ព្រឹក
នៅក្នុងព្រះហស្តនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ
ដោយXochitl Dixon
February 17, 2024
ទំនុកដំកើង ៩០:១-៦
គឺមុនដែលអស់ទាំងភ្នំបានកើតឡើង ... ចាប់តាំងពីអស់កល្ប រៀងទៅដល់អស់កល្បជានិច្ច នោះគឺទ្រង់ហើយជាព្រះ។ ទំនុកដំកើង ៩០:២
បន្ទាប់ពីសុខភាពខ្ញុំមានការចុះខ្សោយសារជាថ្មី ខ្ញុំមានការភ័យខ្លាច ចំពោះរឿងដែលមើលមិនឃើញ និងមិនអាចគ្រប់គ្រងបាននៅពេលអនាគត។ ថ្ងៃមួយ នៅពេលដែលខ្ញុំអានអត្ថបទទស្សនាវដី្តវិទ្យាសាស្ត្រ ខ្ញុំរៀនសូត្របានថា អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានធ្វើការសិក្សាអំពីការកើនឡើងនៃល្បឿនរបស់ “ផែនដី នៅក្នុងការវិលជុំវិញខ្លួនឯង” ហើយក៏បានប្រកាសថា ផែនដី “មានចលនាយោលចុះឡើងៗ” ហើយ “កំពុងវិលកាន់តែញាប់”។ ពួកគេនិយាយថា ផែនដីបានវិលលឿនជាងមុន១វិនាទី ក្នុងមួយថ្ងៃ បានជាពួកគេអាចស្នើឲ្យគេដករយៈពេល១វិនាទីចេញពីម៉ោងអន្តរជាតិ។ ការបាត់រយៈពេល១វិនាទីស្តាប់មើលទៅ ដូចជាមិនច្រើនទេ តែការដឹងថា ការវិលជុំវិញរបស់ផែនដីអាចមានការផ្លាស់ប្តូរ ហាក់ដូចជារឿងធំដំមួយសម្រាប់ខ្ញុំ។ បញ្ហានេះបានរំឭកខ្ញុំថា អស្ថេរភាពតែបន្តិចកើតមានខ្ញុំជីវិតខ្ញុំ អាចធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបាត់ភាពនឹងនរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការដឹងថា ព្រះទ្រង់កំពុងគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ បានជួយឲ្យខ្ញុំទុកចិត្តព្រះអង្គ ទោះរឿងដែលមើលមិនឃើញមានលក្ខណៈគួរឲ្យភ័យខ្លាច ឬកាលៈទេសៈរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាមានភាពរង្គោះរង្គើរយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៩០ លោកម៉ូសេបានពោលថា “មុនដែលអស់ទាំងភ្នំបានកើតឡើង ក្នុងកាលដែលទ្រង់មិនទាន់បង្កើតផែនដី និងមនុស្សលោកនៅឡើយ ចាប់តាំងពីអស់កល្ប រៀងទៅដល់អស់កល្បជានិច្ច នោះគឺទ្រង់ហើយជាព្រះ”(ខ.២)។ លោកម៉ូសេបានទទួលស្គាល់ថា ព្រះទ្រង់មានព្រះចេស្តា ការគ្រប់គ្រង និងអំណាច គ្មានដែនកំណត់ មកលើស្នាព្រះហស្តទាំងអស់ ហេតុនេះហើយ គាត់ក៏បានប្រកាសថា ពេលវេលាមិនមានអំណាចមកលើព្រះអម្ចាស់បានទេ(ខ.៣-៦)។
ខណៈពេលដែលយើងព្យាយាមស្វែងយល់អំពីព្រះ និងពិភពលោកដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះអង្គបានបង្កើត យើងនឹងបានដឹងថា ព្រះអង្គបានបន្តគ្រប់គ្រងយ៉ាងឥតខ្ចោះ មកលើពេលវេលា និងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអង្គបានបង្កើត។ យើងក៏អាចទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងគ្រប់គ្រងមកលើអ្វីៗដែលយើងមើលមិនឃើញនៅពេលអនាគតផងដែរ។ ស្នាព្រះហស្តទាំងអស់របស់ព្រះអង្គ នៅតែស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ។—Xochitl Dixon
តើការដឹងថា ព្រះទ្រង់គ្រប់គ្រងពេលវេលា និងអ្វីៗទាំងអស់ បានជួយអ្នកឲ្យទុកចិត្តព្រះអង្គយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ ពេលអ្នកមានការភ័យខ្លាច? តើអ្នកអាចថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះអង្គ តាមរយៈពេលវេលាដែលព្រះអង្គប្រទានអ្នក នៅថ្ងៃនេះ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះអាទិករ ដែលមិនចេះប្រែប្រួល ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការគ្រប់គ្រងពេលវេលារបស់ទូលបង្គំគ្រប់វិនាទី ក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : លេវីវិន័យ ២៣-២៤ និង ម៉ាកុស ១:១-២២
ល្ងាច
បង្អួចនៃចិត្តរបស់យើង
ដោយJohn Piper
February 17, 2024
ចូរពិចារណាមើលទ្រង់ ដែលទ្រង់បានទ្រាំទ្រនឹងពួកមនុស្សមានបាប ដែលធ្វើទទឹងទទែងនឹងទ្រង់ជាខ្លាំងម៉្លេះ ក្រែងលោអ្នករាល់គ្នាត្រូវនឿយហត់ ហើយរសាយចិត្តចេញ។ ហេព្រើរ ១២:៣
សមត្ថភាពដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍បំផុត របស់គំនិតមនុស្ស គឺវាអាចឲ្យផ្ដោតការគិតរបស់វា ទៅលើអ្វីដែលវាជ្រើសរើស។ យើងអាចឈប់បង្អង់សិន ហើយនិយាយទៅកាន់គំនិតរបស់យើងថា “ចូរគិតពីរឿងនេះ មិនត្រូវគិតពីរឿងនោះឡើយ”។ យើងអាចផ្ដោតការគិតរបស់យើង ទៅលើទស្សនៈ រូបភាព បញ្ហា ឬក្តីសង្ឃឹមណាមួយ។
វាជាអំណាចដ៏អស្ចារ្យ ដែលគំនិតរបស់មនុស្សមាន។ ខ្ញុំមិនជឿថា សត្វមានសមត្ថភាពដូចនេះឡើយ។ ការគិតរបស់ពួកវា មិនបានធ្វើឡើងដោយបញ្ញាទេ តែស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សភាវគតិរបស់ពួកវា។
តើអ្នកបានមើលរំលងអាវុធដ៏អស្ចារ្យនេះ នៅក្នុងសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណ ប្រឆាំងនឹងអំពើបាបឬទេ? ព្រះគម្ពីរបានត្រាស់ហៅយើង ម្តងហើយម្តងទៀត ឲ្យប្រើអំណោយទានដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់នេះ។ ចូរយើងដកអំណោយទាននេះ ចេញពីធ្នើរសៀវភៅដែលយើងបានទុកចោល រួចបោសសម្អាតធូលីដី ហើយប្រើវាចុះ។
ឧទាហរណ៍ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងបទគម្ពីរ រ៉ូម ៨:៥-៦ ថា “ពីព្រោះអស់អ្នកណាដែលតាមសាច់ឈាម នោះគិតតែខាងសាច់ឈាម តែអស់អ្នកណាដែលគិតតាមព្រះវិញ្ញាណ នោះគិតតែខាងវិញ្ញាណវិញ ដ្បិតគំនិតខាងសាច់ឈាម នោះជាសេចក្តីស្លាប់ទទេ ឯគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណ នោះទើបជាជីវិត និងសេចក្តីសុខសាន្តវិញ”។
នេះពិតជារឿងដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់។ ការអ្វីក៏ដោយដែលគំនិតរបស់អ្នកបានផ្ដោតទៅលើ គឺជាកត្តាកំណត់ថា បញ្ហានោះ នាំទៅរកជីវិត ឬសេចក្តីស្លាប់។
មនុស្សជាច្រើនបានដេញតាមការផ្លាស់ប្រែ ភាពពេញលេញ និងសន្តិភាព ដោយរំពឹងខ្លាំងពេកឲ្យសេចក្តីទាំងនេះកើតមាន ដោយសារកត្តាខាងក្រៅ។ ខ្ញុំយល់ឃើញថា នៅក្នុងសម័យដែលមនុស្សពឹងផ្អែកទៅលើការព្យាបាលរបស់ពេទ្យ យើងបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងផ្នត់គំនិតដែលចូលចិត្តទទួល ដែលគ្រាន់តែ “ជជែកអំពីបញ្ហារបស់យើង” ឬ “ប្រឈមមុខដោះស្រាយបញ្ហាយើង” ឬក៏ “ស្វែងរកឫសគល់នៃភាពប្រេះបែក នៅក្នុងគ្រួសារកំណើតរបស់យើង”។
ប៉ុន្តែ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញវិធីសាស្ត្រដែលក្លាហានជាង និងសកម្មជាង ដើម្បីស្វែងរកការផ្លាស់ប្រែ។ គឺវិធីសាស្ត្រផ្ចង់ចិត្ត។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ចូរផ្ចង់ចិត្តទៅឯសេចក្តីទាំងអស់ដែលនៅខាងលើ កុំឲ្យផ្ចង់ទៅឯសេចក្តីទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅផែនដីឡើយ”(កូល៉ុស ៣:២)។
អារម្មណ៍របស់យើង ភាគច្រើនស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ការអ្វីដែលយើងពិចារណា អ្វីដែលយើងផ្ចង់ចិត្តទៅរក។ ឧទាហរណ៍ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់យើង ឲ្យជម្នះការថប់បារម្ភ ដោយការអ្វីដែលយើងពិចារណា ៖ ឧទាហរណ៍ “ចូរពិចារណាពីក្អែក … ចូរពិចារណាពីផ្កាឈូកដែរ”(លូកា ១២:២៤,២៧)។
គំនិតរបស់យើងគឺជាបង្អួចរបស់ចិត្តយើង។ បើយើងបណ្តោយឲ្យគំនិតយើងនៅក្នុងភាពងងឹត ជាប់ជានិច្ច នោះចិត្តយើងនឹងមានភាពងងឹត។ តែបើយើងបើកបង្អួចនៃចិត្តយើងទៅរកពន្លឺ នោះចិត្តយើងនឹងមានពន្លឺ។
ដែលសំខាន់បំផុតនោះ សមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យនៃគំនិតយើង ដែលអាចផ្ដោត និងពិចារណា គឺសម្រាប់ឲ្យយើងពិចារណាអំពីព្រះយេស៊ូវ (ហេព្រើរ ១២:៣)។ ដូចនេះ ចូរយើង “ពិចារណាមើលទ្រង់ ដែលទ្រង់បានទ្រាំទ្រនឹងពួកមនុស្សមានបាប ដែលធ្វើទទឹងទទែងនឹងទ្រង់ជាខ្លាំងម៉្លេះ ក្រែងលោអ្នករាល់គ្នាត្រូវនឿយហត់ ហើយរសាយចិត្តចេញ”។