ព្រះអង្គប្រើទីបន្ទាល់របស់យើង
ទំនុកដំកើង ១០៧:១-៩ គួរឲ្យពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសលោះបានថាដូច្នេះដែរ។ ទំនុកដំកើង ១០៧:២ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានបើកមើលប្រអប់អនុស្សាវរីយមួយ ហើយក៏បានយកក្រឡះអាវតូចមួយធ្វើពីប្រាក់ ដែលមានរូបរាង និងទំហំប៉ុនជើងរបស់កូនក្នុងផ្ទៃម្តាយអាយុ១០សប្តាហ៍។ ខ្ញុំក៏បានអង្អែលក្រឡះដែលមានរូបរាងដូចជើងទារកនោះ ដោយនឹកចាំ អំពីការរលូតកូន ក្នុងអំឡុងពេលខ្ញុំមានផ្ទៃពោះលើកដំបូង និងនឹកចាំអ្នកដែលបាននិយាយថា ខ្ញុំ “មានសំណាង” ដែលបានរលូតកូន នៅពេលដែលកូននោះនៅតូចនៅឡើយ។ ខ្ញុំបានសោកសង្រេង ដោយដឹងថា កូនរបស់ខ្ញុំពិតជាមានជើង ក៏ដូចជាមានបេះដូងដែលធ្លាប់លោត នៅក្នុងផ្ទៃរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានអរព្រះគុណព្រះ ដែលបានរំដោះខ្ញុំឲ្យរួចផុត ពីជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត និងបានប្រើទីបន្ទាល់ខ្ញុំ ដើម្បីកម្សាន្តចិត្តអ្នកដទៃ ដែលកំពុងសោកសង្រេង បន្ទាប់បានបាត់បង់កូនជាទីស្រឡាញ់។ ជាង២ទសវត្សរ៍បន្ទាប់ពីខ្ញុំរលូតកូន ខ្ញុំនិងស្វាមីខ្ញុំបានដាក់ឈ្មោះឲ្យកូននោះថា ខាយ(Kai) ដែលក្នុងភាសាខ្លះ ឈ្មោះនេះមានន័យថា “អរសប្បាយ”។ ទោះខ្ញុំនៅតែមានការឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត ដោយសារការបាត់បង់នេះ ខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានប្រោសចិត្តខ្ញុំឲ្យជា ហើយប្រើទីបន្ទាល់ខ្ញុំ ដើម្បីជួយលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ។ អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១០៧ បានបង្ហាញការអរសប្បាយនឹងចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះ ហើយក៏បានច្រៀងសរសើរព្រះអង្គថា “ឱសូមអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដ្បិតទ្រង់ល្អ សេចក្តីសប្បុរសនៃទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅជានិច្ច” (ខ.១)។ ព្រះអង្គបានជំរុញ “ពួកដែលព្រះអង្គបានប្រោសលោះ” ឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ ដល់អ្នកដទៃផងដែរ(ខ.២)…
Read article