អេសាយ ៤២:១-៧
ទ្រង់នឹងមិនផ្តាច់ដើមត្រែងដែលបាក់ទេ ក៏មិនលត់ប្រឆេះដែលនៅហុយដែរ។ អេសាយ ៤២:៣
គ្រួសារខ្ញុំចិញ្ចឹមសត្វឆ្មាព្រៃរបស់ប្រទេសន័រវេយ មានរោមវែងៗដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់មួយក្បាល ឈ្មោះមីស្ទីក(Mystique)។ ពេលដែលខ្ញុំអង្អែលពោះវា និងលេងជាមួយវា ឬនៅពេលដែលវាដេកលក់នៅលើភ្លៅខ្ញុំ នៅពេលល្ងាច ជួនកាល ខ្ញុំមិននឹកស្មានសោះថា វានៅតែមានអត្តចរិតដូចកាលយើងជួបវាពីដំបូង កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន។ មីស្ទីកធ្លាប់រស់នៅជាឆ្មាអនាថា តាមចិញ្ចើមថ្នល់ មានសភាពស្គមស្គាំង និងខ្លាចមនុស្សគ្រប់គ្នា។ តែបញ្ហានេះបានផ្លាស់ប្តូរបន្តិចៗ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបានដាក់អាហារឲ្យវាស៊ីជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ថ្ងៃមួយ ទីបំផុតវាក៏ព្រមឲ្យខ្ញុំអង្អែលខ្នងវា ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំក៏បានយកវាទៅចិញ្ចឹមនៅក្នុងផ្ទះ។
ការផ្លាស់ប្តូររបស់មីស្ទីក បានក្រើនរំឭកខ្ញុំ អំពីការប្រោសឲ្យជា ដែលអាចកើតមាន ដោយសារភាពអត់ធ្មត់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ គឺបានរំឭកខ្ញុំ អំពីព្រះទ័យរបស់ព្រះ ដូចដែលបានពិពណ៌នា នៅក្នុងបទគម្ពីរអេសាយ ជំពូក៤២។ បទគម្ពីរនេះ បានប្រាប់យើង អំពីអ្នកបម្រើព្រះម្នាក់ ដែលពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ(ខ.១) ដែលនឹងធ្វើការដោយមិនគិតការនឿយហត់ និងដោយស្មោះត្រង់ ដើម្បីតាំងសេចក្តីយុត្តិធម៌របស់ព្រះ នៅលើផែនដី(ខ.៣-៤)។
អ្នកបម្រើនោះ គឺជាព្រះយេស៊ូវ(ម៉ាថាយ ១២:១៨-២០) បាននាំមកនូវសេចក្តីយុត្តិធម៌របស់ព្រះ មិនមែនតាមរយៈអំពើហិង្សា ឬការដណ្តើមអំណាចនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គមានព្រះទ័យសុភាព(អេសាយ ៤២:២) ដោយយកព្រះទ័យទុកដាក់ ដោយភាពអត់ធ្មត់ ចំពោះមនុស្សដែលគេបោះបង់ចោល ឬអ្នកដែលត្រូវគេវាយឲ្យជាំ ឬរបួស(ខ.៣)។
ព្រះទ្រង់មិនដែលបោះបង់ចោលកូនព្រះអង្គឡើយ។ ព្រះអង្គមានពេលគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីមើលថែចិត្តរបស់យើង ដែលមានរបួស ទាល់តែចិត្តរបស់យើងបានជាសះស្បើយ។ តាមរយៈសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សុភាព និងអត់ធ្មត់របស់ព្រះអង្គ យើងអាចរៀនស្រឡាញ់ និងទុកចិត្តព្រះអង្គសារជាថ្មី បន្តិចម្តងៗ។—Monica La Rose
តើអ្នកបានឃើញការផ្លាស់ប្តូរ តាមរយៈសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមានភាពអត់ធ្មត់ដូចម្តេចខ្លះ? តើអ្នកអាចចម្រើនឡើង នៅក្នុងការចែកចាយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលមិនបោះបង់ចោលទូលបង្គំ និងបានស្រឡាញ់ទូលបង្គំ ដោយព្រះទ័យអត់ធ្មត់ និងប្រោសចិត្តរបស់ទូលបង្គំឲ្យបានជា។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលមានភាពអត់ធ្មត់ផងដែរ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : សុភាសិត ៣០-៣១ និង ២កូរិនថូស ១១:១-១៥
