១សាំយ៉ូអែល ២០:៣៥-៤២
អញ្ជើញអ្នកទៅឲ្យប្រកបដោយសេចក្តីសុខចុះ ដ្បិតយើងទាំង២នាក់បានស្បថគ្នា ដោយនូវព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាហើយ។ ១សាំយ៉ូអែល ២០:៤២
អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់បានឃើញ ឬឮពាក្យស្លោកមួយឃ្លា ដែលបានពោលថា “បើអ្នកចង់ទៅលឿន ចូរទៅម្នាក់ចុះ។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកចង់ទៅបានឆ្ងាយ ចូរយើងទៅជាមួយគ្នា”។ ពាក្យស្លោកនេះពិតជាមានន័យណាស់មែនទេ? ប៉ុន្តែ តើមានការស្រាវជ្រាវច្បាស់លាស់ណាមួយ ដែលបានធានាដល់យើងថា ពាក្យស្លោកនេះមិនគ្រាន់តែមានន័យនោះទេ តែក៏បាននិយាយត្រូវផងដែរ?
តាមពិត អ្នកស្រាវជ្រាវជាជនជាតិអាមេរិក និងអង់គ្លេស បានធ្វើការសិក្សាអំពីពាក្យស្លោកនេះ ហើយបានធ្វើការបកស្រាយថា ពេលណាមនុស្សឈរម្នាក់ឯង ពួកគេបានប៉ាន់ប្រមាណទំហំរបស់ភ្នំឃើញថា វាមានទំហំធំជាង តែពេលណាពួកគេនៅជុំគ្នា ពួកគេយល់ឃើញថា ភ្នំនោះមានទំហំតូចជាង។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា “ការគាំទ្រពីអ្នកដទៃ” ពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ បានជាការគាំទ្រនេះបានធ្វើឲ្យភ្នំមានទំហំតូចជាង នៅក្នុងគំនិតរបស់យើង។
ស្តេចដាវីឌក៏បានឲ្យតម្លៃមកលើការលើកទឹកចិត្ត នៅក្នុងមិត្តភាពជាមួយព្រះអង្គម្ចាស់យ៉ូណាថាន ដោយទ្រង់យល់ឃើញថា ការលើកទឹកចិត្តនោះបានធ្វើឡើង ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។ កំហឹងរបស់ស្តេចសូល ដែលកើតចេញពីការច្រណែន បានរីកធំឡើយដូចភ្នំ នៅក្នុងរឿងរបស់ស្តេចដាវីឌ ដោយបានបណ្តាលឲ្យទ្រង់រត់គេចខ្លួនឲ្យរួចពីសេចក្តីស្លាប់(១សាំយ៉ូអែល ១៩:៩-១៨)។ បើគ្មានការគាំទ្រ ពីមិត្តសំឡាញ់របស់ទ្រង់ទេ រឿងរបស់ទ្រង់នឹងបានបញ្ចប់ខុសពីនេះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គម្ចាស់យ៉ូណាថានសោកស្តាយ ចំពោះទង្វើដ៏ថោកទាប ដែលបិតាទ្រង់បានធ្វើមកលើស្តេចដាវីឌ(២០:៣៤) ហើយទ្រង់ក៏បានលើកទឹកចិត្តមិត្តសំឡាញ់របស់ទ្រង់។ ទ្រង់ក៏បានសួរបិតាទ្រង់ថា “ហេតុអ្វីបានជាគាត់ត្រូវស្លាប់ តើបានធ្វើអ្វីខ្លះ?”(ខ.៣២)។ ព្រះរបស់ពួកគេក៏បានប្រទានពរដល់មិត្តភាពរបស់ពួកគេ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យស្តេចដាវីឌក្លាយជាស្តេចរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល។
មិត្តភាពរបស់យើងពិតជាមានសារៈសំខាន់។ ហើយពេលណាព្រះទ្រង់ស្ថិតនៅចំណុចកណ្តាលនៃមិត្តភាពរបស់យើង យើងអាចលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ឲ្យធ្វើកិច្ចការដែលធំលើសក្តីស្រមៃរបស់យើងទៅទៀត។—John Blasé
តើអ្នកបានរកឃើញការគាំទ្រង់ពីមិត្តភក្តិ នៅកន្លែងណា? តើនរណាខ្លះអាចផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវការគាំទ្រ តាមរយៈមិត្តភាព?
ឱព្រះវរបិតា ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានដាក់មនុស្ស នៅក្នុងជីវិតទូលបង្គំ ដើម្បីជួយសម្រាលបន្ទុកក្នុងការធ្វើដំណើរ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: អេសាយ ៤១-៤២ និង ១ថែស្សាឡូនិច ១
