ឥតលែងប្រជុំគ្នា ដូចជាអ្នកខ្លះធ្លាប់នោះឡើយ ត្រូវឲ្យកំឡាចិត្តគ្នាវិញ ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងផង តាមដែលឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ។-ហេព្រើរ ១០:២៥
ខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើង ជាកូនច្បងរបស់គ្រូអធិប្បាយ នៃពួកជំនុំបាទីស្ទខាងត្បូង។ រៀងរាល់ពេលថ្ងៃអាទិត្យ គាត់រំពឹងថា ខ្ញុំនឹងទៅព្រះវិហារ។ តើមានករណីលើកលែងទេ? ប្រហែលជាមាន បើសិនជាខ្ញុំគ្រុនក្តៅ។ ប៉ុន្តែ តាមពិត ខ្ញុំចូលចិត្តទៅព្រះវិហារខ្លាំងណាស់ ហើយថែមទាំងធ្លាប់ទៅព្រះវិហារ ពេលគ្រុនក្តៅ ពីរបីដងដែរ។ តែពិភពលោកមានការផ្លាស់ប្តូរ ចំនួនមនុស្សដែលទៅព្រះវិហារទៀតទាត់ មិនដូចកាលពីមុនទេ។ តើមកពីហេតុអ្វី ? យើងមានចម្លើយជាច្រើន និងផ្សេងៗគ្នា សម្រាប់សំណួរនេះ។ អ្នកនិពន្ធម្នាក់ ឈ្មោះខាត់លីន ន័ររីស(Kathleen Norris) បានរកឃើញចម្លើយសម្រាប់សំណួរនេះ ពេលដែលគាត់សួរគ្រូគង្វាលរបស់គាត់ថា “ហេតុអ្វីយើងទៅព្រះវិហារ?” លោកគ្រូក៏បានឆ្លើយថា “យើងទៅព្រះវិហារ ដើម្បីអ្នកដទៃ។ ព្រោះអាចមាននរណាម្នាក់ត្រូវការយើង នៅទីនោះ”។
យើងទៅព្រះវិហារ ដោយសារមូលហេតុជាច្រើនទៀត ប៉ុន្តែ ចម្លើយរបស់គាត់ សមស្របនឹងដួងចិត្តរបស់អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ។ គាត់បានជំរុញអ្នកជឿ ឲ្យមានការស៊ូទ្រាំក្នុងជំនឿ ហើយសម្រេចគោលដៅ ដោយ “មិនឈប់ជួបជុំគ្នា”(ហេព្រើរ ១០:២៥)។ ហេតុអ្វីត្រូវជួបជុំគ្នា? ព្រោះយើងនឹងមិនបានលើកទឹកចិត្តគ្នា បើយើងមិនបានជួបជុំគ្នា(ខ.២៥)។ យើងត្រូវលើកទឹកចិត្តគ្នា ទៅវិញទៅមក “ដើម្បីនឹងបណ្តាលឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ទេ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង”(ខ.២៤)។
ឱបងប្អូនប្រុសស្រី ចូរយើងបន្តការជួបប្រជុំគ្នា ទោះតាមអនឡាញ ឬដោយផ្ទាល់ក្តី ព្រោះអាចមាននរណាម្នាក់ត្រូវការយើង។ ហើយតាមពិត យើងក៏ត្រូវការពួកគេផងដែរ។—John Blasé
សូមប្រាប់មូលហេតុចម្បងទាំង៤ ដែលអ្នកទៅ ឬមិនទៅព្រះវិហារ។ តើការដឹងថា “មាននរណាម្នាក់ត្រូវការអ្នកនៅព្រះវិហារ” ធ្វើឲ្យអ្នកយល់ឃើញយ៉ាងណា អំពីការជួបប្រជុំគ្នា?
ឱព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ខណៈពេលដែលទូលបង្គំជួបជាមួយអ្នកដទៃ ដើម្បីថ្វាយបង្គំ និងសរសើរដំកើងព្រះនាមព្រះអង្គ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ ក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គផងដែរ។ សូមព្រះអង្គអត់ទោសឲ្យទូលបង្គំ ដែលបានមើលរំលងការលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ ដោយសារទូលបង្គំគិតអំពីខ្លួនឯងពេក។ Learn more about the importance of church at DiscoverySeries.org/Q0930
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ អេសេគាល ៤០-៤១ និង ២ពេត្រុស ៣
