មេបញ្ជាការត្រូវមានផែនការដ៏គ្រប់ជ្រុងជ្រោយ សម្រាប់ធ្វើសង្រ្គាម តែមុនពេលសង្រ្គាមនីមួយៗចាប់ផ្តើម គាត់ប្រហែលជាត្រូវទទួលបញ្ជាថ្មីៗពីថ្នាក់លើ ហើយចេញបញ្ជាថ្មីនោះទៅថ្នាក់ក្រោមគាត់។ ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល លោកយ៉ូស្វេក៏ត្រូវរៀនមេរៀនមួយនេះផងដែរ។ បន្ទាប់ពីរាស្រ្តរបស់ព្រះបានចំណាយពេល៤០ឆ្នាំ ក្នុងវាលរហោស្ថាន ព្រះទ្រង់ក៏បានជ្រើសរើសលោកយ៉ូស្វេឲ្យដឹកនាំពួកគេ ចូលទឹកដីសន្យា ដែលទ្រង់បានសន្យាប្រទានពួកគេ។
ក្នុងការចូលកាន់កាប់ទឹកដីសន្យា ទីមាំមួនទីមួយ ដែលពួកគេត្រូវជួបប្រទះនោះ គឺទីក្រុងយេរីខូ។ មុនពេលសង្រ្គាមចាប់ផ្តើម លោកយ៉ូស្វេបានឃើញ “មេបញ្ជាការរបស់កងទ័ពនៃព្រះអម្ចាស់”(គេជឿថា នោះជាព្រះអម្ចាស់) កំពុងឈរនៅពីមុខគាត់ ដោយមានដាវកាន់នៅព្រះហស្តទ្រង់ស្រាប់។ លោកយ៉ូស្វេក៏បានក្រាបថ្វាយបង្គំទ្រង់។ អាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា លោកយ៉ូស្វេបានទទួលស្គាល់ភាពធំប្រសើររបស់ព្រះ និងភាពតូចទាបរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានសួរថា “ព្រះអម្ចាស់ នៃទូលបង្គំ ចង់មានព្រះបន្ទូលដល់ទូលបង្គំ ជាបាវបំរើទ្រង់ ថាដូចម្តេច?”(យ៉ូស្វេ ៥:១៤) លោកយ៉ូស្វេបានទទួលជ័យជម្នះ នៅទីក្រុងយេរីខូ ព្រោះគាត់បានធ្វើតាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់។
នៅពេលក្រោយមកទៀត លោកយ៉ូស្វេនិងប្រជាជនរបស់គាត់ “ទូលសួរព្រះអម្ចាស់” ឲ្យទ្រង់ដឹកនាំពួកគេ(៩:១៤)។ ហេតុនេះហើយ ពួកសត្រូវក៏បានបោកបញ្ឆោតពួកគេឲ្យធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពជាមួយសាសន៍គីបៀន ដែលជាខ្មាំងសត្រូវក្នុងទឹកដីកាណាន។ ការនេះបានធ្វើឲ្យព្រះអម្ចាស់មិនសព្វព្រះទ័យ ហើយពួកគេក៏ទទួលលទ្ធផលអាក្រក់ជាច្រើន(ខ.៣-២៦)។
យើងក៏ត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់ផងដែរ ពេលដែលយើងជួបការពិបាក ក្នុងជីវិត។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងចូលទៅជិតទ្រង់ នៅថ្ងៃនេះ ដោយការបន្ទាបខ្លួន។ ហើយទ្រង់នឹងនៅតែគង់នៅក្បែរយើង រង់ចាំដឹកនាំយើងនៅថ្ងៃស្អែកទៀត។-Keila Ochoa
