ស្រឡាញ់តាមរបៀបជាច្រើនរាប់មិនអស់
លោកុប្បត្ដិ ២៣-២៤ និង ម៉ាថាយ ៧ យេរេមា ៣១:១-៦ អើ អញបានស្រឡាញ់ឯង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្ប។ យេរេមា ៣១:៣ ក្នុងបទកំណាព្យដែលអ្នកស្រីអេលីហ្សាបិត បារេត(Elizabeth Barrett)បាននិពន្ធ មានចំណងជើងថា បទពាក្យ៧របស់ជនជាតិប៉ទុយហ្កាល់ ស្ថិតក្នុងចំណោមបទកំណាព្យដែលល្បីល្បាញបំផុត ក្នុងភាសាអង់គ្លេស។ ក្នុងកំណាព្យនោះ គាត់បានសរសេរឃ្លាដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ថា “តើខ្ញុំអាចស្រឡាញ់បង យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? ខ្ញុំសូមរាប់របៀបដែលខ្ញុំស្រឡាញ់បង”។ គាត់បានសរសេរបទកំណាព្យនេះ ជូនលោករ៉ូបឺត ប្រោននីង(Robert Browning) មុនពេលអ្នកទាំងពីររៀបការជាមួយគ្នា។ លោករ៉ូបឺតមានការរំភើបចិត្តណាស់ ហើយក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកស្រីអេលីហ្សាបិត ឲ្យបោះពុម្ពផ្សាយកម្របទកំណាព្យរបស់គាត់ទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ ភាសានៃបទពាក្យ៧នេះ មានភាពទន់ភ្លន់ខ្លាំង ព្រោះជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ជាមួយលោករ៉ូបឺត ដូចនេះ គាត់មានការខ្មាសអៀន ហើយក៏បានបោះពុម្ពផ្សាយ ដោយឲ្យគេគិតស្មានថា វាជាបទកំណាព្យដែលគេបកប្រែពីអ្នកនិពន្ធជនជាតិព័រទុយហ្គាល់។ ជួនកាល យើងអាចមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀន ពេលយើងបើកបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់ដល់អ្នកដទៃ។ តែព្រះគម្ពីរបានបើកបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដោយគ្មានការលាក់លៀមឡើយ។ កណ្ឌគម្ពីរយេរេមាបានរំឭកអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះអង្គបានបង្ហាញរាស្រ្តព្រះអង្គ ដោយព្រះបន្ទូលដ៏ស្រទន់ថា ព្រះអង្គបានស្រឡាញ់ពួកគេ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្ប ហើយបានទាញនាំពួកគេឲ្យត្រឡប់មករកព្រះអង្គវិញ ដោយសេចក្តីសប្បុរសដ៏ស្ថិតស្ថេរ(យេរេមា ៣១:៣)។ ទោះរាស្រ្តព្រះអង្គបានងាកចេញពីព្រះអង្គក៏ដោយ…
Read article