តើការបើកបររបស់ខ្ញុំដូចម្តេចដែរ?
ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាបានឆាប់នឹងស្តាប់ ក្រនឹងនិយាយ ហើយយឺតនឹងខឹងដែរ ដ្បិតសេចក្តីកំហឹងរបស់មនុស្ស មិនដែលសំរេចតាមសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះទេ។ យ៉ាកុប ១:១៩-២០ មានពេលខ្ញុំកំពុងបើកបរតាមផ្លូវ មានឡានសណ្ដោងមួយបើកកាន់ពីមុខឡានខ្ញុំ ធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រែកភ្លាត់មាត់។ ពេលខ្ញុំឃើញអក្សរនៅលើចំហៀងឡាន ដែលគេសរសេរថា “តើការបើកបររបស់ខ្ញុំដូចម្តេចដែរ?” និងលេខទូរស័ព្ទមួយខ្សែ ខ្ញុំក៏បានទូរស័ព្ទទៅកាន់លេខនោះ។ មានស្រ្តីម្នាក់បានលើកទូរស័ព្ទ ហើយសួរខ្ញុំអំពីមូលហេតុដែលខ្ញុំទូរស័ព្ទមកគាត់។ ខ្ញុំក៏បានបញ្ចេញអារម្មណ៍មិនពេញចិត្តដាក់គាត់។ គាត់ក៏បានកត់ចំណាំលេខឡាននោះ។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំច្បាស់ៗថា “អ្នកដឹងទេ អ្នកអាចទូរស័ព្ទមក ដើម្បីរាយការណ៍អំពីនរណាម្នាក់ ដែលកំពុងបើកបរបានល្អ នៅពេលណាក៏បាន”។ ភ្លាមៗនោះ ពាក្យសម្ដីដ៏ហត់នឿយរបស់នាង ក៏បានចាក់ដោតចិត្តរបស់ខ្ញុំ ដែលតាំងខ្លួនជាអ្នកសុចរិត។ ភាពខ្មាសអៀនបានជន់ជោរក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ ក្នុងការស្វែងរក “ខុសត្រូវ” នៅថ្ងៃនោះ ខ្ញុំមិនបានឈប់បង្អង់ទាល់តែសោះ ដើម្បីពិចារណា អំពីផលប៉ះពាល់ដែលពាក្យសម្តីពេញដោយកំហឹងរបស់ខ្ញុំ អាចមានមកលើនាង ក្នុងការងារដ៏ពិបាករបស់នាង។ កំហុសនេះបាននាំឲ្យខ្ញុំមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំង។ គំលាតរវាងការប្រព្រឹត្ត និងហេតុផលរបស់យើង គឺជាប្រធានបទ ដែលកណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុបបានលើកមកនិយាយផងដែរ។ បទគម្ពីរយ៉ាកុប ១:១៩-២០ បានចែងថា “បងប្អូនស្ងួនភ្ងាអើយ ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាបានឆាប់នឹងស្តាប់ ក្រនឹងនិយាយ ហើយយឺតនឹងខឹងដែរ ដ្បិតសេចក្តីកំហឹងរបស់មនុស្ស មិនដែលសំរេចតាមសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះទេ”។ ក្រោយមក សាវ័កយ៉ាកុបមានប្រសាសន៍ថា…
Read article