March 24, 2024

You are here:
ព្រះ​ទ្រង់​បំពេញ​តម្រូវការ ពេល​យើង​បម្រើ​អ្នកដទៃ

នោះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា ហេតុអ្វីបានជា​អ្នករាល់គ្នា​រិះគិត​ថា ពីព្រោះ​គ្មាន​នំបុ័ង​ដូច្នេះ តើ​អ្នករាល់គ្នា​នឹក​មិនទាន់​ឃើញ ឬ​មិន​យល់​ទេ​ឬអី តើមាន​ចិត្តរឹង​រូស​ឬអី? ម៉ាកុស ៨:១៧ បន្ទាប់ពី​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រទាន​អាហារ​ដល់​មនុស្ស ៥ពាន់​នាក់ និង​មនុស្ស៤ពាន់​នាក់ ដោយ​ប្រើ​តែ​នំប៉័ង និង​ត្រី​តែ​ពីរបី​កន្ទុយ ពួក​សាវ័ក​ក៏បាន​ឡើង​ទូក ដោយ​គ្មាន​នំប៉័ង​គ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់​ខ្លួនឯង។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ចាប់ផ្តើម​ជជែកគ្នា អំពី​ការ​លំបាក​នេះ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ហេតុអ្វីបានជា​អ្នករាល់គ្នា​រិះគិត​ថា ពីព្រោះ​គ្មាន​នំបុ័ង​ដូច្នេះ តើ​អ្នករាល់គ្នា​នឹក​មិនទាន់​ឃើញ ឬ​មិន​យល់​ទេ​ឬអី តើ​មាន​ចិត្តរឹង​រូស​ឬអី?”(ម៉ាកុស ៨:១៧)។ តើមាន​អ្វី​ដែល​ពួក​គេ​មិន​យល់? ពួក​គេ​មិន​យល់ អំពី​អត្ថន័យ​នៃ​នំប៉័ង​ដែល​នៅសល់ ពោល​គឺ​មិន​យល់ថា ព្រះយេស៊ូវ​នឹង​មើលថែ​ពួក​គេ នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​មើលថែ​អ្នកដទៃ។ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ថា ៖ “ពី​កាល​ខ្ញុំ​បាន​កាច់​នំបុ័ង៥ឲ្យ​ដល់៥ពាន់​នាក់ នោះ​តើ​ប្រមូល​ចំណិត ដែល​សល់ ដាក់​ពេញ​បាន​ប៉ុន្មាន​កន្ត្រក គេ​ទូល​ឆ្លើយ​ថា បាន១២ ហើយ​កាល​កាច់​នំបុ័ង៧ឲ្យ​ដល់៤ពាន់​នាក់ នោះ​បាន​ប្រមូល​ចំណិត ដែល​សល់ ដាក់​ពេញ​បាន​ប៉ុន្មាន​កំប្រោង គេ​ទូល​ឆ្លើយ​ថា បាន៧។ នោះ​ទ្រង់​សួរ​ថា ម្តេច​ក៏​អ្នករាល់គ្នា​នៅតែ​មិន​យល់​ទៀត?” (ម៉ាកុស ៨:១៩-២១)។ តើ​ពួកគេ​ត្រូវ​យល់​អំពីអ្វី? គឺ​ត្រូវ​យល់​អំពី​នំប៉័ង​ដែល​នៅសល់។ នំប៉័ង​នៅសល់ គឺ​សម្រាប់​អ្នកបម្រើ​ព្រះ។ តាមពិត ពី​ដំបូង…

Read article
ការ​កើត​ជាថ្មី​ក្នុង​ព្រះយេស៊ូវ

យ៉ូហាន ១២:២៣-២៦ ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា បើ​គ្រាប់​ស្រូវ​ដែល​ធ្លាក់​ចុះ​ទៅ​ដី​មិន​ងាប់​ទេ នោះ​ក៏​នៅតែ១ដដែល តែបើ​ងាប់​វិញ នោះ​ក៏​បង្កើត​ផល​ជា​ច្រើន​ឡើង​។ យ៉ូហាន ១២:២៤ គេ​បានឮ​ល្បី​ថា លោក​លីអូណាដូ ដា វីន​ស៊ី(Leonardo da Vinci) គឺជា​បុរស​ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​រស់​ឡើង​វិញ​នៃ​វិស័យ​សិល្បៈ និង​វិទ្យាសាស្ត្រ​​ជាច្រើន​មុខ​នៅ​អឺរ៉ុប។​ កំរិត​ប្រាជ្ញា​ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់​របស់​គាត់ បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ជឿនលឿន នៅ​ក្នុង​មុខ​វិជ្ជា​សិក្សា និង​សិល្បៈ​ជា​ច្រើន​។ ប៉ុន្តែ លោក​លីអូណាដូ​បាន​កត់​ត្រា ក្នុង​សៀវភៅ​កំណត់ហេតុ​របស់​គាត់​អំពី “គ្រា​វេទនា​របស់​យើង” និង​បាន​ពោល​ទំនួញ​ថា មនុស្ស​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន កំពុងតែ​ស្លាប់ “ដោយ​មិន​បាន​បន្សល់​ទុក​កេរ​ដំណែល ដែលគេ​នឹង​នៅ​តែ​នឹក​ចាំ”។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​គិតថា ខ្ញុំ​កំពុង​រៀន​អំពី​របៀប​រស់នៅ​។ ខ្ញុំ​ក៏​កំពុង​រៀន​អំពី​របៀប​ស្លាប់”។ គាត់​ប្រហែល​មិន​បាន​ដឹង​ទេ​ថា គាត់​ហៀប​នឹង​រក​ឃើញ​សេចក្តី​ពិត​។ ការ​រៀន​ស្លាប់ គឺជា​ផ្លូវ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ជីវិត​។ បន្ទាប់​ពី​ព្រះ​យេស៊ូវ​យាង​ចូល​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ដោយ​ក្បួន​ដង្ហែ​នៃ​ជ័យ​ជម្នះ(យ៉ូហាន ១២:១២-១៩) ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “បើ​គ្រាប់​ស្រូវ​ដែល​ធ្លាក់​ចុះ​ទៅ​ដី​មិន​ងាប់​ទេ នោះ​ក៏​នៅ​តែ​១ដដែល តែបើ​ងាប់​វិញ នោះ​ក៏​បង្កើត​ផល​ជា​ច្រើន​ឡើង”(ខ.២៤)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ព្រះអង្គ​កំពុង​មាន​បន្ទូល​អំពី​ការ​សុគត​របស់​ព្រះអង្គ ហើយក៏​បាន​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ស្លាប់​របស់​យើង​ផង​ដែរ​ : “អ្នកណា​ដែល​ស្រឡាញ់​ជីវិត​ខ្លួន នោះ​នឹង​បាត់​ជីវិត​ទៅ តែ​អ្នកណា​ដែល​ស្អប់​ជីវិត​ខ្លួន នៅ​លោកីយ៍​នេះ​វិញ…

Read article