កិច្ចការដែលយើងធ្វើថ្វាយព្រះ

អស់​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​សេចក្តី​រំជួល​ក្នុង​ចិត្ត ជា​អ្នក​ដែល​មាន​វិញ្ញាណ​បណ្តាល​ឲ្យ​ថ្វាយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត នោះ​ក៏​យក​ដង្វាយ​មក​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា សំរាប់​ការ​ធ្វើ​ត្រសាល​ជំនុំ។ និក្ខមនំ ៣៥:២១

ពេល​ដែល​ស្តេច យ៉ុងចូ នៃ​ប្រទេស​កូរ៉េ(ឆ្នាំ១៦៩៤ ដល់១៧៧៦) មាន​ការ​ពិបាក​ព្រះ​ទ័យ ដោយសារ​អំពើ​ពុក​រលួយ និង​ភាព​ហ៊ឺហា​របស់​ពួក​មន្រ្តី ដែល​កំពុង​តែ​បំផ្លាញ​នគរ​របស់​ទ្រង់ ទ្រង់​ក៏​បាន​សម្រេច​ព្រះទ័យ​ធ្វើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​បញ្ហា​មួយ​ចំនួន។ ទ្រង់​បាន​ហាម​មិន​ឲ្យ​គេ​ប្រើ​អំបោះ​ពណ៌​មាស នៅ​ក្នុង​ការ​ប៉ាក់​ក្រណាត់ ដែល​ជា​ប្រពៃណី​របស់​ពួក​អ្នក​មាន ដែល​ចូល​ចិត្ត​ភាព​ហ៊ឺហា។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ចំណេះ​ដឹង​នៃ​ការ​ដេរ​ប៉ាក់​ប្រភេទ​នេះ ក៏​បាន​រលាត​សាប​សូន្យ ទៅ​ក្នុង​អតីត​កាល។

នៅ​ឆ្នាំ​២០១១​សាស្ត្រាចារ្យ ស៊ីម យ៉ុន-អូក (Sim Yeon-ok) ចង់​ស្តា​ប្រពៃណី​មួយ​នេះ​ឡើង​វិញ បន្ទាប់​ពី​វា​បាន​បាត់​បង់​តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ។ គាត់​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា គេ​បាន​យក​សន្លឹក​មាស​មក​បិទ​ពី​លើ​ក្រដាស​ធ្វើ​ពី​ដើម​ម៉ន រួច​កាត់​វា​ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​សរសៃ​អំបោះ។ គាត់​អាច​ធ្វើ​តាម​វិធី​សាស្រ្ត​នេះ ដែល​នាំ​ឲ្យ​ទម្រង់​សិល្បៈ​បុរាណ​មួយ​នេះ​រស់​ឡើង​វិញ។

ក្នុង​កណ្ឌ​និក្ខមនំ យើង​ឃើញ​ថា គេ​បាន​ប្រើ​មាស ដើម្បី​សាង​សង់​រោង​ឧបោសថ ដោយ​រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​ការ​ប្រើ​ខ្សែ​អំបោះ​មាស ដើម្បី​ធ្វើ​សំលៀក​បំពាក់​សង្ឃ ឲ្យ​លោក​អើរ៉ុន​ផង​ដែរ។ ពួក​ជាង​ដ៏​ចំណាន​បាន “ផែ​មាស​យ៉ាង​ស្តើង​ហើយ​កាត់​ជា​ខ្សែ យក​ទៅ​ប៉ាក់​នៅ​សំពត់​ពណ៌​ផ្ទៃ​មេឃ ពណ៌​ស្វាយ ពណ៌​ក្រហម ហើយ​នៅ​សំពត់​ខ្លូតទេស​យ៉ាង​ម៉ដ្ត នោះ​តាម​រចនា​នៃ​ជាង​មាន​ស្នាដៃ”(និក្ខមនំ ៣៩:៣)។ តើ​មាន​អ្វី​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​ដ៏​ប្រណិត​ទាំង​នោះ? តើ​ក្រណាត់​ទាំង​នោះ​គ្រាន់​តែ​បាន​ចាស់​ហើយ​ដាច់​រហែក​ឬ? តើ​ពួក​សត្រូវ​បាន​រឹប​អូស​យក​ទៅ​បាត់​ឬ? តើ​វា​បាន​ក្លាយ​ជា​រឿង​អត់​ប្រយោជន៍​ទៅ​ហើយ​មែន​ទេ? មិន​មែន​ទេ! ផ្នែក​នីមួយៗ​នៃ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​ពួកគេ សុទ្ធ​តែ​បាន​ធ្វើ​ឡើង ដោយសារ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​ធ្វើ ដោយ​ការណែនាំ​ដ៏​ជាក់​លាក់។

ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​កិច្ចការ ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ផង​ដែរ។ កិច្ចការ​ទាំង​នោះ​អាច​ជា​ការប្រព្រឹត្ត​ដ៏​សាមញ្ញ ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស ជា​ការ​អ្វី​ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​ថ្វាយ​ព្រះ​អង្គ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​បម្រើ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ យើង​មិន​ចំា​បាច់​ត្រូវ​បារម្ភ​អំពី​រឿង​ដែល​អាច​កើត​ឡើង នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នោះ​ឡើយ(១កូរិនថូស ១៥:៥៨)។ ការ​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ ថ្វាយ​ព្រះ​វរបិតា ប្រៀប​ដូច​ជា​ខ្សែ​អំបោះ​មួយ ដែល​លាត​សន្ធឹង​ទៅ​ដល់​ភាព​អស់​កល្ប​ជានិច្ច។—Tim Gustafson

តើ​មាន​ការ​អ្វី​ខ្លះ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​ធ្វើ ពេញ​មួយ​ជីវិត​អ្នក? តើ​ទស្សនៈ​របស់​អ្នក​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​ណា​ខ្លះ ពេល​ដែល​អ្នក​គិត​ថា អ្នក​កំពុង​ធ្វើ​កិច្ចការ​តូច​ៗ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ថ្វាយ​ព្រះ​អង្គ?

ឱ​ព្រះ​វរបិតា ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ សូម​ព្រះអង្គ​ជួយ​ទូល​បង្គំ ឲ្យ​សម្រេច​ចិត្ត​បម្រើ​ព្រះ​អង្គ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ តាម​រយៈ​អ្វី​ៗ​ដែល​ទូល​បង្គំ​ធ្វើ​។

គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : យ៉ូស្វេ ៧-៩ និង លូកា ១:២១-៣៨

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles