ពេលដែលលោកស្តាត់ ធើកែល(Studs Terkel) ដែលជាអ្នកនិពន្ធដ៏ល្បីឈ្មោះ កំពុងស្វែងរកប្រធានបទ សម្រាប់និពន្ធសៀវភៅថ្មីមួយទៀត មិត្តភក្តិរបស់គាត់ម្នាក់បានឲ្យយោបល់ថា គាត់គួរនិពន្ធអំពី “សេចក្តីស្លាប់”។ ពីដំបូងគាត់មិនចង់សរសេរអំពីប្រធានបទនេះទេ តែក្រោយមក គំនិតនេះក៏បានកើតចេញជារូបរាង្គបន្តិចម្តងៗ ក្នុងទំព័រសៀវភៅ ហើយគាត់ក៏បានដឹងច្បាស់ថា ខ្លួនត្រូវសរសេរអំពី “សេចក្តីស្លាប់” នៅពេលដែលភរិយារបស់គាត់ បានលាចាកលោកក្នុងវ័យ៦០ឆ្នាំ។ ពេលនោះ គាត់ក៏បានធ្វើការស្រាវជ្រាវដោយផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងការនិពន្ធសៀវភៅនោះ ដោយស្រេកឃ្លានចង់ដឹងថា ពេលមនុស្សស្លាប់ តើវិញ្ញាណរបស់ពួកគេនឹងទៅទីណា ហើយតើប្រពន្ធជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់ បានលាចាកលោក ទៅស្ថានណាហើយ។ សៀវភៅរបស់គាត់បានរំឭកយើង អំពីការដែលយើងស្វែងរកព្រះយេស៊ូវ និងអំពីសំណួរ និងការខ្វល់ខ្វាយរបស់យើង អំពីភាពអស់កល្បជានិច្ច ខណៈពេលដែលយើងកំពុងស្ថិតក្នុងការធ្វើដំណើរនៃសេចក្តីជំនឿរបស់យើង។
ដូចនេះ ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានធានាថា យើងនឹងបានទៅនៅជាមួយព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ទៅ បើសិនជាយើងបានទទួលការអត់ទោសបាបពីព្រះអង្គ។ និយាយរួម គ្មានក្តីសង្ឃឹមអ្វី ដែលធំប្រសើរជាងនេះទៀតឡើយ។ យើងមានអភ័យឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការចែកចាយអំពីក្តីសង្ឃឹមនោះ ទៅដល់មនុស្សជាច្រើន តាមដែលមានឱកាស។ បទគម្ពីរ ១ពេត្រុស ៣:១៥ បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដោយសុភាព ហើយកោតខ្លាច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយ ដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុនៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងរាល់គ្នា។ ម្យ៉ាងទៀត ស្តេចដាវីឌក៏បានមានបន្ទូលផងដែរថា យើងមានឱកាសអំពាវនាវដល់ព្រះនាមទ្រង់ ហើយសំដែងពីអស់ទាំងការនៃទ្រង់ នៅកណ្តាលគ្រប់ទាំងសាសន៍(១របាក្សត្រ ១៦:៨)។
រឿងនៃជីវិតរបស់មនុស្សជាច្រើន ដែលយើងស្រឡាញ់ មិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ ហើយយើងមានអភ័យឯកសិទ្ធិដ៏មានតម្លៃបំផុត ដើម្បីប្រាប់ពួកគេ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលនោះជាអំណោយដ៏មានតម្លៃបំផុត។-Randy Kilgore
