ចូរព្យាយាមក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋាន ទាំងចាំយាមក្នុងសេចក្តីនោះឯង ដោយពាក្យអរព្រះគុណ។ កូល៉ុស ៤:២
លោកសេនេកា(Seneca) ជាទស្សនវិទូដ៏ល្បីល្បាញ នៅចក្រភពរ៉ូម៉ាំង នៅសម័យបុរាណ(ឆ្នាំ៤ មុនគ.ស ដល់ឆ្នាំ៦៥នៃគ.ស)។ អធិរាជនីមែសាលីណា(Messalina) បានចោទប្រកាន់គាត់ ពីបទផិតក្បត់។ បន្ទាប់ពីព្រឹទ្ធសភានៃចក្រភពរ៉ូមបានកាត់ទោសលោកសេនេកាប្រហារជីវិត អធិរាជក្លូឌាសក៏បាននិរទេសគាត់ទៅកោះខ័រស៊ីកា ប្រហែលដោយសារទ្រង់សង្ស័យថា នោះជាការចោទប្រកាន់ខុស។ ការលើកលែងទោសប្រហារជីវិតនេះ ប្រហែលជាបាននាំឲ្យលោកសេនេកា គិតដល់ការដឹងគុណ នៅពេលដែលគាត់សរសេរថា “ឃាតករ អ្នកដឹកនាំផ្តាច់ការ ពួកចោរ ពួកមនុស្សកំផិត ពួកចោរប្លន់ ពួកប្រមាថទីបរិសុទ្ធ និងជនក្បត់ជាតិ នៅសម័យណាក៏មានដែរ តែគ្មានបទឧក្រិដ្ឋអ្វី ដែលអាក្រក់ជាងការរមិលគុណនោះឡើយ”។
សាវ័កប៉ុល ជាអ្នករស់នៅសម័យលោកសេនេកា ប្រហែលជាយល់ស្របមតិនេះ។ ក្នុងបទគម្ពីររ៉ូម ១:២១ គាត់បានសរសេរថា កត្តាមួយ ក្នុងចំណោមបុព្វហេតុដែលនាំឲ្យមនុស្សជាតិធ្លាក់ចុះ គឺដោយសារពួកគេមិនព្រមអរព្រះគុណព្រះ។ ពេលគាត់សរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូល៉ុស គាត់បានលើកទឹកចិត្តពួកគេបីដង ឲ្យអរព្រះគុណព្រះ។ គាត់ថា យើងគួរតែ “អរព្រះគុណព្រះ ឲ្យកាន់តែច្រើនឡើង” (កូល៉ុស ២:៧)។ ពេលណាយើងអនុញ្ញាតឲ្យសន្តិភាពរបស់ព្រះ “គ្រប់គ្រងចិត្តយើង” យើងត្រូវឆ្លើយតប ដោយការអរព្រះគុណ(៣:១៥)។ តាមពិត ការអធិស្ឋានរបស់យើងគួរតែមានលក្ខណៈអរព្រះគុណ(៤:២)។
សេចក្តីសប្បុរសដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះយើង បានរំឭកយើង អំពីការពិតដ៏អស្ចារ្យរបស់ជីវិត។ ព្រះអង្គមិនគ្រាន់តែសក្តិសមនឹងទទួលក្តីស្រឡាញ់ និងការថ្វាយបង្គំរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏សក្តិសមនឹងឲ្យយើងថ្វាយចិត្តដែលអរព្រះគុណ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលល្អ គឺសុទ្ធតែមកពីព្រះអង្គ(យ៉ាកុប ១:១៧)។
ដោយសារការអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះគ្រីស្ទប្រទាន ការអរព្រះគុណព្រះអង្គគួរតែកើតចេញពីក្នុងចិត្តយើង ជាធម្មតា ដូចជាការដកដង្ហើម។ ចូរយើងឆ្លើយតប ចំពោះអំណោយដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះ ដោយបង្ហាញចេញនូវការដឹងគុណដល់ព្រះអង្គ។—Bill Crowder
តើមានព្រះពរអ្វីដែលធំ និងស្ថិតស្ថេរបំផុត ដែលអ្នកបានទទួលក្នុងជីវិតអ្នក? តើមានព្រះពរប្រចាំថ្ងៃណាខ្លះ ដែលអ្នកបានទទួល ហើយច្រើនតែងាយនឹងភ្លេច?
ឱព្រះវរបិតានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ សូមព្រះអង្គអត់ទោសឲ្យទូលបង្គំ ដែលទូលបង្គំមិនបានអរព្រះគុណ សម្រាប់ព្រះពរដែលព្រះអង្គបានប្រទាន។ សូមព្រះអង្គបង្កើតចិត្តដែលដឹងគុណ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំគោរព និងសរសើរដំកើងព្រះអង្គ សម្រាប់ការគ្រប់យ៉ាង ដែលព្រះអង្គបានធ្វើ និងកំពុងធ្វើ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេសេគាល ២៤-២៦ និង ១ពេត្រុស ២
