រួមគ្នាធ្វើការបម្រើព្រះអង្គ
ដោយJennifer Benson Schuldt
April 25, 2024
ភីលីព ៤:១៤-២០
ដ្បិតកាលខ្ញុំខ្វះខាតនៅថែស្សាឡូនីច នោះអ្នករាល់គ្នាបានផ្ញើទៅជួយខ្ញុំម្តងពីរដងផង។ ភីលីព ៤:១៦
ក្រុមអ្នកជួយសង្គ្រោះបានសហការគ្នា ដើម្បីជួយបុរសពីរនាក់ កំពុងជាប់នៅលើកោះមួយ ក្នុងតំបន់ប្រជុំកោះមីក្រូនេស៊ី។ ការធ្វើការជាក្រុមមានសារៈសំខាន់ ព្រោះការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីឌ បានតម្រូវឲ្យពួកគេរក្សាគម្លាតក្នុងការទំនាក់ទំនង។ អ្នកបើកយន្តហោះ ដែលបានឃើញអ្នកលិចកប៉ាល់ទាំងនោះ ក៏បានប្រើវិទ្យុទាក់ទង ផ្តល់ដំណឹងដល់នាវាកងទ័ពជើងទឹកអូស្ត្រាលី។ នាវានោះក៏បានបញ្ជូនឧទ្ធម្ភាគចក្រពីរគ្រឿង ដោយមានអាហារ ទឹក និងថ្នាំពេទ្យទៅជាមួយ។ ក្រោយមក ឆ្មាំសមុទ្រអាមេរិកក៏បានធ្វើដំណើរមកដល់ ដើម្បីពិនិត្យសុខភាពរបស់បុរសទាំងនោះ ហើយក៏បានឲ្យវិទ្យុទាក់ទងមួយគ្រឿងដល់ពួកគេ។ ទីបំផុត ទូកល្បាតប្រចាំដំបន់មីក្រូនេស៊ី ក៏បានជួនពួកគេទៅដល់គោលដៅរបស់ពួកគេ។
យើងអាចសម្រេចកិច្ចការជាច្រើន ពេលណាយើងធ្វើការជាមួយគ្នា។ អ្នកជឿព្រះនៅទីក្រុងភីលីព បានរួបរួមគ្នា ក្នុងការប្រឹងប្រែងឧបត្ថម្ភសាវ័កប៉ុល។ អ្នកស្រីលីឌា និងក្រុមគ្រួសារ បានស្វាគមន៍គាត់ឲ្យចូលស្នាក់នៅផ្ទះរបស់ពួកគេ(កិច្ចការ ១៦:១៣-១៥)។ លោកក្លេមិន និងសូម្បីតែអ្នកស្រីអ៊ើរ៉ូឌា និងអ្នកស្រីស៊ុនទីច(ដែលមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នា) ក៏សុទ្ធតែបានធ្វើការដោយផ្ទាល់ជាមួយលោកសាវ័ក ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អផងដែរ(ភីលីព ៤:២-៣)។ ក្រោយមក នៅពេលដែលសាវ័កប៉ុលជាប់គុក ក្នុងទីក្រុងរ៉ូម ពួកជំនុំក៏បានប្រមូលស្បៀងអាហារ ហើយផ្ញើទៅគាត់ តាមរយៈលោកអេប៉ាប្រូឌីត (ខ.១៤-១៨)។ ប្រហែលសំខាន់បំផុតនោះ ពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីពបានអធិស្ឋានឲ្យគាត់ ជាទៀងទាត់ ក្នុងពេលដែលគាត់ធ្វើការបម្រើព្រះ(១:១៩)។
គំរូនៃអ្នកជឿព្រះ ដែលធ្វើការបម្រើព្រះអង្គជាមួយគ្នា ក្នុងពួកជំនុំដំបូង អាចបណ្តាលចិត្តយើងក្នុងពេលសព្វថ្ងៃ ឲ្យមានការរួបរួមផងដែរ។ ការសហការជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ ក្នុងការអធិស្ឋាន និងការបម្រើអ្នកដទៃ ដឹកនាំ និងផ្តល់ឲ្យយើងនូវកម្លាំង ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការកាន់តែច្រើន ជាងពេលដែលយើងធ្វើការតែម្នាក់ឯង។ គឺដូចពាក្យស្លោកមួយពោលថា “បើយើងនៅម្នាក់ឯង យើងម្នាក់ៗប្រៀបដូចជាទឹកមួយដំណក់ តែពេលណាយើងរួមគ្នា យើងជាមហាសមុទ្រ”។—Jennifer Benson Schuldt
តើអ្នកធ្វើការបម្រើព្រះបានល្អ ជាមួយអ្នកជឿដទៃទៀត នៅពេលណាខ្លះ? តើមានអ្វីជាមូលដ្ឋាននៃចំណងទាក់ទងខាងវិញ្ញាណ ដែលអ្នកមានជាមួយពួកគេ?
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គបង្ហាញទូលបង្គំ នូវរបៀបរួបរួមជាមួយអ្នកដទៃ ដែលកំពុងបម្រើព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ២សាំយ៉ូអែល ២៣-២៤ និង លូកា ១៩:១-២៧