ​វកា​រ​ស​រសេរ​ពាក្យ ជា​បន្ថែ​ម​ឡើយ និយាយ​រួម ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែចាំ​បា​ច់ត្រូ​វប្រើ​ពា​ក្យទាំ​ង​នោះ ​ឲ្យបា​ន​ល្អប៉ុ​ណ្ណោះ​។ ការ​នេះបា​ន​បង្រៀ​ន​ខ្ញុំ​ថា យើង​ក៏​ត្រូ​វប្រើ​ផ្នែកដទៃ​ទៀត​​នៃជីវិ​តរ​ប​ស់​យើ​ង ឲ្យបាន​ល្អ​ផ​ងដែ​រ ដូចជាការ​ប្រើ​ពេល​វេលា ប្រាក់​កាស និង​ទីក​ន្លែង​ដែ​លយើ​ងមា​ន​ជាដើ​ម។ ព្រះ​គម្ពី​របា​ន​ប​ញ្ជាក់​ថា​ ព្រះ​ទ្រង់​បំ​ពេញ​សេចក្តីត្រូវ​ការ​រ​ប​ស់អ្ន​ក​ ដែល​ស្វែ​ងរ​ក​នគរ…

Read article