May 9, 2018

You are here:
ដល់​ចំណុច​ដែល​មិន​អាច​បក​ក្រោយ​វិញ​បាន

រឿង​នោះ​មិន​សាមញ្ញ ដូច​ការ​ឆ្លង​ទន្លេ​ឡើយ។ តាម​ច្បាប់ គ្មាន​មេទ័ព​នៃ​ចក្រ​ភព​រ៉ូម៉ាំង​ណា ដែល​ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ ដឹក​នាំ​ទ័ព​ដែល​ប្រដាប់​ដោយ​អាវុធ​ចូល ទៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​រ៉ូម​ឡើយ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា នៅ​ពេល​ដែល​ស្តេច​ជូលា ​សេសារ(Julius Caesar)ដឹក​នាំ​កង​ពល​ទី​១៣​របស់​ទ្រង់ ឆ្លង​កាត់​ទន្លេ​រូប៊ីខុន ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​អ៊ីតាលី ក្នុង​ឆ្នាំ៤៩ មុន​គ្រីស្ទ​សក​រាជ គេ​ក៏​បាន​ចាត់​ទុក​ទង្វើរ​នេះ ជា​ការ​ក្បត់​ជាតិ។ ឥទ្ធិ​ពល​នៃ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​ស្តេច​សេសា​នៅពេល​នោះ មិន​អាច​បក​មក​ក្រោយ​វិញ​បាន​ឡើយ ដោយ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​សង្រ្គាម​ស៊ីវិល​អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ មុន​ពេល​ដែល​មេទ័ព​ដ៏​អស្ចារ្យ​រូប​នេះ ក្លាយ​ជា​អធិ​រាជ​នៃ​ចក្រ​ភព​រ៉ូម៉ាំង។ រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ​ក្នុង​ភាសា​អង់​គ្លេស គេ​បាន​ប្រើ​ពាក្យ “ឆ្លង​កាត់​ទន្លេ​រូប៊ីខុន” ក្នុង​ន័យ​ធៀប​ថា “គេ​បាន​ដល់​ចំណុច​ដែល​មិន​អាច​បក​ក្រោយ​វិញ​បាន​ទេ”។ ជួន​កាល ពាក្យ​សម្តី​ដែល​យើង​និយាយ​ជ្រុល​ហើយ មិន​ខុស​ពី​ការ​ដែល​ស្តេច​សេសារ​បាន​ឆ្លង​ទន្លេ​រូប៊ីខុស​នោះ​ឡើយ ពោល​គឺ​មិន​អាច​បក​ក្រោយ​វិញ​បាន​ទេ។ ពេល​ដែល​ពាក្យ​សម្តី​ទាំង​នោះ បាន​ចេញ​ពី​បបូរ​មាត់​យើង​ហើយ វា​អាច​ជួយ​គេ ហើយ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​គេ ឬ​អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ខូច​ខាត ដែល​ធ្វើឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា មិន​អាច​បក​ក្រោយ​វិញ​បាន ដូច​ការ​ដែល​ស្តេច​សេសារ​ដឹក​នាំ​ទ័ព​ចូល​ទីក្រុង​រ៉ូម​យ៉ាង​ដូច្នោះ​ដែរ។ លោក​យ៉ាកុប​បាន​ធ្វើ​ការ​ពិពណ៌នា​ក្នុង​ន័យ​ប្រៀបធៀប យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “អណ្តាត​ក៏​ជា​ភ្លើង​ដែរ គឺ​ជា​លោកីយ៍​ដ៏​ពេញ​ដោយ​សេចក្តី​ទុច្ចរិត ជា​គ្រឿង​រាប់​បញ្ចូល​ជា​១​នឹង​អវយវៈ​ឯ​ទៀត​របស់​យើង ជា​របស់​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​រូបកាយ​ទាំង​មូល​ស្មោកគ្រោក ក៏​បញ្ឆេះ​ទាំង​ផ្លូវ​ជីវិត​ផង ហើយ​ភ្លើង​ឆេះ​នោះ​មក​ពី​ស្ថាន​នរក​ដែរ”(យ៉ាកុប ៣:៦)។ ពេល​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ ឬ​និយាយ​អ្វី ចំពោះ​នរណា​ម្នាក់ ហើយ​ខ្លាច​ដល់​ចំណុច​ដែល​មិន​អាច​បក​ក្រោយ​វិញ​បាន យើង​អាច​សូម​ការ​អត់​ឱន​ទោស​ពី​ពួក​គេ និង​ពី​ព្រះ(ម៉ាថាយ…

Read article