ពួកអ្នកដែលថ្វាយបង្គំដោយពិតត្រង់ គេនឹងថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតាដោយវិញ្ញាណ និងសេចក្តីពិត។ យ៉ូហាន ៤:២៣
ទីបំផុតអ្នកស្រី អ៊ែននី ឌីឡាត(Annie Dillard ) ក៏មានឱកាស ទៅទស្សនាព្រះវិហារនោះ។ នៅក្នុងផ្នែកជ្រៅជាងគេនៃបន្ទប់ក្រោមដី នាងក៏បានចុះទៅដល់រូងភ្នំតូចមួយ។ គេបានដុតទៀនពេញកន្លែងដ៏ចង្អៀតនោះ ហើយចង្កៀងដែលគេចងព្យួរក៏បានបញ្ចេញពន្លឺពីកៀនជ្រុង។ នាងក៏បានឃើញរូបផ្កាយធ្វើពីប្រាក់ ដែលមាន១៤ជ្រុង គ្របពីលើកម្រាលឥដ្ឋធ្វើពីថ្មម៉ាប។ ដូចនេះ នាងបានទៅដល់រូងភ្នំ នៅភូមិបេថ្លេហិម ដែលគេបានចាត់ទុកជាកន្លែងដែលព្រះគ្រីស្ទបានប្រសូត។ តែអ្នកនិពន្ធរូបនេះមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើលនោះទេ ដោយគាត់ដឹងថា ព្រះទ្រង់មានភាពធំប្រសើរជាងកន្លែងនោះ។
ទីកន្លែងដូចនេះ តែងតែមានសារៈសំខាន់ នៅក្នុងរឿងនៃសេចក្តីជំនឿរបស់យើង។ មានកន្លែងមួយទៀត ដែលបានឮនិយាយ ក្នុងការសន្ទនារវាងព្រះយេស៊ូវ និងស្រ្តីម្នាក់ នៅក្បែរមាត់អណ្តូង។ កន្លែងនោះជាភ្នំគេរីស៊ីម(ចោទិយកថា ១១:២៩) ដែលបុព្វបុរសរបស់នាងបានទៅថ្វាយបង្គំព្រះ នៅទីនោះ (យ៉ូហាន ៤:២០)។ សាសន៍សាម៉ារីបានចាត់ទុកភ្នំនោះ ជាកន្លែងបរិសុទ្ធ គឺខុសពីសាសន៍យូដា ដែលជឿថា មានតែនៅទីក្រុងយេរូសាឡិមប៉ុណ្ណោះ ដែលការថ្វាយបង្គំព្រះអាចកើតមានពិតប្រាកដ(ខ.២០)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសថា ការថ្វាយបង្គំមិនអាស្រ័យទៅលើទីកន្លែងតែមួយទៀតហើយ តែអាស្រ័យទៅលើព្រះអង្គវិញ។ គឺដូចព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ពួកអ្នកដែលថ្វាយបង្គំដោយពិតត្រង់ គេនឹងថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតាដោយវិញ្ញាណ និងសេចក្តីពិត (ខ.២៣)”។ ស្រ្តីនោះបានប្រកាសថា នាងជឿព្រះមែស៊ី តែនាងមិនបានដឹងថា នាងកំពុងនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គនោះឡើយ។ “ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា នោះគឺខ្ញុំនេះហើយ ដែលនិយាយនឹងនាង”(ខ.២៦)។
ព្រះទ្រង់មិនគង់នៅតែលើភ្នំ ឬកន្លែងណាមួយនោះទេ។ ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើង គ្រប់ទីកន្លែង។ ការធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណដ៏ពិត ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺត្រូវចូលទៅរកបល្ល័ង្កទ្រង់ ខណៈពេលដែលយើងនិយាយថា “ឱព្រះវរបិតា” ហើយព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើងស្រាប់។—John Blasé
តើអ្នកមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងណាខ្លះ ពេលដែលបានដឹងថា ព្រះជាវិញ្ញាណតែងតែមានព្រះវត្តមានគង់នៅជាមួយជានិច្ច? តើអ្នកចង់សរសើរដំកើងព្រះអង្គ សម្រាប់ការអ្វីខ្លះ នៅពេលនេះ?
ឱព្រះវរបិតា ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការគង់នៅជាប់ជាមួយជានិច្ច ទោះទូលបង្គំទៅទីណាក៏ដោយ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេសេគាល ១៨-១៩ និង យ៉ាកុប ៤
