មានពេលមួយខ្ញុំបានបាត់កូនសោរឡាន។ ខ្ញុំក៏បានហៅជាងសោរម្នាក់ឲ្យមកផ្ទះខ្ញុំ។ គាត់ក៏បានមកដល់ ហើយចាប់ផ្តើមបើកសោរទ្វារឡានខ្ញុំ ហើយយើងក៏បានចាប់ផ្តើមជជែកគ្នាលេង។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានកត់សម្គាល់ឃើញថា គាត់បាននិយាយភាសាអង់គ្លេស ដោយប្រើតុងដែលរួសរាយ ដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ជាងសោររូបនោះ មានដើមកំណើតនៅប្រទេសចាម៉ៃកា ជាទឹកដីដែលខ្ញុំបានទៅលេងជាញឹកញាប់ ហើយក៏បានចាប់ចិត្តស្រឡាញ់ផង។ ការនេះបានកែប្រែស្ថានភាពអវិជ្ជមាន ទៅជាវិជ្ជមាន។ យើងទាំងពីរមានអារម្មណ៍ថា យើងដូចជាបងប្អូន ក្នុងគ្រួសារតែមួយ ដោយសារយើងសុទ្ធតែស្រឡាញ់ប្រទេសដែនកោះមួយនោះ ដូចគ្នា។
ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា យើងមានក្តីអំណរដែលកាន់តែអស្ចារ្យជាងនេះទៀត ពេលដែលយើងបានជួបនឹងនរណាម្នាក់ជាលើកទីមួយ ហើយក៏បានដឹងថា គាត់ក៏ជាអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទដូចយើងដែរ។ នៅតំបន់ខ្លះ យើងមានអារម្មណ៍ធម្មតា ដោយសារនៅទីនោះមានអ្នកជឿព្រះច្រើន។ ប៉ុន្តែ ក្នុងទឹកដីដែលមានគ្រីស្ទបរិស័ទតិច យើងមានអារម្មណ៍រំភើបរីករាយជាងនេះ ពេលបានជួបអ្នកដទៃ ដែលស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវដូចយើងដែរ។ យើងមានចិត្តរំភើប ពេលដឹងថា យើងបានរួចពីបាបដូចគ្នា តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។
សម្រាប់អ្នកដែលជឿព្រះយេស៊ូវ យើងមានចំណងរួមមួយ ដែលជាការរួបរួមគ្នាតែមួយ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ(កាឡាទី ៣:២៨) និងមានក្តីអំណរនៃការប្រកបគ្នា ដែលអាចបំភ្លឺថ្ងៃដែលមានភាពងងឹតបំផុត។ ចូរយើងសរសើរដំកើងព្រះ ដែលបានប្រទាននូវចំណងនៃការរួបរួម ដល់អស់អ្នកដែលទទួលព្រះអង្គជាព្រះសង្រ្គោះ។-Dave Branon
