ការប្រើប្រាស់ពេលវេលាក្នុងជីវិត
សាស្តា ៩:៧-១០ ដូច្នេះ ចូរទៅចុះ ឲ្យបរិភោគអាហាររបស់ឯងដោយអំណរ ហើយផឹកស្រាទំពាំងបាយជូររបស់ឯងដោយចិត្តរីករាយផង ដ្បិតព្រះទ្រង់បានទទួលការរបស់ឯងហើយ។ សាស្តា ៩:៧ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានអានរឿងប្រលោមលោក ដែលនិយាយអំពីស្រ្តីម្នាក់ ឈ្មោះនីកូឡា(Nicola) ដែលបានបដិសេធន៍មិនព្រមទទួលស្គាល់ថា គាត់មានជំងឺមហារីកដំណាក់កាលចុងក្រោយ។ នៅពេលដែលមិត្តភក្តិរបស់គាត់បង្ខំគាត់ ឲ្យទទួលស្គាល់ការពិត គាត់ក៏បានប្រាប់ពីមូលហេតុ។ គាត់ប្រាប់ពួកគេថា គាត់បានខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាក្នុងជីវិតគាត់។ គាត់ថា គាត់បានចាប់កំណើត នៅលើគំនរទ្រព្យសម្បត្តិ គាត់មានទេពកោសល្យ តែគាត់មិនបានប្រើជីវិតឲ្យមានប្រយោជន៍ គាត់មានភាពខ្ជិលច្រអូស ហើយមិនដែលបានធ្វើអ្វីជាដុំកំភួនទេ។ ពេលដែលគាត់ដឹងថា គាត់ជិតដល់ពេលលាចាកលោក គាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់សម្រេចបានសមិទ្ធផលតិចតួច ហើយគាត់មានការឈឺចាប់ខ្លាំងពេក មិនចង់ទទួលស្គាល់ការពិត។ កាលនោះ ខ្ញុំក៏កំពុងអានកណ្ឌគម្ពីរសាស្តាផងដែរ ហើយក៏បានរកឃើញភាពផ្ទុយគ្នា។ ព្រះអម្ចាស់ដែលជាគ្រូក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសាស្តា មិនអនុញ្ញាតឲ្យយើងជៀសវាងការពិតនៃសេចក្តីស្លាប់ឡើយ បានជាទ្រង់មានបន្ទូលថា “នៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ ជាកន្លែងដែលឯងត្រូវនៅ”(៩:១០)។ ហើយការនេះពិបាកនឹងឲ្យយើងប្រឈមមុខដាក់(ខ.២) តែវាអាចនាំយើងឲ្យតម្លៃមកលើពេលវេលាដែលយើងកំពុងមាន(ខ.៤) ដោយពិតជាអរសប្បាយនឹងអាហារ និងក្រុមគ្រួសារយើង(ខ.៧-៩) និងធ្វើការងារអស់ពីចិត្ត(ខ.១០) ហើយធ្វើការវិនិយោគ និងហ៊ានប្រថុយ(១១:១,៦) ហើយធ្វើរឿងទាំងអស់នោះ នៅចំពោះព្រះ ដែលនឹងជំនុំជម្រះយើង នៅថ្ងៃណាមួយ(ខ.៩ ១២:១៣-១៤)។ មិត្តភក្តិរបស់នីកូឡាក៏បានចង្អុលបង្ហាញដល់នាងថា ភាពស្មោះត្រង់…
Read article