មើលថ្ងៃលិចសរសើរដំកើងព្រះ
ដោយPatricia Raybon
May 22, 2024
ទំនុកដំកើង ១៩:១-៩
ផ្ទៃមេឃសំដែងពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយលំហអាកាសក៏បង្ហាញការដែលព្រះហស្តទ្រង់ធ្វើ។ ទំនុកដំកើង ១៩:១
លោកអាលែក ស្មលលេយ(Alex Smalley) ចង់ឲ្យគេរាល់គ្នាឆាប់ក្រោកពីដំណេក ឬប្រហែលជាសម្រាកលំហែរនៅពេលល្ងាច។ តើហេតុអ្វី? គឺដើម្បីគយគន់ទេសភាពថ្ងៃរះ និងថ្ងៃលិច។ ពេលវេលាទាំងនោះ កន្លងផុតទៅឆាប់រហ័ស ជាពេលដែលមានភាពស្រស់ស្អាតបំផុត ដែលនាំឲ្យមនុស្សមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ក្នុងថ្ងៃនីមួយៗ នេះបើយោងតាមលោកស្មលលេយ ជាអ្នកស្រាវជ្រាវឈានមុខគេ ក្នុងការសិក្សារបស់ជនជាតិអង់គ្លេស អំពីទេសភាពដ៏គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង ដែលកើតឡើងពីកត្តាអាកាសធាតុ។ ទេសភាពថ្ងៃរះ និងថ្ងៃលិចដ៏ស្រស់ស្អាតអាចធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ល្អជាងមុន និងបង្កើតអារម្មណ៍វិជ្ជមាន ហើយកាត់បន្ថយស្រ្តេស គឺបានច្រើនជាងទេសភាពដែលមានផ្ទៃមេឃស្រឡះពណ៌ខៀវ ឬមានផ្កាយពេញមេឃនៅពេលយប់ទៅទៀត។ លោកស្មលលេយ មានប្រសាសន៍ថា “ពេលណាអ្នកមើលឃើញអ្វីមួយលាតសន្ធឹងធំធេង ហើយមានភាពស្រស់ស្អាតក្រៃលែង ឬអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ស្ញប់ស្ញែង អ្នកអាចមានអារម្មណ៍ថា បញ្ហាមានការថមថយ ហើយអ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវព្រួយបារម្ភច្រើន អំពីបញ្ហាទាំងនោះទៀតទេ”។
ការរកឃើញភាពអស្ចារ្យក្នុងធម្មជាតិយ៉ាងដូចនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីហោរាយេរេមា ដែលបានពោលសរសើរព្រះអម្ចាស់ថា “ឱព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាអើយ មើល ទ្រង់បានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ដោយសារព្រះចេស្តាដ៏ធំរបស់ទ្រង់ និងព្រះពាហុដ៏លើកសំរេច គ្មានអ្វីដែលពិបាកពេកដល់ទ្រង់ទេ”(យេរេមា ៣២:១៧)។
ស្តេចដាវីឌក៏បានគយគន់ស្នាព្រះហស្តដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដោយប្រកាសថា “ផ្ទៃមេឃសំដែងពីសិរីល្អនៃព្រះ
ហើយលំហអាកាសក៏បង្ហាញការ ដែលព្រះហស្តទ្រង់ធ្វើ”(ទំនុកដំកើង ១៩:១)។ “ព្រះអាទិត្យក៏រះពីជើងមេឃម្ខាង ហើយដើរវង់ទៅដល់ជើងមេឃម្ខាង គ្មានរបស់អ្វីលាក់កំបាំងពីកំដៅនៃព្រះអាទិត្យទេ”(ខ.៦)។ ហេតុនេះហើយ ទ្រង់ក៏បានពិពណ៌នាថា “ឯក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះគ្រប់លក្ខណ៍ ក៏កែព្រលឹងឡើងវិញ”(ខ.៧)។ ស្នាព្រះហស្តដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះអង្គឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីព្រះអាទិករដែលមានគ្រប់ចេស្តា។ នៅថ្ងៃនេះ សូមយើងចំណាយពេលមើលទៅផ្ទៃមេឃ ហើយស្ងើចសរសើរព្រះអង្គ!—Patricia Raybon
តើអ្នកចូលចិត្តទៅមើលថ្ងៃរះ ឬថ្ងៃលិច នៅកន្លែងណា? ពេលណាអ្នកមើលទៅភាពស្រស់ស្អាតនៃផ្ទៃមេឃ តើអ្នកបាននឹកចាំអំពីលក្ខណៈសម្បត្តិអ្វីខ្លះរបស់ព្រះអង្គ?
ឱព្រះវរបិតា ក្នុងស្ថានសួគ៌ដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានបង្ហាញទូលបង្គំ នូវភាពអស្ចារ្យនៃព្រះចេស្តាព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ១របាក្សត្រ ១៩-២១ និង យ៉ូហាន ៨:១-២៧