មិត្តសំឡាញ់របស់ខ្ញុំម្នាក់ដែលចូលចិត្តទៅស្ទូចត្រីជាមួយខ្ញុំ បានប្រាប់ខ្ញុំថា មានបឹងមួយដែលមានដើមស្រល់ដុះជុំវិញ មានទីតាំងនៅជើងភ្នំខាងជើង របស់ភ្នំចាក់ហ៊ែនឌល រដ្ឋអ៊ីដាហូ។ មានពាក្យចចាមអារ៉ាមថា មានត្រីត្រោតធំៗណាស់ កំពុងពួនសំងំ ក្នុងបឹងនោះ។ គាត់ក៏បានយកខ្មៅដៃ និងកូនកន្សែងមួយសន្លឹក មកគូរផែនទីមួយឲ្យខ្ញុំ។ បីបួនសប្តាហ៍ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានចាក់សាំងឡានរបស់ខ្ញុំ ហើយចេញដំណើរទៅតាមទិសដៅ ដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំបានគូសបង្ហាញក្នុងផែនទីនោះ។
ផែនទីរបស់គាត់បាននាំខ្ញុំធ្វើដំណើរ តាមផ្លូវអាក្រក់បំផុត ដែលខ្ញុំមិនដែលបើកបរពីមុនមក! វាជាផ្លូវចាស់មួយ ដែលគេបានឈូសឆាយកាត់ព្រៃសម្រាប់ឲ្យឡានធំៗដឹកឈើ ចេញពីព្រៃ ហើយក៏មិនដែលកែលម្អម្ដងណាឡើយ។ ផ្លូវនោះមានគ្រលុកទឹកច្រោះ ដើមឈើរលំកាត់ផ្លូវ ស្នាមខូងជ្រៅៗ និងមានថ្មធំៗដែលធ្វើឲ្យព្រឺឆ្អឹងខ្នង ហើយកល់បាតក្រោមឡានរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចំណាយពេលអស់កន្លះព្រឹក ទំរាំទៅដល់គោលដៅរបស់ខ្ញុំ ហើយនៅពេលខ្ញុំបានទៅដល់ ខ្ញុំក៏បានសួរខ្លួនឯងថា “ហេតុអ្វីមិត្តភក្តិខ្ញុំ ឲ្យខ្ញុំធ្វើដំណើរតាមផ្លូវលំបាកដូច្នេះទៅវិញ?”
ប៉ុន្តែ បឹងនោះពិតជាអស្ចារ្យមែន។ ខ្ញុំក៏បានឃើញមានត្រីធំៗមែន! តាមពិត មិត្ដភក្ដិរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ឲ្យខ្ញុំធ្វើដំណើរតាមផ្លូវត្រូវហើយ គឺជាផ្លូវដែលខ្ញុំខ្លួនឯងក៏អាចជ្រើសរើសដែរ ហើយអាចនឹងអត់ធ្មត់ទ្រាំទ្របាន បើសិនជាខ្ញុំបានដឹងពីដំបូងថា មានអ្វីកំពុងរង់ចាំខ្ញុំ នៅចុងបញ្ចប់។
បទពិសោធន៍ថ្ងៃនោះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំបទគម្ពីរដែលបានចែងថា “អស់ទាំងផ្លូវនៃព្រះយេហូវ៉ា សុទ្ធតែប្រកបដោយសេចក្ដីសប្បុរស នឹងសេចក្ដីពិត ចំពោះអស់អ្នកដែលកាន់តាមសេចក្ដីសញ្ញា នឹងសេចក្ដីបន្ទាល់របស់ទ្រង់” (ទំនុកដំកើង ២៥:១០)។ ផ្លូវរបស់ព្រះសម្រាប់យើង មានខ្លះរដិបរដុប និងរលាក់ ខ្លះទៀតគួរឲ្យនឿយហត់ និងគួរឲ្យធុញទ្រាន់ តែផ្លូវរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ សុទ្ធតែមានពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់។ នៅពេលដែលយើងបានទៅដល់ទីបញ្ចប់នៃការធ្វើដំណើររបស់យើង ហើយដឹងថា មានអ្វីរង់ចាំយើង នោះយើងមុខជានិយាយថា “ផ្លូវរបស់ព្រះ គឺជាផ្លូវដែលល្អបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ”។-DAVID ROPER
