តើព្រះទ្រង់បានអូសមនុស្សខ្លះចូលនគរទ្រង់ ទាំងពួកគេមិនចង់ចូល ដោយជើងធាក់ដី ហើយស្រែកដាក់ទ្រង់ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ព្រះអង្គបានរារាំងអ្នកដទៃទៀត ដែលស្រេកឃ្លានបានសេចក្តីសង្គ្រោះ មិនឲ្យចូលនគរទ្រង់ឬ? នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយការយល់ច្រឡំដែលមនុស្សមានជាធម្មតា អំពីគោលលទ្ធិនៃព្រះគុណដែលមិនអាចបដិសេធន៍បាន។
អត្ថបទ
ខ្ញុំនៅចាំថា កាលខ្ញុំកំពុងរៀននៅសាលាព្រះគម្ពីរ មានសាស្ត្រាចារ្យម្នាក់បង្រៀនកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ហើយគាត់ក៏ជានាយកនៃសាលាព្រះគម្ពីរនេះផងដែរ។ ថ្ងៃមួយ នៅក្នុងម៉ោងរៀន មានសិស្សម្នាក់បានលើកដៃឡើង ហើយនិយាយថា “តើលោកគ្រូជឿគោលលទ្ធិនៃការជ្រើសរើសរបស់ព្រះឬទេ?”
លោកសាស្ត្រាចារ្យបានបង្ហាញអារម្មណ៍ទើសទាល់បន្តិច ចំពោះសំណួរនោះ។ ហើយគាត់ក៏មានប្រសាសន៍ត្រង់ៗថា គាត់មិនជឿទេ។ ព្រោះគាត់មិនជឿថា ព្រះទ្រង់បានអូសមនុស្សចូលនគរទ្រង់ ទាំងពួកគេមិនចង់ចូល ដោយជើងធាក់ដី ហើយស្រែកដាក់ទ្រង់នោះទេ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ទ្រង់បានរារាំងអ្នកដទៃទៀត មិនឲ្យចូល ទោះពួកគេពិតជាចង់ចូលនគរទ្រង់នោះឡើយ។
ហើយខ្ញុំក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើល ដោយសារនេះជាការនិយាយខុស និងពន្លើសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ អំពីទេវសាស្រ្តកំណែទម្រង់ ហើយក៏ដោយសារអ្នកដែលកំពុងនិយាយនេះ ថែមទាំងជាអ្នកដែលគួរតែដឹងច្បាស់ជាងនេះ ដោយគាត់រៀនសូត្រខ្ពង់ខ្ពស់ អំពីគោលលទ្ធិរបស់ពួកជំនុំ ។ល។ តែខ្ញុំក៏បានគិតថា “បើអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ មានបទពិសោធន៍ និងការអប់រំច្រើនយ៉ាងនេះ មានការយល់ច្រឡំ អំពីព្រះគុណដែលមិនអាចបដិសេធន៍បានទៅហើយ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ ដែលកំពុងមានការយល់ច្រឡំដូចនេះដែរ?”
ពាក្យ “មិនអាចបដិសេធន៍បាន” គឺសំដៅទៅលើការដែលមនុស្សមិនអាចបដិសេធន៍ព្រះគុណព្រះ។ បងប្អូនស្ងួនភ្ងាអើយ ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃមនុស្សជាតិ ជាប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការបដិសេធន៍ឥតឈប់ឈររបស់មនុស្ស មកលើភាពផ្អែមល្ហែមនៃព្រះគុណព្រះ។ ហើយអត្ថន័យនៃពាក្យ “ព្រះគុណមិនអាចបដិសេធន៍បាន” គឺមិនមានន័យត្រង់ថា មនុស្សគ្មានលទ្ធភាពបដិសេធន៍ព្រះគុណព្រះនោះទេ។
ជាការពិតណាស់ យើងអាចបដិសេធន៍ព្រះគុណព្រះ ហើយយើងពិតជាបដិសេធន៍ព្រះគុណព្រះអង្គមែន។ តែត្រង់ចំណុចនេះ គឺមានន័យថា ទោះនិស្ស័យសាច់ឈាមរបស់យើងបានបដិសេធន៍ព្រះគុណព្រះអង្គក៏ដោយ ក៏ព្រះគុណព្រះអង្គមានអំណាចខ្លាំងណាស់ បានជាអាចជម្នះការបដិសេធន៍នៃនិស្ស័យសាច់ឈាមរបស់យើង។ ហេតុនេះហើយ ខ្ញុំចង់ប្រើពាក្យ ព្រះគុណដែលមានជ័យជម្នះ ជាជាងប្រើពាក្យ ព្រះគុណដែលមិនអាចបដិសេធន៍បាន ព្រោះព្រះគុណដែលមនុស្សមិនអាចបដិសេធន៍បាន នាំមកនូវលទ្ធផល ដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យមាន។
មុនពេលមនុស្សម្នាក់ប្រើសេចក្តីជំនឿដែលនាំឲ្យបានសង្គ្រោះ គឺមុនពេលពួកគេជឿព្រះគ្រីស្ទ មុនពេលពួកគេប្រើឆន្ទៈរបស់ខ្លួន ដើម្បីទទួលព្រះគ្រីស្ទ ព្រះទ្រង់ត្រូវតែធ្វើអ្វីម្យ៉ាង សម្រាប់ពួកគេ និងក្នុងពួកគេ។ ក្នុងបទគម្ពីរដំណឹងល្អយ៉ូហាន ជំពូក៦ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “គ្មានអ្នកណាអាចនឹងមកឯខ្ញុំបានទេ លើកតែព្រះវរបិតា ដែលចាត់ខ្ញុំឲ្យមក ទ្រង់ទាញនាំគេប៉ុណ្ណោះ”។ គ្រីស្ទបរិស័ទជាច្រើនបានកាត់ស្រាយខគម្ពីរនេះថា ពាក្យ “ទាញនាំ” គឺសំដៅទៅលើការដែលព្រះទ្រង់ទាក់ទាញ បញ្ចុះបញ្ចូល លួងលោម ។ល។ ហើយថា ព្រះទ្រង់បញ្ចេញឥទ្ធិពលទាញនាំនេះ ទៅដល់មនុស្សជាច្រើន។ អ្នកខ្លះបានឆ្លើយតប ដោយវិជ្ជមានចំពោះការទាញនាំនេះ តែខ្លះទៀតបដិសេធន៍។
ដូចនេះ គេសន្និដ្ឋានថា ព្រះទ្រង់ទាញនាំមនុស្សម្នាក់ៗ ដោយអំណាចបញ្ចុះបញ្ចូលស្មើៗគ្នា។ ហើយក្នុងការវិភាគចុងក្រោយ ពួកគេសន្និដ្ឋានថា អ្នកដែលព្រមទៅតាមការទាញនាំនោះ ក៏បានសង្គ្រោះ ហើយអ្នកដែលមិនព្រមទៅតាមក៏បានបាត់បង់។
ហើយខ្ញុំក៏បានឆ្លើយតបទៅគាត់វិញភ្លាមថា “លោកគ្រូដឹងថា ពាក្យជាភាសាក្រិក ដែលបានប្រើសម្រាប់ពាក្យនេះដោយលោកយ៉ូហាន ក៏មានប្រើជាញឹកញាប់ ក្នុងខគម្ពីរផ្សេងទៀតផងដែរ ជាពិសេស ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកិច្ចការ ដែលក្នុងនោះ សាវ័កប៉ុល និងលោកស៊ីឡាសត្រូវគេយកទៅដាក់គុក”។ ខ្ញុំក៏បានលើកឡើងថា ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកិច្ចការ ខ្លឹមសារត្រង់ចំណុចនេះ មិនមានន័យថា មេគុកបានចូលទៅក្នុងគុក ហើយព្យាយាមទាក់ទាញ លួងលោម ឬបញ្ចុះបញ្ចូលសាវ័កប៉ុល និងលោកស៊ីឡាស ឲ្យចូលទៅក្នុងគុកនោះទេ។
ខ្ញុំប្រាប់គាត់ទៀតថា “ពាក្យទាញនាំក្នុងខគម្ពីរនោះ គឺសំដៅទៅលើសកម្មភាពដែលប្រើកម្លាំងខ្លាំងជាងនោះ”។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បាននាំគាត់គិត អំពីការពន្យល់ពាក្យជាភាសាក្រិក ក្នុងវចនានុក្រមទេវាសាស្ត្ររបស់លោកឃីធល(Kittel) ដែលក្នុងនោះ ពាក្យទាញនាំ បានប្រែសម្រួលមកថាជំរុញ។
ដូចនេះ ពាក្យនេះបានផ្លាស់ប្តូរការគិតរបស់យើងអំពីអត្ថន័យនៃខគម្ពីរនោះ។ បើអ្នកបានអានបទគម្ពីរ ដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “គ្មានអ្នកណាអាចនឹងមកឯខ្ញុំបានទេ លើកតែព្រះវរបិតា ដែលចាត់ខ្ញុំឲ្យមក ទ្រង់ជំរុញគេប៉ុណ្ណោះ” នោះអ្នកនឹងឃើញថា ការប្រើពាក្យជំរុញគឺមានន័យខ្លាំងជាងការប្រើពាក្យទាញនាំ។ បានជាគេអាចកាត់ស្រាយថា ព្រះទ្រង់ទាក់ទាញយើង ឲ្យជឿព្រះអង្គ ដែលជាការបញ្ចុះបញ្ចូលពីខាងក្រៅ។
ហើយក្នុងការជជែកវែកញែក ដល់ចំណុចនេះ លោកសាស្រ្តាចារ្យធ្វើការបកស្រាយ ដែលខ្ញុំមិននឹកស្មានដល់។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា “បាទ ប៉ុន្តែ តើអ្នកដឹងទេថា ពាក្យជាភាសាក្រិកដដែលនេះ ក៏ត្រូវបានកវីកំណាព្យក្រិកបានប្រើផងដែរ?” គាត់ក៏បានដកស្រង់បទកំណាព្យមួយ ដែលក្នុងនោះ ពាក្យនេះត្រូវបានគេប្រើ សំដៅទៅលើសកម្មភាពដងទឹកពីអណ្តូង។
ហើយគាត់ក៏មើលមុខខ្ញុំ ដោយជ័យជម្នះ ហើយនិយាយថា “លោកបណ្ឌិត ស្ព្រោល។ លោកគ្រូមិនជំរុញទឹកឲ្យចេញពីអណ្តូងទេ មែនទេ?” ហើយខ្ញុំក៏បានប្រាប់គាត់ថា “បាទ ខ្ញុំមិនអាចជំរុញទឹកបានទេ ខ្ញុំពិតជាមិនបានដឹងទេថា គេបានប្រើពាក្យនេះ ជាភាសាក្រិក ក្នុងន័យផ្សេងមួយទៀត ប៉ុន្តែ តើលោកគ្រូយកទឹកចិត្តពីអណ្តូងដោយរបៀបណា? តើលោកគ្រូឈរមាត់អណ្តូង ហើយហៅទឹកឲ្យឡើងមកខាងលើ? តើលោកគ្រូនឹងព្យាយាមទាក់ទាញ ឬបញ្ចុះបញ្ចូលវា ឲ្យឡើងពីក្នុងអណ្តូងមកឬ? ឬមួយលោកគ្រូ ត្រូវទម្លាក់យោងចុះទៅក្នុងទឹកអណ្តូង ដើម្បីដងវាឡើងមកខាងលើ?
ខ្ញុំក៏បាននិយាយទៀតថា “ខ្ញុំមានការពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះការបកស្រាយក្នុងន័យធៀប អំពីការដងទឹកចេញពីអណ្តូង ព្រោះនេះជាអ្វីដែលព្រះទ្រង់ធ្វើសម្រាប់យើង។ យើងកប់នៅក្នុងទឹក ហើយត្រូវការព្រះអង្គប្រើព្រះចេស្តាដងយើងចេញពីក្នុងទឹក គឺមិនមែនដោយយើងប្រើកម្លាំងខ្លួនឯងនោះទេ។
