ចូរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ។ ១ថែស្សាឡូនិច ៥:១៧
ហារៀត ថាប់មែន(Harriet Tubman) មិនចេះអាន ឬសរសេរអក្សរឡើយ។ កាលនៅវ័យជំទង់ នាងមានរបួសក្បាល ដោយសារម្ចាស់ទាសករដ៏សាហាវព្រៃផ្សៃបានធ្វើអំពើហិង្សាមកលើនាង។ របួសនោះបានបណ្តាលឲ្យនាងប្រកាច់ និងសន្លប់មិនដឹងខ្លួនជាញឹកញាប់ ពេញមួយជីវិតរបស់នាង។ តែពេលដែលនាងបានគេចផុតពីភាពជាទាសករ ព្រះទ្រង់បានប្រើនាង ឲ្យជួយរំដោះទាសករដទៃទៀត ដែលមានចំនួនប្រហែល៣០០នាក់។
អ្នកដែលនាងបានជួយរំដោះឲ្យមានសេរីភាព បានដាក់ឈ្មោះក្រៅឲ្យនាងថា “ម៉ូសេ” ។ នាងបានធ្វើដំណើរ១៩ដង ទៅភាគខាងត្បូងនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីជួយសង្រ្គោះទាសករដទៃទៀត មុនសម័យសង្រ្គាមស៊ីវិលអាមេរិក។ នាងនៅតែបន្តកិច្ចការនេះទៀត ទោះគេបានប្រកាសឲ្យរង្វាន់ដល់អ្នកដែលចាប់ខ្លួននាងបាន ហើយជីវិតនាងប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់គ្រប់ពេលវេលា។ ក្នុងនាមនាងជាអ្នកមានជំនឿដ៏រឹងមាំ លើព្រះយេស៊ូវ នាងតែងតែដាក់សៀវភៅចម្រៀងទំនុកសកល និងព្រះគម្ពីរប៊ីប១ក្បាលជាប់ខ្លួន ក្នុងការធ្វើដំណើរនីមួយៗ ហើយឲ្យអ្នកដទៃអានខគម្ពីរឲ្យនាងស្តាប់ ដោយនាងប្តេជ្ញាចិត្តទន្ទេញ ហើយដកស្រង់មកប្រើជាញឹកញាប់។ នាងនិយាយថា “ខ្ញុំបានអធិស្ឋានគ្រប់ពេលវេលា អំពីការងាររបស់ខ្ញុំ នៅគ្រប់ទីកន្លែង។ ខ្ញុំតែងតែនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គជានិច្ច”។ នាងក៏បានសរសើរដំកើងព្រះអង្គ សម្រាប់ជោគជ័យដ៏តូចបំផុតផងដែរ។ ជីវិតរបស់នាងគឺបានឆ្លុះបញ្ចាំអំពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុលទៅកាន់ពួកជំនុំដំបូងថា “ចូរអរសប្បាយជានិច្ច ចូរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ ចូរអរព្រះគុណក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ពីព្រោះព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើយ៉ាងដូច្នោះ ដោយនូវព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ”(១ថែស្សាឡូនិច ៥:១៦-១៨)។
ពេលណាយើងផ្តោតចិត្តទៅលើព្រះអង្គ ហើយរស់នៅដោយពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ ដោយការអធិស្ឋាន និងសរសើរដំកើងព្រះអង្គ ទោះយើងជួបទុក្ខលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអង្គនឹងប្រទានយើងនូវកម្លាំង ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការដែលពិបាកបំផុត។ ព្រះអង្គសង្រ្គោះនៃយើងធំប្រសើរលើសការអ្វីក៏ដោយដែលយើងជួបប្រទះ ហើយព្រះអង្គនឹងដឹកនាំយើង កាលណាយើងមើលទៅព្រះអង្គ។—James Banks
តើការចំណាយពេល ក្នុងព្រះវត្តមានព្រះ បានធ្វើឲ្យអ្នកកាន់តែមានភាពរឹងមាំប៉ុណ្ណា? តើអ្នកនឹងពឹងផ្អែកទៅលើព្រះអង្គ យ៉ាងដូចម្តេច នៅថ្ងៃនេះ?
ឱព្រះនៃក្តីស្រឡាញ់ ដ៏មានគ្រប់ចេស្តា សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យរស់នៅ ក្នុងពេលនីមួយៗ ជាមួយព្រះអង្គ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយទទួលកម្លាំង ដែលមានតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចប្រទានឲ្យបាន។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: លេវីវិន័យ ២៦-២៧ និង ម៉ាកុស ២
