កាលពីយូរមកហើយ ខ្ញុំបានមើលខ្សែភាពយន្តបែបប្រឌិត ដែលនិយាយអំពីអ្នកស្រីម៉ារី ផុបភីន(Mary Poppins) ដែលជាឈ្នួលមើលថែរក្មេងឲ្យគេ។ គាត់ជាតួអង្គដែលរួសរាយ ដែលជាជំនួយដ៏ល្អដល់គ្រួសារដែលគាត់បម្រើ។ ប៉ុន្តែ គាត់គ្រាន់តែជាតួអង្គក្នុងរឿងប្រឌិតប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នកដែលខ្ញុំពិតជាត្រូវការនោះ គឺមនុស្សដែលមានទស្សនវិស័យ សម្រាប់ពេលអនាគត ដែលមានគំនិតវិជ្ជមាន ក្នុងជីវិតពិត។ ខ្ញុំត្រូវការមនុស្សដែលរីករាយ និងមានភាពប៉ិនប្រសប់ ដែលអាចបង្ហាញឲ្យយើងឃើញភាពវិជ្ជមាន នៅក្នុងការអ្វីដែលយើងគិតថា អវិជ្ជមាន គឺអ្នកដែលអាចរំឭកយើងថា “ភាពផ្អែមពិរោះ អាចនាំឲ្យមានភាពធូរស្បើយ”។
សេ្ដចដាវីឌបាននិពន្ធបទចម្រៀងមួយបទ ដែលនិយាយអំពីបញ្ហាដែលស្រដៀងគ្នានឹងបញ្ហានេះផងដែរ។ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “អស់ទាំងខច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាសុទ្ធតែពិតត្រង់ ហើយ… ក៏ផ្អែមជាងទឹកឃ្មុំ ហើយជាងដំណក់ស្រក់ពីសំណុះផង”(ទំនុកដំកើង ១៩:៩-១០)។ យើងកម្រគិតថា ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះមានភាពផ្អែមល្ហែមណាស់។ ជាញឹកញាប់ យើងច្រើនតែគិតថា ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គ មានភាពល្វីង ឬពិបាកនឹងលេប។ តែក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គជាសេចក្តីពិត ដែលមិនគ្រាន់តែជាថ្នាំ ដែលព្យាបាលជម្ងឺខាងវិញ្ញាណប៉ុណ្ណោះឡើយ តែថែមទាំងជាអាហារដ៏ល្អ ដែលជួយការពារជម្ងឺ និងធ្វើឲ្យវិញ្ញាណយើងមានសុខភាពល្អ។ សេចក្តីពិតរបស់ព្រះអង្គមិនមែនជាថ្នាំវ៉ាក់សាំង ឬថ្នាក់ចាក់ឡើយ។ តែជាម្ហូបដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ ដែលគួរតែចាត់ទុកជាម្ហូបពិសេស ដែលធ្វើឲ្យយើងឃ្លាន ហើយចង់ “ភ្លក់មើលឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ”ប៉ុណ្ណា(៣៤:៨)។
យើងច្រៀងសរសើរព្រះយេស៊ូវ ថាព្រះនាមព្រះអង្គ ជានាមដ៏ផ្អែមពិរោះ តែមានអ្នកខ្លះហាក់ដូចជាយល់ថា ព្រះអង្គមានភាពជូរល្វីងទៅវិញ។ សេចក្តីពិតដ៏បរិសុទ្ធ ដែលមិនប្រឡាក់ទៅដោយអំណួត ជាសេចក្តីពិតដ៏ផ្អែមបំផុត ដែលនាំឲ្យមានចិត្តរីករាយស្រស់ស្រាយបំផុត ដល់អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានអាហារខាងវិញ្ញាណ។ ហើយយើងមានអភ័យឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការចែកចាយអាហារដ៏ពិសិដ្ឋនោះ ទៅដល់លោកិយដែលកំពុងស្រេកឃ្លាន។-Julie Ackerman Link
