សាសនារបស់ជនជាតិរ៉ូម ក្នុងសម័យព្រះយេស៊ូវ បានបង្រៀនគេថា សកម្មភាពរបស់ពួកព្រះដែលនៅស្ថានសួគ៌ ដែលជាស្ថានលើ អាចនាំឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ភពផែនដីដែលជាស្ថានក្រោម។ បើសិនជាព្រះហ្ស៊ូសមានសេចក្តីក្រោធ នោះនឹងមានរន្ធបាញ់ចុះពីលើមេឃមក។ ដូចនេះ ក្នុងសាសនារបស់មនុស្សសម័យនោះ គឺជឿថា “អ្វីដែលកើតមាននៅស្ថានលើ នឹងនាំឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ស្ថានក្រោម”។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូវបានប្រើរូបមន្តផ្ទុយពីនេះវិញ។ ព្រះអង្គបានបង្រៀនថា “ស្ថានក្រោមមានសកម្មភាពយ៉ាងណា នោះស្ថានលើឆ្លើយតប”។ ឧទាហរណ៍ ពេលដែលមានគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់អធិស្ឋាន នោះព្រះដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ក៏បានឆ្លើយតប។ ពេលដែលមនុស្សមានបាបម្នាក់ប្រែចិត្តជឿព្រះ នោះពួកទេវតាក៏នាំគ្នាអរសប្បាយ។ ពេលដែលការងារបេសកកម្មណាមួយ ទទួលបានជោគជ័យ នោះព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ក៏បានដំកើងឡើង។ កាលណាអ្នកជឿព្រះណាម្នាក់មានការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ នោះព្រះវិញ្ញាណក៏បានសោកសង្រេង។
ខ្ញុំជឿថា នេះជាការពិតមែន ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចេះតែភ្លេចខ្លួនម្តងហើយម្តងទៀត។ ខ្ញុំភ្លេចថា ការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ សំខាន់ចំពោះព្រះអង្គ។ ខ្ញុំភ្លេចថា ការសម្រេចចិត្តដែលខ្ញុំបានធ្វើនៅថ្ងៃនេះ នាំមកនូវក្តីអំណរ ឬការសោកសង្រេង ដល់ព្រះអម្ចាស់នៃចក្រក្រវាល។ ខ្ញុំភ្លេចថា ខ្ញុំត្រូវជួយអ្នកជិតខាង ឲ្យបានឈានទៅដល់គោលដៅដ៏អស់កល្បជានិច្ច។
យើងអាចនាំអ្នកដទៃ ឲ្យស្តាប់ដំណឹងល្អនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលព្រះយេស៊ូវបាននាំមកផែនដីនេះ។ នេះជាកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវបានដាក់ឲ្យពួកសាវ័ករបស់ព្រះអង្គធ្វើ មុនពេលដែលព្រះអង្គយាងឡើងទៅឯព្រះវរបិតាវិញ(ម៉ាថាយ ២៨:១៨-២០)។ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ យើងចាំបាច់ត្រូវរស់នៅតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គ ហើយធ្វើបន្តនូវកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះអង្គយាងចុះមកផែនដី។ មុនពេលព្រះអង្គយាងឡើងស្ថានសួគ៌ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកសិស្សថា ព្រះអង្គនឹងចាត់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យយាងចុះមកពីស្ថានលើ មករកពួកគេដែលនៅស្ថានក្រោម(លូកា ២៤:៤៨)។ ព្រះអង្គមិនបានទុកយើងចោល ឲ្យនៅតែឯងទេ។ ព្រះអង្គបានបំពេញយើង ដោយអំណាចចេស្តារបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យយើងបាននាំជីវិត ដែលនៅស្ថានក្រោមនេះ ឲ្យមានការផ្លាស់ប្រែអស់កល្បជានិច្ច។-Philip Yancey
