គេបានលំហើយចិត្តខ្ញុំ និងចិត្តអ្នករាល់គ្នាផង ដូច្នេះ ចូររាប់អានមនុស្សយ៉ាងនោះចុះ។ ១កូរិនថូស ១៦:១៨
មានពេលមួយខ្ញុំបានទៅលេងផ្ទះរបស់លោកសាយមិន(Simon)។ វាជាបទពិសោធន៍ដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ។ យើងបានធ្វើដំណើរទៅដល់ផ្ទះដ៏តូចទាបរបស់គាត់ ដើម្បីញាំអាហារពេលល្ងាច នៅក្រោមស្បៃរាត្រីដែលមានផ្កាយរះពេញមេឃ នៅតំបន់យ៉ាហ៊ូរូរូ ប្រទេសកេនយ៉ា។ ផ្ទះគាត់មានដីជាកម្រាលឥដ្ឋ ហើយពន្លឺភ្លើងចង្កៀងបានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីលទ្ធភាពរបស់លោកសាយមិន ដែលមានកំណត់។ ខ្ញុំមិនបានចាំថា យើងញាំអាហារអ្វីជាមួយគ្នា នៅយប់នោះទេ តែខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចក្តីអំណរដែលលោកសាយម៉ុនមាន ដោយសារយើងបានទៅលេងផ្ទះគាត់។ គាត់បានទទួលស្វាគមន៍ភ្ញៀវ តាមគំរូព្រះយេស៊ូវ ដោយគ្មានចិត្តអាត្មានិយម នាំឲ្យប៉ះពាល់ជីវិត និងនាំឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លា។
ក្នុងបទគម្ពីរ១កូរិនថូស ១៦:១៥-១៨ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយ អំពីគ្រួសាររបស់លោកស្ទេផានាស(ខ.១៥) ដែលមានឈ្មោះល្បីខាងផ្នែកមើលថែអ្នកដទៃ។ ពួកគេមានការប្តូរផ្តាច់ ក្នុងការបម្រើរាស្រ្តរបស់ព្រះអម្ចាស់(ខ.១៥)។ ការបម្រើរបស់ពួកគេទំនងជារាប់បញ្ចូលកិច្ចការជាក់ស្តែង ដែលពួកគេបានធ្វើ(ខ.១៧) តែមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងមកលើអ្នកដទៃ បានជាសាវ័កប៉ុលសរសេរថា “គេបានលំហើយចិត្តខ្ញុំ និងចិត្តអ្នករាល់គ្នាផង”(ខ.១៨)។
ពេលដែលយើងមានឱកាសបម្រើអ្នកដទៃ វាជាការត្រឹមត្រូវណាស់ ដែលយើងគិតដល់រឿងអាហារ ការរៀបចំ និងរឿងផ្សេងទៀត ដែលមានភាពសមរម្យសម្រាប់ពេលដូចនោះ។ តែជួនកាល យើងភ្លេចថា អ្វីដែលយើងអាចប្រើ និងទីកន្លែងដែលយើងមាន គឺជារឿងសំខាន់ តែមិនសំខាន់បំផុតនោះទេ។ អាហារដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន និងការរៀបចំដ៏សោមនស្ស មានភាពចាំបាច់ តែអាហារមិនអាចផ្តល់ឲ្យនូវភាពស្កប់ស្កល់ និងការលើកទឹកចិត្តពេញលេញឡើយ។ ចិត្តលំហើយពិតប្រាកដ ហូរចេញពីព្រះ ហើយអាស្រ័យទៅលើចិត្តរបស់យើង។ វាឈោងទៅដល់ចិត្តអ្នកដទៃ ហើយនៅតែផ្តល់ឲ្យនូវភាពស្កប់ស្កល់ បានយូរអង្វែង បន្ទាប់ពីការញាំអាហារបានបញ្ចប់។—Arthur Jackson
តើអ្នកធ្លាប់មានចិត្តលំហើយ ដោយសារការស្វាគមន៍ ឬការទទួលរបស់អ្នកដទៃ នៅពេលណា?
តើអ្នកអាចកែប្រែរបៀបដែលអ្នកបម្រើអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្តេច ដើម្បីឲ្យឱកាសបែបនេះ កាន់តែមានន័យខាងវិញ្ញាណ?
ឱព្រះវរបិតា សូមព្រះអង្គអត់ទោសឲ្យទូលបង្គំ ដែលបានធ្វើការស្វាគមន៍អ្នកដទៃ ដើម្បីខ្លួនឯង ជាជាងដើម្បីអ្នកដែលទូលបង្គំបម្រើ។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យបម្រើអ្នកដទៃ ឲ្យពួកគេមានចិត្តលំហើយដ៏ពិត។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ១របាក្សត្រ ១០-១២ និង យ៉ូហាន ៦:៤៥-៧១
