អញនឹងនៅជាមួយនឹងមាត់ឯង ព្រមទាំងបង្រៀនសេចក្តីដែលឯងត្រូវនិយាយផង។ និក្ខមនំ ៤:១២
ចាប់តាំងពីពេលដែលលីសា(Lisa)មានអាយុ៨ឆ្នាំ គាត់បានបញ្ហានិយាយត្រដិត ហើយខ្លាចការជួបជុំក្នុងសង្គម ដែលតម្រូវឲ្យគាត់និយាយជាមួយអ្នកដទៃ។ តែក្រោយមក គ្រូពេទ្យព្យាបាលក៏បានជួយនាងឲ្យជម្នះបញ្ហាប្រឈមនេះ ហើយនាងក៏បានសម្រេចចិត្តប្រើសម្លេងរបស់នាង ដើម្បីជួយអ្នកដទៃ។ នាងក៏បានចាប់ផ្តើមស្ម័គ្រចិត្តធ្វើការជាអ្នកប្រឹក្សាផ្លូវចិត្តតាមទូរស័ព្ទ។
លោកម៉ូសេក៏ត្រូវប្រឈមមុខដាក់ការព្រួយបារម្ភរបស់គាត់ អំពីបញ្ហានៃការនិយាយស្តីរបស់គាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់ដឹកនាំប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលចេញពីភាពជាទាសករ។ ព្រះទ្រង់ក៏បានបង្គាប់គាត់ ឲ្យទៅជួបស្តេចផារ៉ាន តែលោកម៉ូសេបានបដិសេធន៍ ព្រោះគាត់មិនមានទំនុកចិត្តលើសមត្ថភាពរបស់គាត់ក្នុងការនិយាយ(និក្ខមនំ ៤:១០)។ ព្រះទ្រង់ក៏បានជំរុញចិត្តគាត់ ដោយសួរគាត់ថា តើនរណាបង្កើតមាត់មនុស្ស? បន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏ធានាដល់គាត់ ដោយបន្ទូលថា “ចូរឯងទៅឥឡូវចុះ អញនឹងនៅជាមួយនឹងមាត់ឯង ព្រមទាំងបង្រៀនសេចក្តីដែលឯងត្រូវនិយាយផង”(ខ.១១-១២)។
ការឆ្លើយតបរបស់ព្រះបានរំឭកយើងថា ព្រះអង្គអាចធ្វើការ តាមរយៈយើង ដោយអំណាចចេស្តា ទោះយើងមានសមត្ថភាពកំរិតណាក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ទោះយើងបានដឹងដូចនេះ ហើយក៏ចាំនៅក្នុងចិត្ត ក៏នៅតែពិបាកអនុវត្តតាម។ លោកម៉ូសេបានបន្តជួបការលំបាក និងទូលអង្វរព្រះ ឲ្យចាត់នរណាម្នាក់ឲ្យទៅជំនួសគាត់(ខ.១៣)។ ដូចនេះ ព្រះទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យលោកអើរ៉ុន ដែលជាបងប្អូនគាត់ ទៅជាមួយគាត់(ខ.១៤)។
យើងម្នាក់ៗអាចប្រើពាក្យសម្តី ក្នុងការនិយាយ ឬសរសេរ ដើម្បីជួយអ្នកដទៃ។ យើងប្រហែលមានការភ័យខ្លាច។ យើងប្រហែលមានអារម្មណ៍ថា មិនមានសមត្ថភាព ឬមិនដឹងថា ត្រូវប្រើពាក្យអ្វីក្នុងការនិយាយ។
ព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីអារម្មណ៍របស់យើង។ ព្រះអង្គអាចប្រទានពាក្យសម្ដី និងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងត្រូវការ ដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃ និងសម្រេចកិច្ចការដែលព្រះអង្គប្រទាន។—JENNIFER BENSON SCHULDT
តើព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រើពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកដូចម្តេចខ្លះ ដើម្បីជួយអ្នកដទៃ? តើអ្នកមានការលើកទឹកចិត្តប៉ុណ្ណា ពេលដែលបានដឹងថា ព្រះអង្គធ្វើការតាមរយៈយើង សូម្បីតែក្នុងពេលដែលយើងមានការភ័យខ្លាច និងមានភាពកម្សោយ?
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គបង្ហាញទូលបង្គំ នូវរបៀបបម្រើព្រះអង្គ តាមរយៈពាក្យសម្តីទូលបង្គំ នៅថ្ងៃនេះ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេសេគាល ១-២ និង ហេព្រើរ ១១:១-១៩
