មានស្ថានីយសង្កេតមើលផ្កាយ របស់អង្គការណាសា បានរកឃើញប្រហោងយក្សពណ៌ខ្មៅមួយ ដែលបញ្ចេញសម្លេងហឹមៗ ក្នុងលំហរនៃអវកាស។ ប្រហោងយក្សនោះ មានទីតាំង ក្នុងចំណោមកញ្ចំកាឡាក់ស៊ីពើសៀស ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែល ២៥០លានឆ្នាំពន្លឺ ពីផែនដីយើង ហើយវាបញ្ចេញសម្លេងដោយរំញ័រ ដែលមានប្រេកង់ស្មើនឹងសម្លេងណោតស៊ី ក្នុងតន្រ្តី។ ប៉ុន្តែ សម្លេងរបស់វាទាបពេក បានជាយើងមិនអាចស្តាប់វាឮ ដោយត្រចៀកយើងផ្ទាល់បានទេ។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានប្រើឧបករណ៍វិទ្យាសាស្រ្ត ដើម្បីវាស់សម្លេងនោះ បាន៥៧ខ្នាតរង្វាស់ ដែលនៅក្រោមសម្លេងកណ្តាលនៃណោតដូ របស់ព្យាណូ។
យ៉ាងណាមិញ ការនិយាយអំពីភ្លេង និងលំហរនៃអា-វកាស មិនមែនទើបតែមានក្នុងសម័យនេះទេ។ តាមពិត ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ដល់លោកយ៉ូប ដោយមានបន្ទូលអំពីការទាំងអស់នេះ តាំងពីយូរមកហើយ។ ដែលកាលនោះ ព្រះអង្គបានសួរគាត់ថា “តើឯងនៅឯណាក្នុងកាលដែលអញចាប់តាំងបង្កផែនដីឡើង? ចូរប្រាប់មក បើឯងមានយោបល់ … ក្នុងកាលដែលផ្កាយព្រឹកបានច្រៀងជាមួយគ្នា ហើយអស់ទាំងកូនព្រះបានស្រែកអរសាទរ។”(យ៉ូប ៣៨:៤,៧)។ បានសេចក្តីថា ក្នុងពេលដែលព្រះបង្កើតចក្រវាលដ៏អស្ចារ្យនេះមក បទចម្រៀងសរសើរដំកើង និងសម្លេងស្រែកហ៊ោដោយអំណរ បានបន្លឺឡើងលាន់ខ្ទរថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ។
ទំនុកបរិសុទ្ធដែលលោកគ្រូ សង់ ហ្រ្វង់ស៊ីស(St. Francis) នៃក្រុងអាស៊ីស៊ី បានពិពណ៌នាអំពីភាពអស្ចារ្យ និងការថ្វាយបង្គំ ដែលយើងមាន ពេលដែលយើងបានឃើញកាំរស្មីព្រះអាទិត្យនៅពេលថ្ងៃ ឬមើលផ្ទៃមេឃនៅពេលយប់ ដែលមានផ្កាយសល់សែន។
ឱជីវិតទាំងអស់ដែលព្រះ ដ៏ជាមហាក្សត្រដ៏ខ្ពស់បំផុតបានបង្កើត
ចូរលើកសម្លេងឡើង ហើយច្រៀងជាមួយយើងខ្ញុំថា ហាលេលូយ៉ា ហាលេលូយ៉ា!
ឱព្រះអាទិត្យដែលឆេះក្នុងលំហរ ដោយពន្លឺពណ៌មាស
ឱដួងច័ន្ទដែលបញ្ចេញពន្លឺពណ៌ប្រាក់ដ៏ស្រទន់
ចូរសរសើរដំកើងព្រះអង្គ ចូរសរសើរដំកើងព្រះអង្គថា
ហាលេលូយ៉ា! ហាលេលូយ៉ា! ហាលេលូយ៉ា!
“ផ្ទៃមេឃសំដែងពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយលំហអាកាសក៏បង្ហាញការដែលព្រះហស្តទ្រង់ធ្វើ”(ទំនុកដំកើង ១៩:១)។ ចូរយើងសរសើរដំកើងព្រះ ដែលបានបង្កើតសម្រស់ ដ៏ស្រស់ស្អាតយ៉ាងនេះ សម្រាប់ឲ្យយើងមើល ដោយអំណរ!—Dennis Fisher
