ដោយល្បឿននៃក្តីអំណរ
ដោយSheridan Voysey
October 15, 2024
យ៉ូហាន ១៥:៩-១១
ខ្ញុំបាននិយាយសេចក្តីទាំងនេះ ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យសេចក្តីអំណររបស់ខ្ញុំ បាននៅជាប់ក្នុងអ្នករាល់គ្នា ហើយឲ្យសេចក្តីអំណររបស់អ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញផង។ យ៉ូហាន ១៥:១១
នៅពេលព្រឹកថ្ងៃមួយ ខ្ញុំកំពុងពិចារណា ដោយការអធិស្ឋានក្នុងចិត្ត អំពីពេលឆ្នាំក្រោយដែលត្រូវមកដល់ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំពាក្យមួយឃ្លា ដែលបានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យធ្វើការងារតាមល្បឿននៃក្តីអំណរ ហើយឃើញថា ពាក្យមួយឃ្លានេះមានអត្ថន័យត្រូវនឹងស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំណាស់។ ខ្ញុំមានទម្លាប់ធ្វើការលើសម៉ោង ដែលច្រើនតែធ្វើឲ្យខ្ញុំបាត់បង់ក្តីអំណរ។ ដូចនេះ ពាក្យមួយឃ្លានេះបានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើការងារ ដោយល្បឿនដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអំណរ នៅក្នុងឆ្នាំក្រោយ ដោយចំណាយពេលជាមួយមិត្តភក្តិ និងចំណាយពេលធ្វើរឿងដែលនាំឲ្យមានអំណរ។
ផែនការនេះមានដំណើរការល្អ តែនៅខែមីនា ខ្ញុំមិនអាចអនុវត្តន៍ដូចនេះបានទៀតទេ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានធ្វើការជាដៃគូរជាមួយសកលវិទ្យាល័យមួយ ដើម្បីមើលការខុសត្រូវមកលើការសាកល្បងវគ្គសិក្សាមួយ ដែលខ្ញុំបានបង្កើត។ នៅពេលដែលមាននិស្សិតចុះឈ្មោះចូលរៀន ហើយខ្ញុំត្រូវបង្រៀនពួកគេដោយផ្ទាល់ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានធ្វើការលើសម៉ោង ដើម្បីឲ្យកម្មវិធីនេះមានដំណើរការល្អ។ ដូចនេះ តើខ្ញុំអាចបន្តធ្វើការ ដោយល្បឿនដែលនាំឲ្យមានអំណរ នៅពេលនោះ ដោយរបៀបណា?
ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាប្រទានក្តីអំណរ ដល់អ្នកជឿព្រះអង្គ គឺអំណរដែលកើតមាន តាមរយៈការនៅជាប់ក្នុងក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៥:៩) និងការទូលសូមព្រះអង្គបំពេញតម្រូវការរបស់យើង(១៦:២៤)។ ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលផងដែរថា “ខ្ញុំបាននិយាយសេចក្តីទាំងនេះ ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យសេចក្តីអំណររបស់ខ្ញុំ បាននៅជាប់ក្នុងអ្នករាល់គ្នា ហើយឲ្យសេចក្តីអំណររបស់អ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញផង”(១៥:១១)។ ក្តីអំណរនេះគឺជាអំណោយមកពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ដែលយើងត្រូវដើរតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ(កាឡាទី ៥:២២-២៥)។ ក្នុងរយៈពេលដ៏មមាញឹកនោះ ខ្ញុំអាចមានក្តីអំណរដ៏ជាប់លាប់ ពេលណាខ្ញុំចំណាយពេលរៀងរាល់យប់ ក្នុងការអធិស្ឋាន ដោយការសម្រាក និងទុកចិត្តព្រះអង្គ។
ដោយសារក្តីអំណរមានសារៈសំខាន់យ៉ាងនេះ យើងចាំបាច់ត្រូវយកក្តីអំណរធ្វើជាអាទិភាព ក្នុងកាលវិភាគរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ ដោយសារជីវិតរបស់យើងមិនដែលស្ថិតក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់យើងទាំងស្រុង ខ្ញុំមានការសប្បាយចិត្ត ពេលដែលបានដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលជាប្រភពនៃក្តីអំណរ តែងតែដឹកនាំជីវិតយើងជានិច្ច។ សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ការធ្វើការ ដោយល្បឿនដែលនាំឲ្យមានអំណរ គឺមានន័យថា ខ្ញុំធ្វើដំណើរដោយល្បឿននៃការអធិស្ឋាន ដោយចំណាយពេលទទួលក្តីអំណរពីព្រះដែលជាអ្នកប្រទានក្តីអំណរ។—Sheridan Voysey
តើមានអ្វីធ្វើឲ្យអ្នកបាត់អំណរ? តើអ្នកអាចសម្រាក ក្នុងព្រះដែលជាអ្នកប្រទានអំណរ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះវិញ្ញាណអង្គបំពេញទូលបង្គំជាថ្មី នៅថ្ងៃនេះ ដោយក្តីស្រឡាញ់ សន្តិភាព និងក្តីអំណររបស់ព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: អេសាយ ៤៧-៤៩ និង ១ថែស្សាឡូនិច ៤