តើត្រូវធ្វើ ឬមិនត្រូវធ្វើ
ដោយCindy Hesskasper
March 29, 2023
ខ្ញុំមិនប្រព្រឹត្តការល្អ ដែលខ្ញុំចង់ធ្វើនោះទេ តែការអាក្រក់ដែលខ្ញុំមិនចង់ធ្វើ នោះបែរជាខ្ញុំធ្វើវិញ។ រ៉ូម ៧:១៩ កាលពីក្មេង គេបានយករថក្រោះមួយគ្រឿង សល់ពីសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២ មកដាក់តាំង ក្នុងសួនច្បារ ក្បែរផ្ទះខ្ញុំ។ គេបានដាក់ផ្លាកសញ្ញាដាស់តឿនជាច្រើន អំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចកើតឡើង ដោយសារការឡើងលេងលើរថក្រោះនោះ តែមិត្តភក្តិខ្ញុំមួយក្រុម បាននាំគ្នាឡើងលេង ដោយមិនបង្អង់យូរ។ ក្នុងចំណោមយើង មានអ្នកខ្លះមានការស្ទាក់ស្ទើរបន្តិច តែទីបំផុត យើងក៏បានឡើងលេងទាំងអស់គ្នា។ មានក្មេងប្រុសម្នាក់ បានបដិសេធមិនព្រមឡើងលើរថក្រោះ ដោយចង្អុលទៅរកផ្លាកសញ្ញាហាមឃាត់។ ក្មេងប្រុសម្នាក់ទៀតប្រញាប់លោតចុះភ្លាមៗ ពេលដែលមនុស្សធំបានដើរមករកពួកគេ។ ដូចនេះ ការល្បួងឲ្យលេងសើចសប្បាយ បានឈ្នះបំណងចិត្តរបស់យើង ដែលចង់ធ្វើតាមច្បាប់ហើយ។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែបង្កប់ទៅដោយចិត្ត ដែលចូលចិត្តបះបោរដូចកូនក្មេង។ យើងមិនចូលចិត្តឲ្យគេប្រាប់យើង ឲ្យធ្វើនេះ ឬធ្វើនោះឡើយ។ តែក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុប ពេលណាយើងដឹងថា អ្នកណាដែលចេះធ្វើល្អ តែមិនធ្វើសោះ នោះរាប់ជាបាបដល់អ្នកនោះវិញ(៤:១៧)។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសំបុត្ររ៉ូម សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា “ខ្ញុំមិនប្រព្រឹត្តការល្អ ដែលខ្ញុំចង់ធ្វើនោះទេ តែការអាក្រក់ដែលខ្ញុំមិនចង់ធ្វើ នោះបែរជាខ្ញុំធ្វើវិញ។ ដូច្នេះ បើខ្ញុំប្រព្រឹត្តការដែលខ្ញុំមិនចង់ធ្វើ នោះមិនមែនខ្ញុំដែលធ្វើការនោះទៀតទេ គឺជាបាបទេតើ ដែលនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំវិញ” (៧:១៩-២០)។ ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ យើងអាចមានការពិបាក ក្នុងការតយុទ្ធនឹងអំពើបាប។ តែមានពេលជាញឹកញាប់ពេកហើយ ដែលយើងពឹងផ្អែកទៅលើកម្លាំងរបស់យើង ដើម្បីធ្វើការអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ នៅថ្ងៃមួយ ពេលដែលជីវិតយើងដល់ទីបញ្ចប់ បាបនឹងមិនអាចនាំចិត្តយើងទៀតឡើយ។ តែទំរាំដល់ពេលនោះ យើងអាចពឹងផ្អែកលើព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ ដែលការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ បានឈ្នះអំពើបាបហើយ។—CINDY HESS KASPER
តើមានអំពើបាបអ្វី ដែលអ្នកពិបាកតយុទ្ធបំផុត? តើអ្នកអាចពឹងផ្អែកលើអំណាចរបស់ព្រះដូចម្តេចខ្លះ ដើម្បីជម្នះអំពើបាបនោះ?
ឱព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យសម្រេចចិត្តធ្វើការអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ សូមឲ្យទូលបង្គំមានចិត្ត ដែលចង់ឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យគេស្គាល់ ចារិកលក្ខណៈដ៏ល្អឥតខ្ចោះ និងផ្លូវដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ។
For further study, read Crying for Us All: How Jesus Shares Our Grief at Discovery Series.org.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ពួកចៅហ្វាយ ៩-១០ និង លូកា ៥:១៧-៣៩