១ថែស្សាឡូនិច ៥:១១-១៥
ចូរកំសាន្ត ហើយស្អាងចិត្តគ្នា ទៅវិញទៅមក ដូចជាអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែធ្វើហើយនោះដែរ។ ១ថែស្សាឡូនិច ៥:១១
ខ្ញុំមិនដឹងច្បាស់ថា នរណាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការបិទភ្លើង និងបិទទ្វារ ហើយចាក់សោព្រះវិហារ បន្ទាប់ពីកម្មវិធីថ្វាយបង្គំនៅពេលព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យបានបញ្ចប់។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំគ្រាន់តែដឹងថា គាត់នឹងមានការយឺតយ៉ាវ នៅក្នុងការទៅញាំអាហារពេលល្ងាចថ្ងៃអាទិត្យ។ មូលហេតុគឺដោយសារមនុស្សជាច្រើន ចូលចិត្តជួបជុំគ្នា បន្ទាប់ពីកម្មវិធីថ្វាយបង្គំបានបញ្ចប់ ហើយក៏បានជជែកគ្នា អំពីការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗក្នុងជីវិត បញ្ហានៅក្នុងចិត្ត និងការលំបាកដទៃទៀត ។ល។ ខ្ញុំមានអំណរណាស់ ពេលដែលបានឃើញ មនុស្សជាច្រើននៅតែចូលចិត្តចំណាយពេលប្រកបគ្នា បន្ទាប់ពីកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះបានបញ្ចប់ ២០នាទីហើយ។
ការប្រកបគ្នា គឺជាធាតុផ្សំដ៏សំខាន់នៃការរស់នៅ តាមគំរូព្រះគ្រីស្ទ។ បើគ្មានការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា ដោយការចំណាយពេលជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿទេ យើងនឹងខកខានមិនបានទទួលអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើន ពីការរស់នៅជាអ្នកជឿព្រះ។
ហេតុនេះហើយ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងឲ្យ “កំសាន្ត ហើយស្អាងចិត្តគ្នា ទៅវិញទៅមក”(១ថែស្សាឡូនិច ៥:១១)។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ ក៏បានប្រាប់យើង មិនឲ្យព្រងើយកន្តើយចំពោះការជួបជុំគ្នានោះឡើយ ព្រោះយើងចាំបាច់ត្រូវ “លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក”(១០:២៥)។ ហើយពេលណាយើងប្រកបគ្នា យើង “យើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្តាលឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អ”(ខ.២៤)។
ក្នុងនាមយើងជាមនុស្សដែលបានប្ដេជ្ញាចិត្តរស់នៅថ្វាយព្រះយេស៊ូវ យើងចាំបាច់ត្រូវរៀបចំខ្លួនឲ្យមានភាពស្មោះត្រង់ និងការបម្រើ ដោយ “ជួយកំសាន្តដល់ពួកអ្នកណាដែលមានសេចក្តីទន់ក្រំចិត្ត ទាំងគាំពារពួកអ្នកដែលខ្សោយ”(១ថែស្សាឡូនិច ៥:១៤)។ កាលណាយើងរស់នៅយ៉ាងដូចនេះ ដោយជំនួយពីព្រះអង្គ យើងអាចអរសប្បាយនឹងការប្រកបគ្នាពិតប្រាកដ ហើយខិតខំធ្វើការល្អជានិច្ច ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយដល់មនុស្សផងទាំងឡាយដែរ(ខ.១៥) ។—Dave Branon
តើអ្នកបានទទួលអត្ថប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ ពីការប្រកបជាមួយអ្នកជឿ? តើអ្នកអាចជួយអ្នកដទៃ ឲ្យមានការប្រកបជាមួយព្រះគ្រីស្ទដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យក្លាយជាមនុស្សដែល “ចូលចិត្តការប្រកបគ្នា” ហើយលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងក្តីអាណិត ដោយសេចក្តីសប្បុរស។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ណាហ៊ុម ១-៣ និង វិវរណៈ ១៤
