ចិត្តដែលថ្វាយដាច់ដល់ព្រះ
មានអ្នកជំនួញម្នាក់ ដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទ បានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់គាត់ នៅព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ។ គាត់បានចែកចាយ ដោយគ្មានលាក់លៀម អំពីការតស៊ូរបស់គាត់ ក្នុងក្តីជំនឿ និងទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ច្រើនបរិបូរ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “ទ្រព្យសម្បត្តិបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការភ័យខ្លាច!” គាត់ក៏បានដកស្រង់ព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវថា “ដ្បិតដែលសត្វអូដ្ឋនឹងចូលទៅតាមប្រហោងម្ជុល នោះងាយជាជាងអ្នកមានចូលទៅក្នុងនគរព្រះទៅទៀត”(លូកា ១៨:២៥)។ គាត់ក៏បានដកស្រង់បទគម្ពីរលូកា ១៦:១៩-៣១ ដែលនិយាយអំពីបុរសអ្នកមានម្នាក់ និងលោកឡាសា និងអំពីការដែលបុរសអ្នកមាននោះ បានធ្លាក់ស្ថាននរក។ រឿងប្រៀបប្រដូច អំពី “អ្នកមានដែលល្ងង់ខ្លៅ” (លូកា ១២:១៦-២១) បានប៉ះពាល់ចិត្តគាត់យ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ អ្នកជំនួញរូបនេះបានបញ្ជាក់ថា តាមការបង្រៀនរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូន ទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ច្រើនបរិបូរ សុទ្ធតែ “គ្មានន័យ”(សាស្តា ២:១១a)។ គាត់ក៏បានតាំងចិត្តថា គាត់នឹងមិនបណ្តោយឲ្យទ្រព្យសម្បត្តិរារាំង ការប្តេជ្ញាចិត្តដែលគាត់មានចំពោះព្រះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ចង់បម្រើព្រះ ដោយប្រើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ ហើយជួយអ្នកដែលខ្វះខាត។ អស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានព្រះពរជាសម្ភារៈ ដល់មនុស្សមួយចំនួន។ ជាក់ស្តែងបទគម្ពីរ ២របាក្សត្រ ១៧:៥ បានចែងអំពីស្តេចយ៉ូសាផាតយ៉ាងដូចនេះថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់តាំងរាជ្យ ឲ្យមាំមួនក្នុងអំណាចយ៉ូសាផាត … ទ្រង់មានព្រះរាជ្យទ្រព្យ និងកិត្តិយសជាបរិបូរ”។ ទ្រង់មិនបានប្រែជាមានអំណួត ឬធ្វើបាបអ្នកដទៃ…
Read article