ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់បានពិនិត្យមើល ហើយបានស្គាល់ទូលបង្គំផង។ ទំនុកដំកើង ១៣៩:១
ម្តាយខ្ញុំហាក់ដូចជាអាចមើលដឹងថា ខ្ញុំមានបញ្ហា ទោះខ្ញុំមិនបានប្រាប់គាត់ក៏ដោយ។ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានជួបការលំបាកជាច្រើននៅសាលា ហើយក៏ព្យាយាមលាក់បាំងអារម្មណ៍នឿយណាយ ដោយសង្ឃឹមថា គ្មាននរណាចាប់អារម្មណ៍ឡើយ។ គាត់សួរខ្ញុំថា “កូនមានរឿងអី?” គាត់ក៏បន្ថែមទៀតថា “មុនពេលកូននិយាយថា មិនមានរឿងអី កូនត្រូវចាំថា ម៉ាក់ជាម៉ាក់របស់កូន។ ម៉ាក់ផ្តល់កំណើតឲ្យកូន ហើយស្គាល់កូនច្បាស់ជាងកូនស្គាល់ខ្លួនឯងទៅទៀត”។ ម្តាយខ្ញុំបានរំឭកខ្ញុំជាទៀងទាត់ថា ដោយសារគាត់ស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់ នោះគាត់អាចត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីជួយខ្ញុំ ពេលណាខ្ញុំត្រូវការគាត់ខ្លាំងបំផុត។
ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ យើងបានទទួលការថែរក្សាពីព្រះ ដែលស្គាល់យើងច្បាស់។ ស្តេចដាវីឌ ដែលជាអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង បានសរសើរព្រះអង្គ ដែលបានយកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះជីវិតរបស់កូនព្រះអង្គ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់បានពិនិត្យមើល ហើយបានស្គាល់ទូលបង្គំផង ទ្រង់ជ្រាបការដែលទូលបង្គំអង្គុយចុះ និងការដែលទូលបង្គំក្រោកឡើងផង ទ្រង់ក៏យល់គំនិតរបស់ទូលបង្គំពីចំងាយដែរ”(ទំនុកដំកើង ១៣៩:១-២)។ ដោយសារព្រះទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ថា យើងជានរណា គឺជ្រាបទាំងចិត្ត គំនិត និងទង្វើរបស់យើង នោះយើងមិនអាចចេញពីរង្វង់នៅសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការថែរក្សាជាបរិបូររបស់ព្រះអង្គឡើយ(ខ.៧-១២)។ គឺដូចដែលស្តេចដាវីឌបានពោលថា “ទោះបើទូលបង្គំនឹងយកស្លាបនៃបច្ចូសកាល ហោះទៅនៅឯទីបំផុតនៃសមុទ្រ គង់តែព្រះហស្តទ្រង់នឹងនាំទូលបង្គំនៅទីនោះ ហើយព្រះហស្តស្តាំទ្រង់នឹងក្តាប់ទូលបង្គំដែរ”(ខ.៩-១០)។ យើងអាចរកឃើញការកម្សាន្តចិត្ត ដោយដឹងថា ទោះយើងនៅទីណាក៏ដោយ ពេលណាយើងអធិស្ឋានស្រែករកព្រះ ព្រះអង្គនឹងប្រទានយើង នូវសេចក្តីស្រឡាញ់ ប្រាជ្ញា និងការដឹកនាំ តាមដែលយើងត្រូវការ។—KIMYA LODER
តើនៅពេលណា អ្នកមានអារម្មណ៍ថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចយល់អារម្មណ៍ពិតរបស់អ្នក? តើភាពពិតនៃព្រះវត្តមានព្រះ បានជួយ និងលើកទឹកចិត្តអ្នក ក្នុងពេលបែបនេះ ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ជាញឹកញាប់ ទូលបង្គំមានអារម្មណ៍ថា គេមានការយល់ច្រឡំមកលើទូលបង្គំ ហើយទូលបង្គំមានអារម្មណ៍ឯកោ។ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានរំឭកទូលបង្គំថា ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយទូលបង្គំជានិច្ច។ ទូលបង្គំដឹងថា ព្រះអង្គទតឃើញទូលបង្គំ ស្តាប់ឮទូលបង្គំ និងស្រឡាញ់ទូលបង្គំ ពេលដែលហាក់ដូចជាគ្មាននរណាម្នាក់ខ្វល់ពីទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេសេគាល ១១-១៣ និង យ៉ាកុប ១
