ព្រះបន្ទូលសម្រាប់ដំណាក់កាលនៃជីវិត
គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្តាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ និងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្តីសុចរិត។ ២ធីម៉ូថេ ៣:១៦ នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨០០ អ្នកជឿព្រះនៅកន្លែងផ្សេងគ្នា បានផលិតធនធានស្រដៀងគ្នា ក្នុងពេលតែមួយ សម្រាប់ធ្វើងារបម្រើព្រះ។ គេបានអនុវត្តដូចនេះ ជាលើកដំបូង ក្នុងទីក្រុងមុនទ្រីល ប្រទេសកាណាដា នៅឆ្នាំ១៨៧៧។ នៅឆ្នាំ ១៨៩៨ គេក៏បានប្រើវិធីសាស្រ្តមួយទៀត នៅទីក្រុងញូយ៉ក សហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅឆ្នាំ១៩២២ មានកម្មវិធីដូចនេះចំនួនប្រហែល៥ពាន់ កំពុងមានសកម្មភាព ក្នុងតំបន់អាមេរិកខាងជើង រៀងរាល់រដូវក្តៅ។ ប្រវតិ្តសាស្រ្តនៃសាលាព្រះគម្ពីរសម្រាប់វិស្សមកាល ក៏បានចាប់ផ្តើមមាននៅសម័យនោះ។ អ្នកបង្កើតសាលាព្រះគម្ពីរនេះ មានចិត្តឆេះឆួលចង់ឲ្យយុវជន និងកុមារចេះព្រះគម្ពីរ។ សាវ័កប៉ុលក៏មានចិត្តឆេះឆួលស្រដៀងនេះផងដែរ សម្រាប់សិស្សរបស់គាត់ ជាយុវជន ឈ្មោះ ធីម៉ូថេ ដោយសរសេរសំបុត្របង្រៀនថា “គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្តាលឲ្យតែងទេ” ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ក៏ដូចជា “ដើម្បីធ្វើការល្អ” (២ធីម៉ូថេ ៣:១៦-១៧)។ យើងចាំបាច់ត្រូវការពារខ្លួនយើង ដោយប្រើព្រះគម្ពីរ ព្រោះព្រះគម្ពីរធ្វើឲ្យយើងស្គាល់ព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើង ធ្វើឲ្យយើង “មានប្រាជ្ញាដល់ទីសង្គ្រោះ ដែលបានដោយសារសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវផង”(ខ.១៥)។ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ គឺសម្រាប់កុមារ ក៏ដូចជាសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យផងដែរ។…
Read article