October 9, 2018

You are here:
លើសពីពាក្យសម្តី

មាន​ពេល​មួយ គេ​បាន​ធ្វើ​ពិធី​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អង្គ សម្រាប់​ការ​បក​ប្រែ​ព្រះ​គម្ពីរ ទៅ​ជា​ភាសា​ក្នុង​តំបន់​នៅ​ទ្វីប​អាហ្វ្រិក។ នៅ​ពេល​នោះ គេ​ក៏​បាន​យក​ព្រះ​គម្ពីរ​នោះ​មក​បង្ហាញ ហើយ​ក៏​បាន​ជូន​ព្រះ​គម្ពីរ​មួយ​ក្បាល ដល់​មេ​ភូមិ​ប្រចាំ​តំបន់​នោះ។ គាត់​ក៏​បាន​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អង្គ ដោយ​លើក​ព្រះ​គម្ពីរ​ឡើង​ទៅ​លើ ហើយ​ប្រកាស​ថា “ពេល​នេះ យើង​ដឹង​ថា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ក៏​ចេះ​ភាសា​របស់​យើង​ដែរ! យើង​អាច​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ ជា​ភាសា​កំណើត​របស់​យើង​ហើយ”។ ព្រះ​វរ​បិតា​នៃ​យើង​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ចេះ​គ្រប់​ភាសា​ទាំង​អស់ ទោះ​ភាសា​របស់​យើង​ជា​ភាសា​អ្វី​ក៏​ដោយ។ ប៉ុន្តែ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​មិន​អាច​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន​រក​ទ្រង់ ដែល​មាន​ក្នុង​ជម្រៅ​ដ៏​ជ្រៅបំផុត​នៃ​ចិត្ត​យើង​ទេ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​អធិស្ឋាន ទោះ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ។ គាត់​បាន​និយាយ​អំពី​លោកិយ ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​ទុក្ខ​វេទនា និង​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​យើង គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បានពិពណ៌នា​ថា “ដ្បិត​យើង​ដឹង​ថា ជីវិត​ទាំងឡាយ​ក៏​ថ្ងូរ ហើយ​ឈឺ​ចាប់​ជា​មួយ​គ្នា ដរាប​ដល់​គ្រា​ឥឡូវ​នេះ”(រ៉ូម ៨:២២) ហើយ​គាត់​បាន​ប្រៀប​ធៀប​ការ​នេះ ទៅ​នឹង​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​ធ្វើជំនួស​យើង។ គឺ​ដូច​ដែល​មាន​សេចក្តី​ចែង​ថា “ព្រះ​វិញ្ញាណ​ទ្រង់​ក៏​ជួយ​សេចក្តី​កំសោយ​របស់​យើង​បែប​ដូច្នោះ​ដែរ ដ្បិត​យើង​មិន​ដឹង​ជា​គួរ​អធិស្ឋាន​សូម​អ្វី​ទេ តែ​ព្រះវិញ្ញាណ​ទ្រង់​ជួយ​អង្វរ​ជំនួស​យើង ដោយ​ដំងូរ​ដែល​រក​ថ្លែង​ពុំ​បាន​វិញ”(ខ.២៦)។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ ស្គាល់​យើង​ដល់​ជម្រៅ​ដែល​ជ្រៅ​បំផុត​របស់​ចិត្ត​យើង។ ទ្រង់​ជ្រាប​អំពី​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន និង​ភាសា​នៃ​ចិត្ត​របស់​យើង ក៏​ដូច​ជា​ពាក្យ​ដែល​យើង​មិន​និយាយ​ចេញ​មក ហើយ​ទ្រង់​ជួយ​យើង ពេល​យើង​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយព្រះ​វរបិតា។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ដឹក​នាំ​យើង ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ ឲ្យ​មាន​រូប​ភាព​ដូច​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​របស់​ព្រះ​(ខ.២៩)។ ព្រះ​វរបិតា​នៃ​យើង​ស្គាល់​ភាសា​របស់​យើង ហើយ​មាន​បន្ទូល​មក​កាន់​យើង…

Read article