មិត្តភក្តិនៅពេលពាក់កណ្តាលអាធ្រាត
មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំ អំពីមនុស្សមួយក្រុម ដែលមានចំណងទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំ ក្នុងជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ។ ក្នុងចំណោមពួកគេ មានស្រ្តីម្នាក់ អាយុ ៩៣ឆ្នាំ បាននិយាយថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំអាចទូរស័ព្ទទៅអ្នកណាក៏បាន ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងអស់គ្នា នៅម៉ោង ២ រំលងអាធ្រាត ដោយមិនចាំបាច់និយាយសុំទោសក៏បាន បើសិនជាខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំត្រូវការឲ្យគេជួយការអ្វីមួយ”។ រឿងនេះបានបង្ហាញថា មិត្តភក្តិមួយក្រុមនេះ មានការប្តូរប្តេជ្ញចំពោះគ្នា ដោយគ្មានលក្ខខ័ណ្ឌ ព្រោះពេលពួកគេណាម្នាក់ត្រូវការឲ្យគេអធិស្ឋានឲ្យ ឬត្រូវការជំនួយដោយផ្ទាល់ ឬត្រូវការនរណាម្នាក់ ឲ្យនៅក្បែរ ក្នុងពេលលំបាក នោះគេអាចទាក់ទងគ្នាតាមទូរស័ព្ទ ទោះជានៅពេលយល់កណ្តាលអាធ្រាតក៏ដោយ។ លក្ខណៈនៃការប្តេជ្ញាចិត្តដូចនេះ ក៏មានចែងក្នុងសំបុត្រ ដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅកាន់ពួកជំនុំរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅក្រុងកូល៉ុសផងដែរ។ កាលនោះ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រ ក្នុងពន្ធធនាគា នៅក្រុងរ៉ូម ផ្ញើទៅលោកទីឃីកុស និងលោកអូនេស៊ីម ដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកគេ(កូល៉ុស ៤:៧-៩)។ លោកអើរីស្តាក ម៉ាកុស និងយូស្ទូស ក៏បានផ្ញើនូវក្តីនឹករឭកតាមសំបុត្ររបស់គាត់ផងដែរ(ខ.១០-១១)។ លោកអេប៉ាប្រាស ក៏បាន “ខំប្រឹងអធិស្ឋានជានិច្ច ឲ្យគេរាល់គ្នាបានឈរជាគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយពេញខ្នាត តាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះគ្រប់ជំពូក”(ខ.១២)។ សំបុត្រនេះបានបង្ហាញអំពីចំណងទាក់ទងដ៏រឹងមាំ ដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងការជួយយកអសារគ្នា…
Read article