អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តមិនសូវជាមានការស្កប់ចិត្តចំពោះពេលវេលាឡើយ។ នៅចុងឆ្នាំ២០១៦ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត នៅមជ្ឈមណ្ឌលអាវកាសហ្គោដាត នៅរដ្ឋមារីលែន បានរាប់បន្ថែមពេល១វិនាទី ពីលើរយៈពេលសរុបក្នុងមួយឆ្នាំ។ ដូចនេះ បើអ្នកមានអាម្មណ៍ថា ឆ្នាំនោះមានរយៈពេលយូរជាងមុនបន្តិច នោះអ្នកគិតត្រូវហើយ។
ហេតុអ្វីបានជាពួកគេរាប់បន្ថែមរយៈពេល១វិនាទីយ៉ាងដូចនេះ? ដោយសារផែនដីបានវិលយឺតជាងមុនបន្តិច នោះរយៈពេលមួយឆ្នាំក៏បានប្រែជាយូរជាងមុនបន្តិច។ ពេលអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តតាមដានវត្ថុដែលមនុស្សបង្កើត បាញ់ឡើងទៅក្នុងអវកាស ពួកគេត្រូវតែផ្ទៀងពេលវេលាឲ្យត្រូវ។ ការធ្វើដូចនេះ គឺដើម្បីឲ្យកម្មវិធីបញ្ជៀសការបុកគ្នា មានភាពត្រឹមត្រូវ នោះបើយោងតាមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន ការកើនឡើង ឬការបាត់បង់រយៈពេលមួយវិនាទី គឺមិនមានអ្វីខុសប្លែកទេ។ តែតាមព្រះគម្ពីរ ពេលវេលារបស់យើង និងរបៀបដែលយើងប្រើពេលវេលា គឺសំខាន់ណាស់។ ឧទាហរណ៍ សាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើង ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ៧:២៩ ថា “ពេលវេលាខ្លីណាស់”។ ពេលវេលាសម្រាប់ឲ្យយើងធ្វើការបម្រើព្រះ គឺមានកំណត់ ដូចនេះ យើងត្រូវប្រើវា ដោយភាពឆ្លាតវ័យ។ គាត់បានជំរុញយើង ឲ្យ “លៃយកឱកាសឲ្យទាន់ពេលផង ពីព្រោះសម័យនេះអាក្រក់ណាស់”(អេភេសូរ ៥:១៦)។
ការនេះមិនមានន័យថា យើងត្រូវតែរាប់វិនាទីនីមួយៗ ដូចអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តឡើយ តែពេលដែលយើងពិចារណា អំពីភាពរួញខ្លីនៃជីវិត(ទំនុកដំកើង ៣៩:៤) យើងអាចនឹកចាំ អំពីសារៈសំខាន់នៃការប្រើប្រាស់ពេលវេលា ឲ្យបានឆ្លាតវ័យ។—DAVE BRANON
