អេសាយ ១:១៥-២០
ទោះបើអំពើបាបរបស់ឯងដូចជាពណ៌ក្រហមទែងក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ។ អេសាយ ១:១៨
តាមធម្មតា អ្វីៗដែលមនុស្សបង្កើតមក មិនតែងតែមានមានពណ៌ក្រហមស្រាប់ទេ។ តើអ្នកអាចដាក់ពណ៌ក្រហមស្រស់ នៅលើរូបផ្លែប៉ោម នៅលើអាវយឺត ឬនៅក្នុងក្រែមលាបបបូរមាត់ ដោយរបៀបណា? នៅសម័យដើម គេចំរាញ់យកលក្ខណ៍ពណ៌ក្រហម ចេញពីដីឥដ្ឋ ឬថ្មពណ៌ក្រហម។ នៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៤០០ ជនជាតិអាហ្សថេក បានច្នៃបង្កើតថ្នាំពណ៌ក្រហម ចេញពីចៃពណ៌សរ ដែលនៅជាប់ដើមដំបងយក្ស ព្រោះចៃទាំងនោះមានឈាមពណ៌ក្រហម។ សព្វថ្ងៃនេះ គេបានប្រើសត្វល្អិតតូចៗទាំងនោះ ដើម្បីផលិតថ្នាំពណ៌ក្រហម សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ នៅទូទាំងពិភពលោក។
ក្នុងព្រះគម្ពីរ ពណ៌ក្រហមគឺពណ៌របស់ក្សត្រ ហើយក្នុងន័យធៀប វាជានិមិត្តសញ្ញាតំណាងឲ្យបាប និងក្តីអាម៉ាស់។ ជាងនេះទៅទៀត វាជាពណ៌របស់ឈាម។ កាលពួកទាហាន ដោះព្រះពស្ត្រព្រះយេស៊ូវចេញ ហើយយកអាវក្រហមមកបំពាក់ឲ្យទ្រង់វិញ(ម៉ាថាយ ២៧:២៨) និមិត្តសញ្ញាទាំងបីនោះ បានបង្ហាញចេញនៅក្នុងរូបភាពពណ៌ក្រហមដ៏ឈឺចាប់ ដោយគេចំអកឲ្យព្រះអង្គថា ព្រះអង្គជាក្សត្រ គេបំពាក់សេចក្តីអាម៉ាស់ពីលើព្រះអង្គ ហើយពណ៌ក្រហមនោះ ជានិមិត្តសញ្ញាតំណាងឲ្យឈាម ដែលនឹងហូរចេញពីព្រះកាយព្រះអង្គក្នុងពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ។ ប៉ុន្តែ កណ្ឌគម្ពីរអេសាយបានថ្លែងទំនាយ អំពីព្រះយេស៊ូវដែលបំពាក់ទៅដោយពណ៌ក្រហម នឹងរំដោះយើងឲ្យរួចផុតពីបាបមានពណ៌ក្រហមទែង ដែលប្រឡាក់យើង។ គឺដូចដែលព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា “ទោះបើអំពើបាបរបស់ឯងដូចជាពណ៌ក្រហមទែងក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ”(១:១៨)។
ចំណុចមួយទៀតដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍របស់សត្វល្អិតនៅលើដើមដំបងយក្ស ដែលគេយកទៅផលិតថ្នាំពណ៌ក្រហម។ តាមពិតពួកវាមានពណ៌សរនៅខាងក្រៅ។ ទាល់តែគេយកពួកវាទៅកិនទើបពួកវាចេញឈាមពណ៌ក្រហម។ រឿងនេះបានរំឭកយើង អំពីព្រះបន្ទូលហោរាអេសាយដែលបានចែងថា ទ្រង់ “ត្រូវគេវាយជាំ ដោយព្រោះអំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទេ”(អេសាយ ៥៣:៥)។
ព្រះយេស៊ូវ មិនមានបាបសោះ តែបានយាងមកសង្គ្រោះយើង ដែលមានបាបពណ៌ក្រហមទែង។ អ្នកឃើញទេ ក្នុងការសុគតដ៏ឈឺចាប់របស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គបានស៊ូទ្រាំងនឹងបាបពណ៌ក្រហមទែងរបស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងបានសរដូចព្រិល។—Kenneth Petersen
តើ “អំពើបាប …ដូចជាពណ៌ក្រហមទែង” បានប្រឡាក់ជីវិតអ្នកដូចម្តេចខ្លះ? តើព្រះយេស៊ូវអាចស្អាងអ្នកឡើងវិញ និងសម្អាតឲ្យអ្នកស្អាតដោយរបៀបណា?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការចាត់ព្រះរាជបុត្រា ព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីប្រទានព្រះគុណនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ តាមរយៈព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គ។
Learn more at odb.org/personal-relationship-with-god/
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : លេវីវិន័យ ១៤ និង ម៉ាថាយ ២៦:៥១-៧៥
