ព្រះដែលស្អាងឡើងវិញ
អញនឹងឲ្យមានខ្យល់ដង្ហើមចូលក្នុងឯងរាល់គ្នា ហើយឯងនឹងមានជីវិតឡើង។ អេសេគាល ៣៧:៥ កាលពីថ្ងៃទី៤ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៦ ទឹកជំនន់ដ៏ហិនហោច បានបង្កការជន់លិចទីក្រុងផ្លូរិន ប្រទេសអ៊ីតាលី បណ្តាលឲ្យមានការខូចខាតផ្ទាំងគំនូរពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ចុងក្រោយ ជាស្នាដៃដ៏ល្បីល្បាញរបស់លោកហ្ស៊រហ្សូ វ៉ាសារី(Giorgio Vasari)។ ផ្ទាំងគំនូរលើជញ្ជាំងនេះបានលិចនៅក្រោមភក់ និងទឹក ហើយនិងប្រេងក្តៅ អស់រយៈពេលជាង១២ម៉ោង។ ពណ៌ថ្នាំរបស់វាបានប្រែជាទន់ ហើយស៊ុមឈើក៏បានខូចខាតយ៉ាងដំណំ ធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនជឿថា ផ្ទាំងគំនូរនេះមិនអាចជួសជុលបានទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីមានការប្រឹងប្រែងអភិរក្សយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ អស់រយៈពេល៥០ឆ្នាំ អ្នកជំនាញ និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត អាចជម្នះឧបសគ្គដ៏ធំសម្បើម ហើយក៏បានជួសជុលផ្ទាំងគំនូរដ៏មានតម្លៃ យ៉ាងជោគជ័យ។ កាលចក្រភពបាប៊ីឡូនចូលកាន់កាប់ទឹកដីអ៊ីស្រាអែល ប្រជាជនធ្លាក់ចូលក្នុងភាពអស់សង្ឃឹម ដោយហ៊ុមព័ទ្ធ ទៅដោយសេចក្តីស្លាប់ និងភាពហិនហោច ដែលតម្រូវឲ្យមានការស្តាឡើងវិញ(មើលបរិទេវ ១)។ ក្នុងអំឡុង ពេលដ៏វឹកវរនោះ ព្រះទ្រង់ក៏បាននាំហោរាអេសេគាល ទៅជ្រលងភ្នំមួយ ហើយក៏បានប្រទានការបើកសម្ដែងនៅកន្លែង ដែលមានឆ្អឹងខ្មោចព័ទ្ធជុំវិញគាត់។ ព្រះអង្គក៏បានសួរគាត់ថា “តើឆ្អឹងទាំងនេះនឹងរស់ឡើងវិញបានឬ?” ហោរាអេសេគាលក៏បានទូលឆ្លើយថា “ឱព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់ជ្រាបហើយ”(អេសេគាល ៣៧:៣)។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រាប់គាត់ ឲ្យថ្លែងទំនាយអំពីឆ្អឹងទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមានជីវិតរស់ឡើងវិញ។ លោកហោរាក៏បានពិពណ៌នាថា “កំពុងដែលខ្ញុំទាយ នោះមានឮសូរក្រិកៗ…
Read article