សូមអាន : យ៉ាកុប ៣:២-១១
តែឯអណ្តាតវិញ នោះគ្មានអ្នកណាអាចនឹងផ្សាំងបានឡើយ។ យ៉ាកុប ៣:៨
ខ្យល់ដែលបក់មកមានក្លិនក្រោលសត្វ និងស្រូវសាឡីសម្រាប់សត្វសេះ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងឈរ នៅកន្លែងដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំឈ្មោះ មីស៊ែល(Michelle) កំពុងបង្រៀនកូនស្រីខ្ញុំអំពីរបៀបជិះសេះ។ កូនសេះរបស់មីស៊ែលបានហារមាត់ឡើង ខណៈពេលដែលនាងកំពុងបង្ហាញរបៀបដាក់បង្ហៀរនៅក្នុងមាត់របស់វា។ មីស៊ែលក៏បានបត់ខ្សែបង្ហៀរមកដល់ខាងក្រោយត្រចៀករបស់វា ហើយក៏បានពន្យល់ថា បង្ហៀរសំខាន់ណាស់ ព្រោះវាជួយអ្នកជិះសេះ ឲ្យអាចបន្ថយល្បឿនរបស់សេះ ហើយបត់វាទៅឆ្វេង ឬទៅស្តាំបាន។
បង្ហៀររបស់សត្វសេះតូចទេ តែមានសារៈសំខាន់ មិនខុសពីអណ្តាតរបស់យើងទេ។ គឺសុទ្ធតែមានឥទ្ធិពលខ្លាំងមកលើអ្វីដែលធំ និងមានអំណាច។ គឺដូចដែលបង្ហៀរមានអំណាចមកលើសត្វសេះ ហើយអណ្តាតមានអំណាចមកលើពាក្យសម្តីរបស់យើង(យ៉ាកុប ៣:៣,៥)។
ពាក្យសម្តីរបស់យើងអាចបន្លឺចេញមក ទៅតាមទិសដៅខុសគ្នា។ “ដោយសារអណ្តាត នោះយើងសរសើរដំកើងដល់ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះវរបិតាផង ហើយដាក់បណ្តាសាដល់មនុស្ស ដែលកើតមកតាមរូបអង្គព្រះផង”(ខ.៩)។ គួរឲ្យសោកស្តាយណាស់ ព្រះគម្ពីរបានដាស់តឿនយើងថា យើងពិបាកគ្រប់គ្រងពាក្យសម្តីរបស់យើងខ្លាំងណាស់ ព្រោះពាក្យសម្តីចេញពីចិត្តរបស់យើង(លូកា ៦:៤៥)។ តែអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ដែលគង់នៅក្នុងចិត្តអ្នកជឿម្នាក់ៗ ជួយយើងមានភាពអត់ធ្មត់ ស្លូតបូត និងដឹងខ្មាត(កាឡាទី ៥:២២-២៣)។ ពេលណាយើងចុះចូលនឹងការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ចិត្តរបស់យើងក៏បានផ្លាស់ប្រែ ហើយការនិយាយស្តីរបស់យើងមានការផ្លាស់ប្តូរផងដែរ។ ការប្រទេចផ្តាសាក៏បានប្រែជាការសរសើរដំកើង។ ការនិយាយកុហកក៏ប្រែជាការនិយាយតែការពិត។ ការរិះគន់ក៏បានកែប្រែជាការលើកទឹកចិត្ត។
ការផ្សាំងអណ្តាតមិនគ្រាន់តែជាការហ្វឹកហាត់ខ្លួនយើង ឲ្យនិយាយអ្វីដែលត្រឹមត្រូវប៉ុណ្ណោះទេ។ វាក៏ជាការទទួលយកការដឹកនាំនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីឲ្យពាក្យសម្ដីរបស់យើង បង្ហាញចេញនូវសេចក្តីសប្បុរស និងការលើកទឹកចិត្ត ដែលពិភពលោកកំពុងត្រូវការ។—Jennifer Benson Schuldt
តើពាក្យសម្តីរបស់អ្នក បានបង្ហាញចេញនូវអ្វីខ្លះដែលមានក្នុងចិត្តអ្នក? តើការចុះចូលការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយឲ្យពាក្យសម្តីអ្នកមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងណាខ្លះ?
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គកែប្រែចិត្តទូលបង្គំ ដើម្បីឲ្យពាក្យសម្តីទូលបង្គំបានលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ និងថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះអង្គ។
គម្រោងអានរយៈពេល១ឆ្នាំ : សុភាសិត ៦-៧ និង ២កូរិនថូស ២
