ព្រមទាំងប្រើសេចក្តីអធិស្ឋាន និងសេចក្តីទូលអង្វរគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីអធិស្ឋានដោយព្រះវិញ្ញាណរាល់ពេលរាល់វេលា។ អេភេសូរ ៦:១៨
ក្នុងអំឡុងពេលនៃសិក្ខាសាលាអ្នកនិពន្ធ ថេមី(Tamy) បានឲ្យកាតប៉ូស្តាល់មកខ្ញុំ។ នៅខ្នងកាតប៉ូស្តាល់ មានសំណេរអំពីសំណូមពរអធិស្ឋាន។ នាងបានពន្យល់ថា នាងបានអានជីវប្រវត្តិរបស់សមាជិកក្រុមរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏បានសរសេរសំណូមពរអធិស្ឋាន នៅលើកាតប៉ូស្តាល់នីមួយៗ ហើយក៏បានអធិស្ឋាន ពេលដែលនាងបានឲ្យកាតប៉ូស្តាល់ទាំងនោះមកយើង។ ខ្ញុំមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ចំពោះការសរសេររៀបរាប់ជាលម្អិត នៅលើកាតដែលនាងបានផ្ញើមកនោះ។ ហេតុនេះហើយខ្ញុំក៏បានអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ តាមរយៈនាង។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានឲ្យនាងវិញ។ ពេលណាខ្ញុំកំពុងតយុទ្ធនឹងការឈឺចាប់ និងការហត់នឿយ ក្នុងអំឡុងពេលសិក្ខាសាលានោះ ខ្ញុំក៏បានទាញកាតនោះចេញមកមើល។ ព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យវិញ្ញាណខ្ញុំមានភាពស្រស់ថ្លាឡើង តាមរយៈការលើកទឹកចិត្តក្នុងកាតប៉ូស្តាល់របស់នាង។
សាវ័កប៉ុលបានទទួលស្គាល់ ឥទ្ធិពលរបស់ការអធិស្ឋានឲ្យអ្នកដទៃ ដែលនាំឲ្យមានការលើកទឹកចិត្ត។ គាត់បានជំរុញអ្នកជឿទាំងឡាយឲ្យត្រៀមខ្លួនតយុទ្ធនឹង “នឹងអំណាចអាក្រក់ខាងវិញ្ញាណ”(អេភេសូរ ៦:១២)។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការអធិស្ឋានដ៏ជាប់លាប់ និងជាក់លាក់ ខណៈពេលដែលយើងសង្កត់ធ្ងន់ ទៅលើភាពចាំបាច់នៃការអធិស្ឋាន និងទូលអង្វរឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ សាវ័កប៉ុលក៏បានសុំឲ្យគេអធិស្ឋានឲ្យគាត់ផងដែរ ប្រយោជន៍ឲ្យព្រះបានប្រទានពាក្យសម្តីមកគាត់ ឲ្យគាត់បានបើកមាត់ដោយក្លាហាន នឹងសម្ដែងពីសេចក្តីអាថ៌កំបាំងនៃដំណឹងល្អ ដែលគាត់ជាទូតជាប់ច្រវាក់ ដោយព្រោះដំណឹងល្អ (ខ.១៩-២០)។
ខណៈពេលដែលយើងអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកម្សាន្តចិត្តយើង ហើយជួយឲ្យការប្តេជ្ញាចិត្តយើងកាន់តែមានភាពរឹងមាំ។ គាត់បានបញ្ជាក់ថា យើងត្រូវការព្រះអង្គ និងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយធានាយើងថា ព្រះអង្គស្តាប់ពាក្យអធិស្ឋាននីមួយៗរបស់យើង ទោះយើងអធិស្ឋានដោយស្ងាត់ស្ងៀម អធិស្ឋានឮៗ ឬសរសេរនៅលើក្រដាស់ សុំឲ្យគេអធិស្ឋានឲ្យក្តី ហើយព្រះអង្គឆ្លើយតប តាមបំណងព្រះទ័យដ៏ឥតខ្ចោះ។—XOCHITL DIXON
តើព្រះអង្គបានបំពេញតម្រូវការអ្នកដូចម្តេចខ្លះ តាមរយៈការអធិស្ឋានទូលអង្វររបស់អ្នកដទៃ? តើអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តនរណាខ្លះ តាមរយៈការអធិស្ឋានឲ្យពួកគេ នៅថ្ងៃនេះ?
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យចូលទៅរកព្រះអង្គ ដោយការអធិស្ឋាន ឲ្យអ្នកដទៃ និងខ្លួនឯង ដោយទំនុកចិត្ត។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : លេវីវិន័យ ២៣-២៤ និង ម៉ាកុស ១:១-២២
