នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ស្ទើរតែគ្រប់ពេល ដែលទេវតាបង្ហាញខ្លួន ឲ្យមនុស្សឃើញ ពាក្យទីមួយ ដែលទេវតាមានបន្ទូលនោះ គឺ “ចូរកុំខ្លាចឡើយ!” ពេលដែលទេវតា ឬព្រះជាម្ចាស់ យាងចុះមកទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្ស តាមធម្មតា អ្នកដែលបានឃើញព្រឹត្តិការណ៍នេះ ក៏បានក្រាបនៅលើដី ដោយការភ័យខ្លាច។ ប៉ុន្តែ កណ្ឌគម្ពីរលូកាបានចែងអំពីសម័យមួយ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ តាមរបៀបម្យ៉ាង ដែលមិនបានធ្វើឲ្យគេមានការភ័យខ្លាច។ កាលនោះ ព្រះជាម្ចាស់បានយាងចុះមករកមនុស្ស ដោយយកកំណើតជាទារក នៅក្នុងក្រោលសត្វ ហើយក៏បានផ្ទំនៅក្នុងស្នូកសត្វ ដោយមានព្រះនាមថា យេស៊ូវ ដែលតាមរយៈមធ្យោបាយនេះ មនុស្សមិនចាំបាច់ត្រូវមានការភ័យខ្លាច ចំពោះទ្រង់ឡើយ។ តើទារកមានចំណុចអ្វីដែលគួរឲ្យភ័យខ្លាចដែរឬទេ?
កាលព្រះយេស៊ូវកំពុងមានព្រះជន្មនៅលើផែនដី ទ្រង់ជាព្រះ ហើយក៏ជាមនុស្សផងដែរ។ ក្នុងនាមជាព្រះ ទ្រង់អាចធ្វើការអស្ចារ្យ អត់ទោសបាប ឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ ហើយថ្លែងទំនាយអំពីពេលអនាគត។ ប៉ុន្តែ សាសន៍យូដាធ្លាប់តែដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ ដោយពពកដែលភ្លឺចិញ្ចាច ឬសរសេរភ្លើង ដូចនេះ ព្រះវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូវក៏បានធ្វើឲ្យពួកគេមានការភ័ន្តច្រឡំ។ ពួកគេឆ្ងល់ថា តើទារកដែលបានប្រសូត្រនៅភូមិបេថ្លេហិម និងជាកូនប្រុសរបស់ជាងឈើ ជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត អាចក្លាយជាព្រះមែស៊ីដោយរបៀបណា?
ហេតុអ្វីបានជាព្រះយកកំណើតជាមនុស្ស? មានចម្លើយជាច្រើនសម្រាប់សំណួរនេះ ដែលក្នុងនោះ មានចម្លើយមួយ ដែលយើងអាចរកបាននៅក្នុងបទគម្ពីរ ដែលបានចែងអំពីកាលដែលព្រះយេស៊ូវជជែកជាមួយពួកគ្រូនៃសាសនាយូដា នៅក្នុងព្រះវិហារ ពេលដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្ម១២ឆ្នាំ។ គឺដូចដែលព្រះគម្ពីរលូកាបានចែងថា “ពួកអស់អ្នកដែលឮទ្រង់ក៏អស្ចារ្យក្នុងចិត្តពីប្រាជ្ញា ហើយនិងពាក្យចំឡើយរបស់ទ្រង់”(២:៤៧)។ នោះជាលើកទីមួយ ដែលមនុស្សសាមញ្ញអាចជជែកជាមួយព្រះ ដែលមានរូបកាយជាមនុស្ស ដែលគេអាចមើលឃើញ។
ព្រះយេស៊ូវអាចជជែកជាមួយមនុស្សគ្រប់គ្នា ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងឪពុកម្តាយទ្រង់ ពួកគ្រូសាសនាយូដា និងស្រ្តីមេម៉ាយជាដើម ដោយមិនចាំបាច់ប្រកាសថា “ចូរកុំខ្លាចឡើយ!” ព្រះយេស៊ូវជាព្រះដែលបានយាងមកជិតមនុស្ស។—PHILIP YANCEY
