កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ។ ម៉ាថាយ ៦:២៥
ថ្ងៃកំពុងតែរះឡើង ក្នុងរដូវក្តៅ ហើយអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ បានមើលមកខ្ញុំ ក្នុងទីធ្លាមុខផ្ទះ ដោយទឹកមុខញញឹម ហើយក៏បាននិយាយខ្សឹបៗហៅខ្ញុំ ឲ្យមកមើលអ្វីមួយ នៅផ្ទះគាត់។ ដោយការងើយឆ្ងល់ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ខ្សឹបៗថា “មានរឿងអី?” នាងក៏បានចង្អុលទៅកណ្ដឹងខ្យល់ នៅលើរៀនហាលមុខផ្ទះរបស់នាង ដែលមានសំបុកចាបតូចល្អិត នៅពីលើ។ នាងខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំថា “សំបុកនោះជាសំបុករបស់សត្វចាបហាំមីងបឺត។ តើឃើញកូនវាទេ?” ពួកវាពីរក្បាល មានចំពុះតូចល្អិតដូចម្ជុល ស្ទើរតែមើលមិនឃើញ ខណៈពេលដែលពួកវាងើយទៅលើ។ “ពួកវាកំពុងរង់ចាំមេវា”។ យើងឈរនៅទីនោះ ដោយចិត្តស្ងើច។ ខ្ញុំក៏បានដកទូរស័ព្ទចេញមកថតរូបពួកវា។ អ្នកជិតខាងខ្ញុំក៏បានប្រាប់ខ្ញុំកុំឲ្យចូលជិតពេក ប្រយ័ត្នផ្អើលមេវា។ ដូចនេះ សត្វចាបមួយសំបុកនេះក៏បានក្លាយជាសត្វចិញ្ចឹម ក្នុងផ្ទះនេះ។
ប៉ុន្តែ ពួកវានៅមិនបានយូរទេ។ មួយសប្តាហ៍ក្រោយមក សត្វចាបទាំងមេទាំងកូនមិនដឹងទៅណាបាត់អស់ យ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម ដូចកាលពួកវាមករស់នៅទីនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ តើបាននរណាមើលថែពួកវា?
ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវចម្លើយ សម្រាប់សំណួរនេះ ដែលអ្នកជឿព្រះជាទូទៅធ្លាប់បានដឹង។ ព្រះយេស៊ូវ មានបន្ទូលថា “កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ”(ម៉ាថាយ ៦:២៥)។ នេះជាសេចក្តីបង្គាប់ដ៏សាមញ្ញ តែមានន័យណាស់។ ព្រះអង្គបន្ថែមទៀតថា “ចូរពិចារណាពីសត្វស្លាបនៅលើអាកាស វាមិនសាបព្រោះ មិនច្រូតកាត់ ឬប្រមូលដាក់ក្នុងជង្រុកផង តែព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់ចិញ្ចឹមវា ឯអ្នករាល់គ្នា តើគ្មានដំឡៃលើសជាងសត្វទាំងនោះទេឬអី?”(ខ.២៦)។
ដែលព្រះទ្រង់ថែរក្សាសត្វចាបតូចល្អិតជាយ៉ាងណា នោះព្រះអង្គក៏ថែរក្សាយើង ជួយឲ្យយើងចម្រើនឡើង ជាងអម្បាលម៉ានទៀត ក្នុងគំនិត រូបកាយ ព្រលឹង និងវិញ្ញាណ។ នេះជាព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏អស្ចារ្យ។ ចូរយើងមើលទៅព្រះអង្គ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយហើរឡើង ដោយគ្មានការព្រួយបារម្ភ។—PATRICIA RAYBON
តើការព្រួយបារម្ភ និងការធ្វើផែនការខុសគ្នាយ៉ាងណាខ្លះ? ពេលអ្នកមើលមកជីវិតខ្លួនឯង តើអ្នកឃើញព្រះអង្គបំពេញតម្រូវការប្រចាំថ្ងៃ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ទូលបង្គំសូមបន្ទាបខ្លួន ដោយដឹងថា ព្រះអង្គបានបំពេញតម្រូវការ ក្នុងជីវិតទូលបង្គំ។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យទុកចិត្តលើព្រះបន្ទូល ដែលសន្យាថា នឹងផ្គត់ផ្គង់ទូលបង្គំជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេសាយ ២៨-២៩ និង ភីលីព ៣
