ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងអង្គុយរង់ចាំ នៅក្រៅបន្ទប់វៈកាត់ ខ្ញុំបានចំណាយពេលរង់ចាំពេលនោះ សម្រាប់គិតពិចារណា។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានមកកន្លែងនេះម្តងរួចទៅហើយ ពេលដែលប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំទទួលការវៈកាត់ ហើយយើងក៏បានទទួលដំណឹងដ៏សោកសៅថា “ខួរក្បាលរបស់គាត់បានស្លាប់” ទាំងគាត់នៅវ័យក្មេងពេក។ ហើយពេលនេះ ខ្ញុំបានមកទីនេះម្តងទៀត ដើម្បីរង់ចាំទទួលដំណឹងពីគ្រូពេទ្យ អំពីការវៈកាត់របស់ភរិយាខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានរង់ចាំ ហើយស្តាប់ព្រះសូរសៀងដ៏ស្ងាត់ស្ងៀមរបស់ព្រះ។ ភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំក៏បានទទួលដំណឹង! គ្រូពេទ្យវៈកាត់ចង់ជួបខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានទៅរង់ចាំក្នុងបន្ទប់ដាច់ដោយឡែកមួយ។ នៅទីនោះ ខ្ញុំឃើញមានតុមួយ ដែលគេបានដាក់ក្រដាស់ជូតមាត់ពីដុំ ពីលើ។ តែក្រដាស់ទាំងនោះមិនមែនសម្រាប់ជូតមាត់ ឬញើសសំបោរឡើយ។ ក្រដាស់ទាំងនោះ គឺសម្រាប់ប្រើ ពេលដែលគ្រូពេទ្យប្រាប់យើងថា ខួរក្បាលអ្នកជម្ងឺលែងដំណើរការហើយ ឬប្រាប់យើងថា គាត់បានប្រឹងប្រែងអស់សមត្ថភាពហើយ។
នៅពេលដែលមានទុក្ខសោក ឬមានភាពមិនប្រាកដប្រជាបែបនេះ យើងអាចនឹកចាំអំពីបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ដែលអ្នកនិពន្ធបានបង្ហាញពីអារម្មណ៍សោកសៅរបស់ខ្ញុំ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ៣១ ជាទំនុកនៃការទួញយំចេញពីចិត្ត របស់ស្តេចដាវីឌ ដែលបានទទួលរងនូវការឈឺចាប់ជាច្រើន បានជាទ្រង់សរសេរថា “ជីវិតទូលបង្គំនឹងផុតទៅ ដោយសេចក្តីទុក្ខព្រួយ”(ខ.១០)។ ទុក្ខសោករបស់ទ្រង់ ក៏បានកើតឡើងពីការឈឺចាប់ ពេលមិត្តភក្តិ និងអ្នកជិតខាងទ្រង់បោះបង់ចោលទ្រង់(ខ.១១)។
តែស្តេចដាវីឌមានជំនឿដ៏រឹងមាំចំពោះព្រះដ៏ពិតតែមួយ។ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំបានទុកចិត្តដល់ទ្រង់ ទូលបង្គំបានថា ទ្រង់ជាព្រះនៃទូលបង្គំ ឯថ្ងៃអាយុរបស់ទូលបង្គំ សុទ្ធតែនៅក្នុងព្រះហស្តទ្រង់”(ខ.១៤-១៥)។ សេចក្តីទំនួញរបស់ទ្រង់ ក៏បានបញ្ចប់ ដោយការរៀបរាប់ពីសេចក្តីសង្ឃឹម យ៉ាងដូចនេះថា “ឱអស់អ្នកដែលសង្ឃឹមដល់ព្រះយេហូវ៉ាអើយ ចូរមានកំឡាំងឡើង ហើយឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នា បានក្លាហានចុះ”(ខ.២៤)។
ពេលខ្ញុំកំពុងរង់ចាំ ក្នុងបន្ទប់រង់ចាំ គ្រូពេទ្យវៈកាត់ក៏បានមកប្រាប់ដំណឹងល្អដល់យើងថា ភរិយារបស់ខ្ញុំមានសង្ឃឹមថា នឹងបានជាសៈស្បើយ។ ប៉ុន្តែ បើសិនជាការវៈកាត់មិនបានទទួលជោគជ័យ ពេលវេលារបស់យើង នៅតែនៅជាប់ក្នុងព្រះហស្តទ្រង់ដដែល។-Tim Gustafson
