October 15, 2023

You are here:
តើការមានភាពស្លូតត្រង់មានន័យដូចម្តេចខ្លះ?

“មាន​ពរ​ហើយ អស់អ្នក​ដែល​ស្លូតត្រង់ ដ្បិត​អ្នក​ទាំងនោះ​នឹង​គ្រង​ផែនដី​ជាម​រដក”(ម៉ាថាយ ៥:៥)។ ភាព​ស្លូតត្រង់​ចាប់ផ្តើម​កើតមាន ពេលណា​យើង​ទុកចិត្ត​ព្រះ។ ដូចនេះ ដោយសារ​យើង​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ យើង​ទុកដាក់​ផ្លូវ​របស់​យើង​នឹង​ព្រះអង្គ។ យើង​ថ្វាយ​ដាច់​ដល់​ព្រះអង្គ នូវ​ការ​ថប់បារម្ភ ភាព​នឿយណាយ ផែនការ ទំនាក់ទំនង ការងារ និង​សុខភាព​របស់​យើង។ ហើយ​បន្ទាប់មក យើង​រង់ចាំ​ព្រះអម្ចាស់ ដោយចិត្ត​អត់ធ្មត់។ យើង​ទុកចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​រៀបចំ​ពេលវេលា មាន​ព្រះ​ចេស្តា និង​ប្រទាន​ព្រះគុណ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វីៗ​មាន​ដំណើរ​ការ តាមរបៀប​ដ៏​ល្អ​បំផុត ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះអង្គ និង​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​យើង។ ការ​ទុកចិត្ត​ព្រះ និង​ការ​ថ្វាយ​ការ​ថប់បារម្ភ​របស់​យើង​ដល់​ព្រះអង្គ និង​រង់ចាំ​ព្រះអង្គ​ដោយចិត្ត​អត់ធ្មត់ នឹង​ជួយ​ឲ្យ​យើង​មានចិត្ត​ធ្ងន់ គឺ​មិន​ងាយ​ធ្វើ​អ្វី​ភ្លាមៗ តាម​កំហឹង​របស់​យើង​ដែល​មាន​ភាព​ឆេវឆាវ និង​ការ​ថប់បារម្ភ​នោះ​ទេ។ តែ​ផ្ទុយទៅវិញ យើង​ជម្នះ​សេចក្តី​កំហឹង ដោយ​ថ្វាយ​រឿងរ៉ាវ​របស់​យើង​ដល់​ព្រះអង្គ ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​សម្រេច​នរណា​ត្រូវ​នរណា​ខុស តាមបំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ។ ហើយ​បន្ទាប់​មក យើង​ត្រូវ​ឆាប់​នឹង​ស្តាប់ ក្រ​នឹង​និយាយ ហើយ​យឺត​នឹង​ខឹង​ដែរ គឺ​ដូចដែល​សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​បង្រៀន(យ៉ាកុប ១:១៩)។ យើង​ប្រែក្លាយ​ជា​មនុស្ស​មានហេតុ​ផល និង​បើក​ចិត្ត​ទទួលការ​កែ​តម្រង់(យ៉ាកុប ៣:១៧)។ សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​ហៅ​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​នេះ​ថា “សេចក្តី​សុភាព​នៃ​ប្រាជ្ញា”(យ៉ាកុប ៣:១៣)។ ភាព​ស្លូតត្រង់ គឺជា​ការ​ចូលចិត្ត​រៀនសូត្រ។ ហើយក៏​ចាត់ទុក​ការ​កែ​តម្រង់​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ថា​មានតម្លៃ(សុភាសិត ២៧:៦)។…

Read article
ព្រះទ្រង់ធ្វើការដែលមនុស្សមិននឹកស្មានដល់

១កូរិនថូស ១:២១-២៩ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​ល្ងង់​ល្ងើ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស​វិញ​។ ១កូរិនថូស ១:២៧ មាន​ពេល​មួយ លោក​គ្រូ​គង្វាល យ៉ូណាថាន អេដវើត(Jonathan Edwards) បាន​អធិប្បាយ​ព្រះបន្ទូល ដោយ​លើក​ព្រះ​គម្ពីរ​ដាក់​នៅ​ជិត​ភ្នែក​គាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​មើល​អក្សរ​ឃើញ​ច្បាស់​។ ភ្នែក​គាត់​មាន​បញ្ហា​មីញ៉ូប មិន​អាច​មើល​ឃើញ​វត្ថុ​នៅ​ជិត​គាត់​បាន​ច្បាស់ តែ​គាត់​បាន​ខំ​ប្រឹង​មើល​អក្សរ​ហើយ​អាន​ឃ្លា​នីមួយៗ​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ដោយ​គ្មាន​វ៉ែនតា​ជា​ជំនួយ និង​បាន​បញ្ចេញ​សម្លេង​ដែល​មិន​ពីរោះ​។ តែ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​បាន​ធ្វើ​ការ តាមរយៈ​ការ​អធិប្បាយ​ព្រះបន្ទូល​របស់​លោក​គ្រូ យ៉ូណាថាន អេដវើត ដើម្បី​បញ្ឆេះ​ភ្លើង​នៃ​ការ​ផុសផុល ហើយ​នាំ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ​។ ជា​ញឹក​ញាប់ ព្រះ​ទ្រង់​ប្រើ​រឿង​ដែល​មនុស្ស​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់ ដើម្បី​សម្រេច​គោលបំណង​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះអង្គ​។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស គាត់​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ផែនការ​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​ត្រូវ​នាំ​មនុស្ស​ជាតិ​ចូល​មក​ជិត​ព្រះអង្គ តាមរយៈ​ការ​សុគត​របស់​ព្រះអង្គ នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ដើម្បី​លោះ​បាប​យើង​។ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ថា “ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​ល្ងង់​ល្ងើ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស​វិញ ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​កម្សោយ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​ខ្លាំង​ពូកែ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស”(១កូរិនថូស ១:២៧)។ លោកិយ​រំពឹង​ថា ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះអង្គ មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ប្រាជ្ញា​មនុស្ស ហើយ​ចុះពី​ស្ថាន​សួគ៌​មក ដោយ​អំណាច​ដែល​មនុស្ស​មិន​អាច​បដិសេធន៍​បាន​។ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​យាង​មក ដោយ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន ហើយ​ក៏​បាន​សង្គ្រោះ​យើង​យ៉ាង​សុភាព ឲ្យ​រួច​ពី​បាប ហើយ​ជា “ប្រាជ្ញា​ដែល​មកពី​ព្រះ ហើយ​ជា​សេចក្តី​សុចរិត សេចក្តី​បរិសុទ្ធ និង​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ​ដល់​យើង​ផង”(ខ.៣០)។…

Read article