ការធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណដ៏ពិបាក
ហេព្រើរ ១១:១៣-១៦ តែឥឡូវនេះ គេសង្វាតចង់បានស្រុក១ដ៏ប្រសើរជាង គឺខាងស្ថានសួគ៌វិញ។ ហេព្រើរ ១១:១៦ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ មានមនុស្សជាង២រយលាននាក់ មានជំនឿសាសនាផ្សេងគ្នា បានធ្វើធម្មយាត្រា ទៅកាន់ទីសក្ការៈសំខាន់ៗរបស់សាសនាពួកគេ។ អស់រយៈពេលជាច្រើនជំនាន់មកហើយ ដែលមនុស្សជាច្រើនយល់ឃើញថា ការធ្វើធម្មយាត្រា គឺជាការធ្វើដំណើរ ទៅកាន់ទីសក្ការៈ ដើម្បីទទួលព្រះពរបែបណាមួយ។ ពួកគេខិតខំធ្វើយ៉ាងណា ទៅឲ្យដល់ព្រះវិហារ ទីសក្ការបូជា ឬទីតាំងផ្សេងទៀត ដែលពួកគេអាចទទួលពរជ័យពីសាសនា ឬព្រះរបស់ពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទជាជនជាតិឃែល នៅចក្រភពអង់គ្លេស ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅទទួលព្រះពរ តាមរបៀបផ្សេងពីនេះ។ ពួកគេធ្វើដំណើរដោយគ្មានគោលដៅ ចូលទៅក្នុងព្រៃ ឬទីវាលដែលគ្មានមនុស្សនៅ ឬជិះទូករសាត់អណ្តែត តាមចរន្តទឹកសមុទ្រ ដោយគ្មានគោលដៅ ព្រោះពួកគេយល់ឃើញថា ការធ្វើដំណើរនោះ គឺជាការរៀនទុកចិត្តព្រោះ ក្នុងទឹកដីដែលពួកគេមិនស្គាល់។ បានសេចក្តីថា សម្រាប់ពួកគេ ព្រះពរមិនមែនជាអ្វីដែលពួកគេអាចរកបាននៅត្រង់គោលដៅនៃការធ្វើដំណើរ តែអាចរកបាននៅតាមផ្លូវដែលពួកគេធ្វើដំណើរ។ បទគម្ពីរហេព្រើរ ជំពូក១១ ជាបទគម្ពីរដ៏សំខាន់ ដែលជនជាតិឃែលបានយកមកប្រើ ក្នុងការធ្វើដំណើរនេះ។ ការរស់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ គឺជាការចាកចេញពីផ្លូវរបស់លោកិយ ហើយជាការធ្វើដំណើរ ទៅកាន់ទីក្រុងរបស់ព្រះអម្ចាស់ (ខ.១៣-១៦) ដូចនេះ ពួកគេយល់ឃើញថា…
Read article