ព្រះអង្គថែរក្សាសត្វចាបនៅលើអាកាស
កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ។ ម៉ាថាយ ៦:២៥ ថ្ងៃកំពុងតែរះឡើង ក្នុងរដូវក្តៅ ហើយអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ បានមើលមកខ្ញុំ ក្នុងទីធ្លាមុខផ្ទះ ដោយទឹកមុខញញឹម ហើយក៏បាននិយាយខ្សឹបៗហៅខ្ញុំ ឲ្យមកមើលអ្វីមួយ នៅផ្ទះគាត់។ ដោយការងើយឆ្ងល់ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ខ្សឹបៗថា “មានរឿងអី?” នាងក៏បានចង្អុលទៅកណ្ដឹងខ្យល់ នៅលើរៀនហាលមុខផ្ទះរបស់នាង ដែលមានសំបុកចាបតូចល្អិត នៅពីលើ។ នាងខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំថា “សំបុកនោះជាសំបុករបស់សត្វចាបហាំមីងបឺត។ តើឃើញកូនវាទេ?” ពួកវាពីរក្បាល មានចំពុះតូចល្អិតដូចម្ជុល ស្ទើរតែមើលមិនឃើញ ខណៈពេលដែលពួកវាងើយទៅលើ។ “ពួកវាកំពុងរង់ចាំមេវា”។ យើងឈរនៅទីនោះ ដោយចិត្តស្ងើច។ ខ្ញុំក៏បានដកទូរស័ព្ទចេញមកថតរូបពួកវា។ អ្នកជិតខាងខ្ញុំក៏បានប្រាប់ខ្ញុំកុំឲ្យចូលជិតពេក ប្រយ័ត្នផ្អើលមេវា។ ដូចនេះ សត្វចាបមួយសំបុកនេះក៏បានក្លាយជាសត្វចិញ្ចឹម ក្នុងផ្ទះនេះ។ ប៉ុន្តែ ពួកវានៅមិនបានយូរទេ។ មួយសប្តាហ៍ក្រោយមក សត្វចាបទាំងមេទាំងកូនមិនដឹងទៅណាបាត់អស់ យ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម ដូចកាលពួកវាមករស់នៅទីនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ តើបាននរណាមើលថែពួកវា? ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវចម្លើយ សម្រាប់សំណួរនេះ ដែលអ្នកជឿព្រះជាទូទៅធ្លាប់បានដឹង។ ព្រះយេស៊ូវ មានបន្ទូលថា “កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ”(ម៉ាថាយ ៦:២៥)។ នេះជាសេចក្តីបង្គាប់ដ៏សាមញ្ញ…
Read article